Πέρασαν τέσσερεις δεκαετίες αλλά πολλοί πολιτικοί της σάπιας Ελλάδας - και όταν λέω σάπια εννοώ προφανώς όχι τα βουνά της και τις γαλάζιες θάλασσές της αλλά την πλειοψηφία του "κυρίαρχου" λαού -προχωρούν ακάθεκτοι στις απατηλές υποσχέσεις, σίγουροι όντες ότι θα παραμένουν εσαεί ατιμώρητοι.
Να, λοιπόν, το αδίκημα αυτό όπως ίσχυε στην Αθηναϊκή Δημοκρατία και το οποίο συνίστατο στο εξής: "Όποιος εξαπατούσε το λαό και τη Βουλή, δίνοντας υποσχέσεις που δεν τηρούσε, καταδικαζόταν σε θάνατο από την Εκκλησία του
Δήμου".
Με το νόμο αυτό ο θρυλικός στρατηγός Μιλτιάδης, ο νικητής της
θρυλικής μάχης του Μαραθώνιος, το 490 π.Χ., καταδικάστηκε το 489 σε θάνατο γιατί: "Υποσχέθηκε στους Αθηναίους ότι θα τους κάνει πλούσιους αν του ανέθεταν τη διοίκηση εβδομήντα πλοίων να κυριεύσει την Πάρο".
Οι συμπολίτες του, ικανοποίησαν το αίτημά του, ο Μιλτιάδης ναυμάχησε στη θάλασσα της Πάρου, τραυματίστηκε αλλά στην επιστροφή του δεν απέφυγε τη θανατική καταδίκη. Κλείστηκε στη φυλακή, όπου και πέθανε από το τραύμα του, ενώ το βαρύ πρόστιμο το πλήρωσε ο γιος του Κίμων.
Έτσι πρέπει να τιμωρούνται οι πολιτικοί απατεώνες, οι οποίοι υπόσχονται τα πάντα στους πάντες και τους αποσπούν την πολυπόθητη ψήφο.
Για να διευκολύνω τους αγγλομαθείς πολιτικάντηδες τους πληροφορώ ότι το αδίκημα αυτό καταγράφεται από τον Ελληνιστή D. M. Nac Dowell: "Το δίκαιο στην Αθήνα των κλασικών χρόνων" (εκδ. "Καρδαμίτσα", Αθήνα 1986, σελ. 276-277).
Άντε, λοιπόν, και στα δικά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου