Και όμως, έχουν σχέδιο που υλοποιούν…

Τα όσα συμβαίνουν στην πολιτική ζωή της χώρας, είναι ένα φαινόμενο που αξίζει να μελετηθεί (και που σίγουρα στο μέλλον θα γίνει αντικείμενο μελέτης της ιστορίας των πολιτικών επιστημών), αλλά κυρίως, να απαντηθούν τα αίτια και οι σκοποί που έχει υπάρξει αυτή η πλήρης κατάπτωση και πλήρης απαξίωση της ίδιας της πολιτικής.
Ποιοι και γιατί συνήργησαν στο να βρεθεί η χώρα στο σημείο που σήμερα βρίσκεται;...
Υπήρξε κάποιο σχέδιο και που στόχευε αυτή η ανυπαρξία ουσιαστικής βούλησης μίας πολιτικής παρέμβασης;
Υπήρξε σχέδιο διάλυσης της χώρας, καταρράκωσης των θεσμών και ταυτόχρονης δημιουργίας συνθηκών μίας πολύ-επίπεδης και απόλυτης καταστροφής;
Τις τελευταίες ημέρες, παρατηρούμε να δίνεται μία ιδιαίτερη βαρύτητα και απαξία στην πολιτική δράση του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως, στις πολιτικές του στοχεύσεις. Κάποιοι αναρωτιούνται γιατί άραγε συμβαίνει αυτό, ενώ άλλοι «κατανοούν» πως είναι ένα προπαγανδιστικό παιχνίδι μείωσης της ισχύος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κανένας όμως δεν σκέφτεται ότι ενδέχεται να υλοποιείται μία καλοζυγισμένη «κίνηση» της μεθεπόμενης ημέρας που αφορά την πολιτική σκηνή της χώρας. Μίας χώρας που εξόφθαλμα βυθίζεται στην πολιτική απαξία και στο πολιτικό χάος. Και αυτό είναι κάτι που –φυσιολογικά- δεν επιθυμούν οι «δανειστές» μας. Είναι όμως έτσι;

Οι «επικυρίαρχοι» δεν ενδιαφέρονται για το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και κανενός κόμματος. Πλήρη ισοπέδωση της πολιτικής στην Ελλάδα επιθυμούν. Ισοπέδωση των ιδεολογιών, προκειμένου να προκαλέσουν πλήρη σύγχυση στους πολίτες. Στη συνέχεια, θα εμφανίσουν την δική τους πρόταση διακυβέρνησης της χώρας... ως «μάννα εξ ουρανού», και που φυσικά θα λειτουργεί ανακουφιστικά για τον λαό, αλλά θα πρόκειται για ουσιαστική κατάληψη της χώρας, συναινούντος του λαού. 
Σήμερα είμαστε μάρτυρες ενός νέου είδους κατακτητικού πολέμου. Υπάρχουν νεκροί, υπάρχει δυστυχία, υπάρχει απελπισία, υπάρχουν αδιέξοδα... Μόνο που δεν υπάρχουν όπλα και εμφανείς εχθροί. 
Είμαστε η χώρα όπου εφαρμόζεται στον υπέρτατο βαθμό (έχοντας ξεπεράσει και τα "λογικά" όρια, το "Δόγμα του Σικάγο"). 
Και, το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί (προ πολλού καιρού), είναι γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. 
Άραγε, πρόκειται για ένα μαζικό πείραμα που αφορά την Παγκοσμιοποίηση και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων (που βιάζονται να εγκαθιδρύσουν) ή πρόκειται μήπως για οργανωμένη επίθεση με σκοπό την καταλήστευση μίας χώρας, της οποίας οι πλουτοπαραγωγικές πηγές (ορυκτός πλούτος και όχι μόνο) αποτελούν το μέγιστο δέλεαρ εκείνων που είναι απόλυτα εξαρτώμενοι από την ενέργεια; 
Ενδεχομένως να ισχύουν και τα δύο. 
Από την σκέψη αυτή αρχικά συνάγεται το συμπέρασμα πως μεθοδικά καταληστεύουν τη χώρα, μεθοδικά πτωχεύουν τον λαό, μεθοδικά διαλύουν την οικονομία και μεθοδικά ισοπεδώνουν τους θεσμούς που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ασπίδες άμυνας για την ίδια τη χώρα. 
Οι φωνές του ευρωκοινοβουλίου για παράνομη λειτουργία της τρόικα, οι παραδοχές των λαθών που έγιναν στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το άλλοθι των εγκληματιών που γνωρίζουν όχι μόνο τι ακριβώς έχουν κάνει, αλλά και ότι παρανομούν με βάση το Διεθνές Δίκαιο που αφορά την λειτουργία και την ύπαρξη των κρατών. 

Αν, για παράδειγμα, ελέγξουμε τον τρόπο με τον οποίο πτωχεύουν το λαό (μείωση μισθών) προκειμένου να έλθει η περιβόητη ανάπτυξη, κατανοούμε ότι, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά πως μείωση των μισθών συνεπάγεται μείωση και της ικανότητας κυκλοφορίας χρήματος (πτώση της οικονομίας της αγοράς), αλλά και μείωση της φοροδοτικής ικανότητας (πτώση των φορολογικών εσόδων), αντιλαμβανόμαστε πως στοχευμένα προχώρησαν στην ενέργεια αυτή, αφού γνώριζαν πως θα προκαλέσουν μεγαλύτερα προβλήματα από εκείνα που υφίσταντο προ της απόφασής τους. 
Με ταυτόχρονη αύξηση στις τιμές των αγαθών, αλλά και πολυποίκιλη αύξηση των φόρων, διόγκωσαν το πρόβλημα και επιτάχυναν την διαδικασία πτώχευσης του λαού, ο οποίος επιπλέον εκβιάζεται και με απώλεια της προσωπικής του περιουσίας (π.χ. σπίτι). 
Αφού, λοιπόν, γνωρίζουν πολύ καλά πως η ανάταξη μίας προβληματικής οικονομίας απαιτεί την πρόσθεση κυκλοφορούντος χρήματος, γιατί κάνουν το ακριβώς αντίθετο "σκουπίζοντας" το ρευστό από την αγορά; 

Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει και στο σημείο αυτό βρίσκεται η μεγάλη απάντηση που φοβούνται οι "δανειστές" και επικυρίαρχοί μας, οι οποίοι επιτίθενται στην Ελλάδα και επιδιώκουν την απόλυτη φτώχεια και απελπισία για τους Έλληνες, προκειμένου στη συνέχεια να προτείνουν το δικό τους "σοφό" μοντέλο ανάταξης της χώρας (τονίζεται στο σημείο αυτό πως ήδη άρχισε να "κυκλοφορεί" η άποψη ότι το μνημόνιο είναι ελληνικό δημιούργημα και όχι των "δανειστών").

Γιατί λοιπόν, ενώ πιέζουν για την πτώχευσή μας, συνεχίζουν να μας "δανείζουν" (με εικονικό χρήμα, αλλά λογίζεται ως δανεισμός και μάλιστα έντοκος και με υποθήκες); 
Αφού σήμερα όλοι ομολογούν ότι πτωχεύσαμε, γιατί επιμένουν να μας σώσουν, αφού δεν σωζόμαστε; 
Είναι επειδή αγαπάνε την Ελλάδα και τους Έλληνες; Φυσικά όχι, κι αυτό φαίνεται από τις εξευτελιστικές τους δηλώσεις τόσο κατά της χώρας όσο και κατά των Ελλήνων. 

Γιατί, λοιπόν, συνεχίζουν να μας τροφοδοτούν με άυλο χρήμα, τη στιγμή που είναι απολύτως επιβεβαιωμένο πως δεν πρόκειται να το πάρουν πίσω; 
Να υποθέσουμε ότι επιδιώκουν τις υποθήκες; Και αν ναι, ποιές είναι αυτές οι υποθήκες;
Μήπως τα τεράστια ενεργειακά κοιτάσματα που αίφνης εμφανίστηκαν στην χώρα, ενώ προ διετίας θεωρούνταν γραφικός όποιος αναφερόταν σε αυτά; 
Μαθαίνουμε πως (μέχρι στιγμής) στο Ιόνιο πέρα από φυσικό αέριο έχει και... πετρέλαιο σε μεγάλες ποσότητες. Την ίδια στιγμή πωλείται πλέον η ΔΕΗ σύμπασα (ακόμη και ο υπεδάφιος λιγνίτης) σε τιμή που θα είναι εξευτελιστική (ηλεκτροπαραγωγικά φράγματα, υπεδάφια κοιτάσματα, εργοστάσια παραγωγής ρεύματος, δίκτυο, εγκαταστάσεις, μηχανήματα... τα πάντα όλα... η αξία των οποίων είναι ανυπολόγιστη... 
Έτσι η ερώτηση επανέρχεται: ενδιαφέρονται οι επικυρίαρχοι για την πολιτική ζωή της χώρας; 
Φυσικά όχι. Αδιέξοδα χτίζουν, για να προχωρήσουν στην καταλήστευση εκείνων που οι ίδιοι έχουν άμεση ανάγκη. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του, δυστυχώς, εστιάζει μόνο στην οικονομική πλευρά του θέματος, είναι (επιεικώς) επικίνδυνος στα εθνικά θέματα και ταυτόχρονα πολλά υποσχόμενος πως θα καταρρεύσει πολύ πιό γρήγορα από τον χρόνο της ανόδου του. 

Εμείς, ως πολίτες απαιτείται να κατανοήσουμε πλήρως ότι αυτό το πολιτικό τσίρκο (όλα πολυδιαφημισμένα κόμματα, αποκόμματα, πώματα και πολιτικά πτώματα, που ονειρεύονται να ασκήσουν εξουσία και να μετατραπούν σε «τελείες») σκοπεύει να δώσει πολλές παραστάσεις, με πολλές παραλλαγές, με πρόσωπα και υποσχέσεις... Μέσα από όλα αυτά δεν θα κάνουν τίποτε περισσότερο από το να προσθέσουν πολύτιμο χρόνο στους κλέφτες, στην οργανωμένη συμμορία που επιτίθεται στη χώρα. 

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ελάχιστη αίσθηση ευθύνης, σοβαρότητας και κρισιμότητας των όσων συμβαίνουν στην χώρα, θα είχε προ πολλού προστρέξει στο Διεθνές Δικαστήριο προκειμένου να προστατεύσει την Ελλάδα από τους "σωτήρες" της. 
Δυστυχώς, δεν το έκανε, επειδή δεν θέλει να το πράξει. Περιμένει στην σειρά του, με την μέθοδο του ώριμου (ή σάπιου) φρούτου, να αναλάβει την εξουσία σε μία χώρα κατεστραμμένη, για να κάνει τί; 

Το θέμα στην επί του πρακτέου ύπαρξη και λειτουργία ενός πολιτικού κόμματος (που σέβεται τον εαυτό του, τους πολίτες και την χώρα) είναι η αντιμετώπιση ή η πρόληψη επικίνδυνων φαινομένων; 
Η επιστήμη της πολιτικής είναι σαφώς προσανατολισμένη στην πρόληψη αρνητικών φαινομένων και στην ταυτόχρονη δημιουργία συνθηκών αποφυγής και αντιστροφής τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το σύνολο των παρόντων πολιτικών (ή πωλητικών;) κομμάτων της χώρας, αντιμετωπίζει με ασπιρίνες τα συμβαίνοντα και δεν έχει καν την διάθεση να κινηθεί προς την κατεύθυνση πρόληψης και αποφυγής τους. 

Μας την έχουνε στημένη. Είναι απλό. 
Αυτοί που μας κυβερούν έχουν ανταλλάξει τη χώρα μαζί με τους κατοίκους, προκειμένου να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους και να εξασφαλίσουν την ατιμωρησία τους (επειδή τους βαραίνουν τεράστιες ευθύνες που δεν είναι απλά πολιτικές). Συντάχθηκαν προ καιρού με τους εισβολείς και πρόδωσαν τη χώρα. 

Αυτά όλα είναι γνωστά. Όπως και το ότι αποκρύπτονται επιμελώς προκειμένου να μην συμβεί η έκρηξη που δεν επιθυμούν (επιζητούν "ελεγχόμενη" έκρηξη για να την εκμεταλλευτούν δεόντως). 
Και αυτή η έκρηξη είμαστε όλοι εμείς, οι απλοί πολίτες, που δεν είμαστε σε καμία λίστα, που δεν πήραμε καμία μίζα, που δεν συζητήσαμε σε κλειστά γραφεία με διεθνή και εγχώρια λαμόγια, που πιστεύαμε ότι δεν υπάρχει δόλος και ατιμία σε εκείνους που οδηγούν το «καράβι Ελλάδα, αλλά και που ταυτόχρονα εμμένουμε να είμαστε παρατηρητές στην σκλαβοποίησή μας, αρνούμενοι να κοιτάξουμε στο αντίθετο σημείο από το δάχτυλο που επιμένε να μας δείχνει τα.. γεγονότα. 
Η απάντηση στο ασφυκτικό και θανάσιμο πρόβλημα που βιωνουμε είμαστε εμείς και η ίδια η χώρα. Η αυτοδιαχείριση της χώρας, είναι το ζητούμενο. Η διαχείρισή της με την "βοήθεια" ξένων, το κακό που απατείται να αποφύγουμε ή να παύσουμε (αφού ήδη συμβαίνει). 

Επανερχόμενοι στο πολιτικό τσίρκο, και στη σιωπηλή συναίνεσή του στα όσα συμβαίνουν σήμερα, ένα πρέπει να τονιστεί: Εάν οι πολιτικοί ηγέτες της σημερινής αντιπολίτευσης της χώρας ήθελαν, θα μπορούσαν να ζητήσουν από τον λαό να κατέβει μαζί τους σε πραγματικές και ουσιαστικές μορφές αγώνα και να τελείωνε το όλο θέμα. Όμως, δεν θέλουν. Και δεν θέλουν, επειδή είτε γνωρίζουν την ανικανότητά τους ή την ανεπάρκειά τους, είτε επειδή γνωρίζουν ότι και οι ίδιοι είναι άμεσα ή έμμεσα εκβιαζόμενοι...
Έτσι, μας έχουν παραδώσει σε έναν αργό θάνατο, του οποίου κυνικοί θεατές (με φωνές διαμαρτυρίας) είναι οι ίδιοι, γεμίζοντας ταυτόχρονα και τις τσέπες τους... 

Είναι επιτακτική ανάγκη, για όλους τους πολίτες, να κατανοήσουν πως ήρθε ο καιρός που θα γεννηθεί κάτι νέο. Είτε θα το "γεννήσουμε" εμείς, είτε θα το "γεννήσουν" οι σημερινοί επικυρίαχοι - κατακτητές της χώρας. Η επικείμενη γέννα είναι δύσκολη και ήδη συντελείται. Το αποτέλεσμά της, εξαρτάται από εμάς και από όσα μέχρι σήμερα διδαχθήκαμε... Το μόνο βέβαιο είναι πως το "γέννημα" των κατακτητών μας θα είναι ένα τέρας, του οποίου την τροφή θα αποτελέσουμε εμείς και τα παιδιά μας... 

Εν κατακλείδι, η οικονομία υπάρχει τρόπος να αναταχθεί (και ας μας τον κρύβουν), εάν όμως υπάρξει εθνική απώλεια (επί εδάφους, αέρος ή θάλασσας) θα πρέπει να χυθεί αίμα πολύ για να παρθούν πίσω τα απωλεσθέντα... 

Ολετήρες είναι όλοι τους, και μάλιστα, ο καθένας έχει και την "ειδικότητά" του...(όποιος από αυτούς ισχυρίζεται το αντίθετο, να το αποδείξει με πράξεις και όχι με λόγια).

Κοινά πρεζόνια της εξουσίας, που για να ικανοποιήσουν την ανάγκη της "δόσης" τους, εγκληματούν επί σειράς ετών και κατ' επανάληψη, εις βάρος της πατρίδας που ποτέ δεν νοιάστηκαν, που ποτέ δεν αγάπησαν και που ποτε δεν πόνεσαν πραγματικά.

Υπηρέτες των άνομων συμφερόντων είναι και ως σύγχρονοι εφιάλτες διέλυσαν τις άμυνες της Ελλάδας και την παρέδωσαν στις ορέξεις ιστορικών διεθνών εγκληματιών...

Αυτούς θέλουμε; Αν όχι, ας κάνουμε κάτι να διορθώσουμε τα λάθη μας, γιατί συνεχιζόμενη και παρατεταμένη ύπαρξή τους στην εξουσία είναι δικό μας λάθος...

 Αν για όλα τα παραπάνω έχουμε άδικο, ζητούμε συγνώμη… 
Αν όμως υπάρχει κάποιο δίκιο, ας κάνουμε μία αρχή, να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους και να δούμε τι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε (ακόμη και χωρίς καν να ματώσουμε) για να σώσουμε τη χώρα και για να σωθούμε και οι ίδιοι. 
Γιατί δεν γίνεται να σωθούμε εμείς και να καταστραφεί η χώρα ή να σωθεί η χώρα και να καταστραφούμε εμείς. Σε αυτό που θα γίνει, καταστροφή ή απόλυτη επαναφορά, χώρα και κάτοικοι θα είναι μαζί. 
Και, να θυμόμαστε, πως κανείς δεν θα έρθει να μας σώσει, αν δεν προσπαθήσουμε να σωθούμε μόνοι μας. Άλλωστε, ιστορικά, ποτέ και κανείς δεν στάθηκε στο πλευρό μας, όταν είχαμε πραγματική ανάγκη...
Παναγιωτίδης Μάρκος