"Στροφή προς τις ΗΠΑ, ελπίδες για Κίνα και Ρωσία"

Του πολίτη Π. Παπαγαρυφάλλου

Είναι το συμπέρασμα της ελληνικής κοινής γνώμης, από πρόσφατη δημοσκόπηση της εφ. "Το Βήμα".

Σχόλια του γράφοντος:

1. Η ελληνική  "κοινή γνώμη" είναι φτερό στον άνεμο. Πάντα ευμετάβολη, κινούμενη γύρω από το ατομικό της συμφέρον.

Έχω γνώμη σημαίνει πριν από όλα ΓΝΩΡΙΖΩ, αλλά η γνώση απαιτεί μόχθο και διάθεση χρόνου, πολύ χρόνου.

Ορμώμενος από αυτή τη διαπίστωση, εδώ και δέκα χρόνια, διαπραγματεύθηκα το θέμα με τούτο το άρθρο μου: "Η Ελλάδα χωρίς κοινή γνώμη. Καιρός να δραπετεύσουμε από το βασίλειο των πιθήκων" ("Πολιτικά Θέματα", 24/10/2003).

Δεν γνωρίζω πόσοι κι αν δραπέτευσαν από το αυτό το βασίλειο που εισήγαγε ο Αμερικανός Ανδρέας Παπανδρέου στην Ελλάδα

μετά τη μεταπολίτευση του ’74 το αντιαμερικανικό πνεύμα ήταν πλαστό, όπως πλαστός σοσιαλιστής ήταν  και ο ίδιος και όπως πλαστά καθοδήγησε ένα σημαντικό τμήμα του "κυρίαρχου" λαού, σύμφωνα με τη ρήση του ρήτορα Ισοκράτη: "Το της πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι".

Αυτή την πλαστότητα ανέδειξε και καυτηρίασε ο γράφων, εδώ και μια δεκαετία γράφοντας το άρθρο: "Αντιαμερικανικό πνεύμα στην Ελλάδα",  ("Πολιτικά Θέματα", 11/4/2003).

Στο κείμενο εκείνο, σχολίαζα το "Κακόμορφο φαινόμενο των Ελλήνων Χριστιανών", από αφορμή ενός ρεπορτάζ της "Καθημερινής" (4/7/2001), η οποία με αφορμή την εθνική γιορτή των ΗΠΑ" έγραφε: "Στη δεξίωση της πρεσβείας παρέστησαν έξι χιλιάδες Αθηναίοι" προσθέτοντας: "Περισσότερη και από την… πορεία στην επέτειο του Πολυτεχνείου είναι η ουρά για τα συγχαρητήρια στην πρεσβεία" γεγονός  το οποίο ο γράφων χαρακτήρισε ως "κοινωνική και εθνική υποκρισία και πολιτική απάτη".

Φυσικά, δεν παρέλειψα να καυτηριάσω τις "γονυκλισίες και τα εμετικά χειροφιλήματα των Ελλήνων επισήμων" (πρβλ. και σχετικό μου άρθρο στο ίδιο περιοδικό της 7/9/2001).

Τι δηλοί ο μύθος; Δηλοί ότι στο ζήτημα αυτό, όπως και σε πολλά άλλα, ιθύνουσα τάξη και μεγάλο τμήμα του "κυρίαρχου" λαού παίζουν τον Καραγκιόζη.

3.   Είναι πιο τίμιο και πιο συμφέρον για το λαό και τα εθνικά μας συμφέροντα, να αναγνωρίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα και να δεχθούμε τούτο το αληθινό. Λόγω γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ στη Μεσόγειο, η Ελλάδα, θέλει δε θέλει, περιήλθε στη σφαίρα της Αμερικής.

Πρόκειται για ένα "μοιραίο" γεγονός που ξεκινά, σχεδόν, από τα Ορλωφικά του 1750, περνά από την αγγλική κατοχή των Ιονίων Νήσων του 1800, θεσπίζεται επίσημα με τη διαβόητη "Πράξη Εθνικής Υποτέλειας του 1825 (Σχέδιο Μαυροκορδάτου - Κάννιγκ) διατρέχει όλα τα ενδιάμεσα στάδια και καταλήγει στις Συμφωνίες Τσώρτσιλ - Στάλιν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Πρόκειται για τις γνωστές συμφωνίες με επιρροή των Άγγλων στην Ελλάδα κατά 90% οι οποίες λειτούργησαν άψογα και απέκλεισαν κάθε σκέψη επέμβασης της Σοβιετικής Ένωσης στο δράμα της Ελλάδος.

Οι Έλληνες κομμουνιστές σκοτώνονταν και οι Σοβιετικοί… χτενίζονταν.

Από το 1947, με το γνωστό "Δόγμα Τρούμαν" την "προστασία" της Ελλάδος ανέλαβαν οι ΗΠΑ, οι οποίες μας θεωρούν ως δικό τους προτεκτοράτο. Η Ελλάδα είναι "ελεύθερη" έως εκεί που επιτρέπουν οι ΗΠΑ, οι οποίες προετοιμάζουν και τους "πρωθυπουργούς" της.

Αυτό το γεγονός το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι οι πρωθυπουργοί "μας" και  η πολιτική ελίτ, η οποία σπεύδει στην Ουάσιγκτον να καταθέσει τα "διαπιστευτήριά" της.

Όποιος Έλληνας πολιτικός φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει στην πολιτική σκηνή, περνά πρώτα από εκεί.

Αυτό φυσικά το γνωρίζει πολύ καλά και ο φαύλος λαός που σκούζει εναντίον των Αμερικανών αλλά ψηφίζει αυτούς που του υποδεικνύουν και εκλέγουν αυτοί για λογαριασμό του πριν από αυτόν.

4.   Αυτά και άλλα πολλά αποτελούν απαύγασμα μιας ιστορικής μου έρευνας, η οποία θα δημοσιευτεί - αν βρεθεί εκδότης - με τίτλο: "Η ουτοπία της Εθνικής Ανεξαρτησίας". (Προηγήθηκε η "Ουτοπία της Κομμουνιστικής Κοινωνίας" (εκδ. "Πελασγός - Ι. Γιαννάκενας - Αθήνα 2013).

5.   Τούτων δοθέντων υπάρχουν κάποιοι στο προτεκτοράτο που να αναδείξουν το εθνικό πρόβλημα και να χαράξουν την ευκταία εθνική πολιτική και την έκταση της εξάρτησης ώστε να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας;

Το να συνεχίσουμε να ζούμε ως λαός, ως κράτος κα ιως έθνος, με αυταπάτες δεν μας ωφελεί σε τίποτα.