Είναι γεγονός ότι ο κόσμος αλλάζει συχνά από πράγματα που δεν περιμένεις, καθώς η μοίρα εκδηλώνεται πάντα με τρόπους που αυτή ξέρει καλύτερα...
Κι έτσι ακόμα και μια λάθος στροφή μπορεί να έχει κολοσσιαίες συνέπειες και να αλλάξει πράγματι τον ρου των γεγονότων!
Βέβαια, ο κανόνας λέει ότι τα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν τα μελλούμενα, τι γίνεται όμως με εκείνες τις τοσοδούλικες ιστορικές στιγμές που όλα διακυβεύονται και μπορεί η μπίλια να κάτσει άνετα στην άλλη πλευρά;
Σε ένα τέτοιο εναλλακτικό σύμπαν, οι παρακάτω λεπτομέρειες θα είχαν φιλοτεχνήσει έναν σαφώς διαφορετικό κόσμο…
Το ιπτάμενο ψάρι που θα προσγείωνε απότομα την επιστήμη
Ήδη από την έκδοσή του τον Ιούλιο του 1687, το «Principia» του Ισαάκ Νεύτωνα χαιρετίστηκε ως ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά συγγράμματα όλων των εποχών, βάζοντας τη φυσική σε νέο πλαίσιο, στρώνοντας το έδαφος για την εγκαθίδρυση της επιστήμης ως μέσο έρευνας και αλλάζοντας λίγο-πολύ τον τρόπο που έβλεπαν οι πρόγονοί μας τον κόσμο. Κι όμως, παραλίγο να μην εκδοθεί ποτέ εξαιτίας ενός ιπτάμενου ψαριού! Ή μάλλον της εικόνας του.
Την προηγούμενη χρονιά (1686), η Βασιλική Εταιρία της Βρετανίας είχε προκρίνει την έκδοση του «Principia», έπρεπε όμως να κυκλοφορήσει πρώτα ένα άλλο πολυαναμενόμενο βιβλίο, μια εξαντλητική καταγραφή με υπέροχα χαρακτικά για τη ζωή και την ιστορία των ψαριών. Στο «Historia Piscium» των John Ray και Francis Willughby παρουσιαζόταν μάλιστα η εικόνα ενός ιπτάμενου ψαριού, η αναπαραγωγή της εικόνας του οποίου αποδείχθηκε τόσο δύσκολη και επίπονη που κόστισε τελικά πάρα πολύ. Τόσο πολύ που το βιβλίο μετατράπηκε στο πιο ακριβό πόνημα που είχε εκδώσει ποτέ η Βασιλική Εταιρία!
Το πόνημα πάτωσε όμως εισπρακτικά και έφερε την Εταιρία στα πρόθυρα της πτώχευσης. Χωρίς κονδύλια για ξόδεμα, το διοικητικό συμβούλιο ματαίωσε την έκδοση του «Principia» και το σημαντικότερο επιστημονικό σύγγραμμα όλων των εποχών έμεινε έτσι στα ράφια των αζήτητων. Και αν δεν ήταν ένας καλός φίλος του Νεύτωνα να χρηματοδοτήσει από την τσέπη του το σύγγραμμα, η επιστημονική επανάσταση θα αργούσε πολύ…
Το κρατικό κονδύλι που θα έφερνε τη Βρετανία νικήτρια της κούρσας του Διαστήματος
Η λεγόμενη Μάχη του Διαστήματος ήταν άλλη μια ακραία ψυχροπολεμική κόντρα μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ για την πρωτιά σε έναν κόσμο άγνωστο. Οι Σοβιετικοί έστειλαν τον πρώτο άνθρωπο σε τροχιά, ενώ οι Αμερικανοί κατέκτησαν το Φεγγάρι, αν και αμφότεροι λίγο έλειψε να χάσουν από έναν αναπάντεχο αντίζηλο. Αν είχε υπογράψει το τσεκ μια ήσσονος σημασίας κρατική υπηρεσία, τότε ο πρώτος άνθρωπος σε τροχιά γύρω από τη Γη θα ήταν αναμφίβολα Βρετανός!
Στον απόηχο λοιπόν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι νικητές Σύμμαχοι αναμετρούσαν τις δυνάμεις τους στην πυραυλική τεχνολογία και άρπαζαν σωρηδόν τους επιστήμονες του Χίτλερ. Μεγάλο όνομα εδώ ήταν ο Βέρνερ φον Μπράουν, τον οποίο απήγαγαν οι Αμερικανοί από την Ευρώπη, την ίδια ώρα που οι Σοβιετικοί κατάσχεσαν το εργαστήριό του. Κι έτσι οι Βρετανοί απόμειναν να παίζουν με τους παλιούς βαλλιστικούς πυραύλους των Ναζί, τους V-2, αν και αυτό δεν τους απέτρεψε από την προσπάθεια δημιουργίας ενός βιώσιμου διαστημικού προγράμματος.
Αμέσως μετά τον πόλεμο, οι Βρετανοί πειραματίζονταν με τους V-2 και κατάφεραν να τους ξαποστείλουν στις παρυφές της γήινης ατμόσφαιρας, αγγίζοντας σχεδόν την τροχιά της Γης. Ο Ραλφ Σμιθ σκαρφίστηκε ακόμα και σχέδιο για τη μετατροπή των βαλλιστικών πυραύλων σε διαστημικές κάψουλες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ανθρώπους: σύμφωνα με τον σχεδιασμό, ένας αστροναύτης θα μπορούσε να εκτοξευτεί με έναν V-2, να παραμείνει 5 λεπτά στο Διάστημα και να επιστρέψει κατόπιν με ασφάλεια στο έδαφος.
Το σχέδιό του βασιζόταν σε τεχνολογία που ήδη υπήρχε και οι εκτιμήσεις του έκαναν λόγο ότι μέχρι το 1951 οι Βρετανοί θα έκαναν βόλτες στο Διάστημα όποτε ήθελαν. Και μάλλον έτσι θα ήταν, αν υπηρεσία του υπουργείου Εφοδιασμού δεν αρνούνταν να υπογράψει το σχετικό κυβερνητικό κονδύλι! Αμέσως μετά, τον Δεκέμβριο του 1946, η Βρετανία ήταν σχεδόν πτωχευμένη και η νέα κυβέρνηση ενδιαφέρθηκε περισσότερο να θρέψει τον λαό παρά να στείλει ανθρώπους στο Υπερπέραν. Κι έτσι η χρηματοδότηση του διαστημικού προγράμματος εγκαταλείφθηκε στις αρχές του 1947, ανακόπτοντας έτσι το προωθημένο βρετανικό πλάνο…
Το ίντερνετ και τα πνευματικά του δικαιώματα
Φανταστείτε ότι ζούμε σε έναν κόσμο που το ίντερνετ έχει αντικατασταθεί από πολλά εναλλακτικά ίντερνετ και ανταγωνιστικοί browsers είναι εντελώς ασύμβατοι μεταξύ τους, την ίδια ώρα που η τεχνολογία είναι απόρρητη και πατενταρισμένη και πρέπει να διαλέξεις μεταξύ τελείως διαφορετικών επιλογών. Ούτε social media, ούτε μηχανές αναζήτησης, ούτε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων ούτε τίποτα δεν θα ήταν δυνατό σε ένα τέτοιο ψηφιακό σύμπαν και το ίντερνετ θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Και το 1992 λίγο έλειψε να συμβεί αυτό!
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Time» το 2001, ο «πατέρας» του Παγκόσμιου Ιστού, Τιμ Μπέρνερς-Λι, αποκάλυψε ότι σκεφτόταν σοβαρά να πατεντάρει τον Παγκόσμιο Ιστό λίγο μετά τη δημιουργία του. Αυτός και ένας συνεργάτης του συμβουλεύτηκαν δικηγόρους θέλοντας να δημιουργήσουν μια εταιρία που θα εκμεταλλευόταν εμπορικά το ίντερνετ, κάτι που θα τους μετέτρεπε σε εκατομμυριούχους στην πορεία. Τότε ήταν που πήρε με βαριά καρδιά την απόφαση ο Μπέρνερς-Λι να αφοσιωθεί στην τεχνολογία πίσω από τον Ιστό, αφήνοντας εντελώς ελεύθερο το δημιούργημά του. Αν είχε πράξει διαφορετικά, η μεγαλύτερη επανάσταση των τελευταίων ετών δεν θα ήταν δυνατή, καθώς τίποτα από όσα αποτελούν την ηλεκτρονική μας εμπειρία δεν θα ήταν το ίδιο…
Ο θάνατος του ανθρώπου που λίγο έλειψε να αναζωπυρώσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Ο Άντονι Μαρτσιόνε κατέχει μια τραγική διάκριση: πετώντας πάνω από την Ιαπωνία, έγινε ο τελευταίος αμερικανός στρατιωτικός που σκοτώθηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο. Αν και η κληρονομιά του θα μπορούσε να είναι σαφώς διαφορετική, καθώς ο σκοτωμός του λίγο έλειψε να πυροδοτήσει εκ νέου τη σπίθα του πολέμου!
Την εποχή του θανάτου του, η Ιαπωνία είχε ήδη παραδοθεί, καθώς οι ατομικές επιθέσεις σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι ανάγκασαν τον αυτοκράτορα Χιροχίτο να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Κι ενώ η επίσημη ιστορία είχε γραφεί, το μήνυμα της ιαπωνικής παράδοσης δεν έφτασε σε κάθε γωνιά της χώρας. Νότια του Τόκιο, αρκετές διμοιρίες πολεμούσαν ακόμα έχοντας δώσει όρκο ιερό. Οποιοσδήποτε προσπαθούσε να πετάξει πάνω από το Τόκιο κινδύνευε λοιπόν και η συνέχεια είναι προφανής.
Ήταν στις 16 Αυγούστου όταν ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ αποφάσισε να δοκιμάσει τη δέσμευση των Ιαπώνων στην παράδοση της χώρας τους στέλνοντας τέσσερα βομβαρδιστικά στο Τόκιο. Παρά το γεγονός ότι το σμήνος έφτασε στον προορισμό του και επέστρεψε με ασφάλεια, ο στρατηγός το ξανάστειλε την επόμενη μέρα, όταν και δέχτηκαν τα πυρά που σηματοδότησαν στο μυαλό του ΜακΆρθουρ ότι οι Ιάπωνες αρνούνταν να παραδοθούν.
Στις αερομαχίες που ακολούθησαν, αμερικανός πιλότος τραυματίστηκε σοβαρά και ο Μαρτσιόνε σκοτώθηκε, αναγκάζοντας τον ΜακΆρθουρ να ξανασκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο των αεροπορικών επιδρομών στα προάστια του Τόκιο, κάτι που θα οδηγούσε σε νέες αιματηρές μάχες. Ευτυχώς, την επόμενη μέρα ειδοποιήθηκε για ιαπωνική αποστολή που ήθελε να τον επισκεφτεί στο γραφείο του ώστε να συζητηθεί ο αφοπλισμός των ιαπωνικών δυνάμεων που πολεμούσαν ακόμα, κάτι που τον έκανε να ματαιώσει την επιδρομή για την επομένη. Η ειρηνευτική αποστολή των Ιαπώνων εμφανίστηκε πράγματι στην πόρτα του και τον έπεισαν για τη δέσμευση της χώρας στους όρους της παράδοσης, κάτι που έβαλε την οριστική ταφόπλακα στον Β’ Παγκόσμιο…
Η χιονοθύελλα που λίγο έλειψε να σκοτώσει τον Ναπολέοντα το 1807
Ήταν τον Φεβρουάριο του 1807 όταν οι δυνάμεις του Βοναπάρτη γνώρισαν την πρώτη τους πανωλεθρία στα εδάφη της Ανατολικής Πρωσίας, κάτι που σκιαγράφησε την πρώτη του ήττα ως στρατηγό. Βέβαια, παρά το γεγονός ότι έχασε το μισό σχεδόν στράτευμά του, ο Ναπολέων λίγο έλειψε να χάσει κάτι ακόμα πολυτιμότερο, τη ζωή του!
Το πρωινό της 8ης Φεβρουαρίου, ο Βοναπάρτης προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο περιμένοντας τις ενισχύσεις του. Οι γαλλικές δυνάμεις έχαναν και οι Ρώσοι προωθούνταν γρήγορα, με τον αυτοκράτορα να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από το καμπαναριό του χωριού. Τότε ήταν που ξέσπασε η σφοδρή χιονοθύελλα που «τύφλωσε» τους Γάλλους σε τέτοιον βαθμό που δεν πήραν μυρωδιά τους 6.000 Ρώσους που κατέβηκαν στον οικισμό.
Πάντα πάνω στο καμπαναριό, ο αυτοκράτορας ήταν σχεδόν μόνος όταν επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά οι Ρώσοι και η θέση του αποκαλύφθηκε. Η ζωή του κινδύνευε καθοριστικά και ήταν μόνο η τύχη αλλά και η αυτοθυσία της φρουράς του που τον έσωσαν. Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι συνεχίστηκαν για άλλα οχτώ χρόνια, αν και τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα συνέβαινε αν είχε σκοτωθεί επιτόπου ο Βοναπάρτης…
Κι έτσι ακόμα και μια λάθος στροφή μπορεί να έχει κολοσσιαίες συνέπειες και να αλλάξει πράγματι τον ρου των γεγονότων!
Βέβαια, ο κανόνας λέει ότι τα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν τα μελλούμενα, τι γίνεται όμως με εκείνες τις τοσοδούλικες ιστορικές στιγμές που όλα διακυβεύονται και μπορεί η μπίλια να κάτσει άνετα στην άλλη πλευρά;
Σε ένα τέτοιο εναλλακτικό σύμπαν, οι παρακάτω λεπτομέρειες θα είχαν φιλοτεχνήσει έναν σαφώς διαφορετικό κόσμο…
Το ιπτάμενο ψάρι που θα προσγείωνε απότομα την επιστήμη
Ήδη από την έκδοσή του τον Ιούλιο του 1687, το «Principia» του Ισαάκ Νεύτωνα χαιρετίστηκε ως ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά συγγράμματα όλων των εποχών, βάζοντας τη φυσική σε νέο πλαίσιο, στρώνοντας το έδαφος για την εγκαθίδρυση της επιστήμης ως μέσο έρευνας και αλλάζοντας λίγο-πολύ τον τρόπο που έβλεπαν οι πρόγονοί μας τον κόσμο. Κι όμως, παραλίγο να μην εκδοθεί ποτέ εξαιτίας ενός ιπτάμενου ψαριού! Ή μάλλον της εικόνας του.
Την προηγούμενη χρονιά (1686), η Βασιλική Εταιρία της Βρετανίας είχε προκρίνει την έκδοση του «Principia», έπρεπε όμως να κυκλοφορήσει πρώτα ένα άλλο πολυαναμενόμενο βιβλίο, μια εξαντλητική καταγραφή με υπέροχα χαρακτικά για τη ζωή και την ιστορία των ψαριών. Στο «Historia Piscium» των John Ray και Francis Willughby παρουσιαζόταν μάλιστα η εικόνα ενός ιπτάμενου ψαριού, η αναπαραγωγή της εικόνας του οποίου αποδείχθηκε τόσο δύσκολη και επίπονη που κόστισε τελικά πάρα πολύ. Τόσο πολύ που το βιβλίο μετατράπηκε στο πιο ακριβό πόνημα που είχε εκδώσει ποτέ η Βασιλική Εταιρία!
Το πόνημα πάτωσε όμως εισπρακτικά και έφερε την Εταιρία στα πρόθυρα της πτώχευσης. Χωρίς κονδύλια για ξόδεμα, το διοικητικό συμβούλιο ματαίωσε την έκδοση του «Principia» και το σημαντικότερο επιστημονικό σύγγραμμα όλων των εποχών έμεινε έτσι στα ράφια των αζήτητων. Και αν δεν ήταν ένας καλός φίλος του Νεύτωνα να χρηματοδοτήσει από την τσέπη του το σύγγραμμα, η επιστημονική επανάσταση θα αργούσε πολύ…
Το κρατικό κονδύλι που θα έφερνε τη Βρετανία νικήτρια της κούρσας του Διαστήματος
Η λεγόμενη Μάχη του Διαστήματος ήταν άλλη μια ακραία ψυχροπολεμική κόντρα μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ για την πρωτιά σε έναν κόσμο άγνωστο. Οι Σοβιετικοί έστειλαν τον πρώτο άνθρωπο σε τροχιά, ενώ οι Αμερικανοί κατέκτησαν το Φεγγάρι, αν και αμφότεροι λίγο έλειψε να χάσουν από έναν αναπάντεχο αντίζηλο. Αν είχε υπογράψει το τσεκ μια ήσσονος σημασίας κρατική υπηρεσία, τότε ο πρώτος άνθρωπος σε τροχιά γύρω από τη Γη θα ήταν αναμφίβολα Βρετανός!
Στον απόηχο λοιπόν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι νικητές Σύμμαχοι αναμετρούσαν τις δυνάμεις τους στην πυραυλική τεχνολογία και άρπαζαν σωρηδόν τους επιστήμονες του Χίτλερ. Μεγάλο όνομα εδώ ήταν ο Βέρνερ φον Μπράουν, τον οποίο απήγαγαν οι Αμερικανοί από την Ευρώπη, την ίδια ώρα που οι Σοβιετικοί κατάσχεσαν το εργαστήριό του. Κι έτσι οι Βρετανοί απόμειναν να παίζουν με τους παλιούς βαλλιστικούς πυραύλους των Ναζί, τους V-2, αν και αυτό δεν τους απέτρεψε από την προσπάθεια δημιουργίας ενός βιώσιμου διαστημικού προγράμματος.
Αμέσως μετά τον πόλεμο, οι Βρετανοί πειραματίζονταν με τους V-2 και κατάφεραν να τους ξαποστείλουν στις παρυφές της γήινης ατμόσφαιρας, αγγίζοντας σχεδόν την τροχιά της Γης. Ο Ραλφ Σμιθ σκαρφίστηκε ακόμα και σχέδιο για τη μετατροπή των βαλλιστικών πυραύλων σε διαστημικές κάψουλες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ανθρώπους: σύμφωνα με τον σχεδιασμό, ένας αστροναύτης θα μπορούσε να εκτοξευτεί με έναν V-2, να παραμείνει 5 λεπτά στο Διάστημα και να επιστρέψει κατόπιν με ασφάλεια στο έδαφος.
Το σχέδιό του βασιζόταν σε τεχνολογία που ήδη υπήρχε και οι εκτιμήσεις του έκαναν λόγο ότι μέχρι το 1951 οι Βρετανοί θα έκαναν βόλτες στο Διάστημα όποτε ήθελαν. Και μάλλον έτσι θα ήταν, αν υπηρεσία του υπουργείου Εφοδιασμού δεν αρνούνταν να υπογράψει το σχετικό κυβερνητικό κονδύλι! Αμέσως μετά, τον Δεκέμβριο του 1946, η Βρετανία ήταν σχεδόν πτωχευμένη και η νέα κυβέρνηση ενδιαφέρθηκε περισσότερο να θρέψει τον λαό παρά να στείλει ανθρώπους στο Υπερπέραν. Κι έτσι η χρηματοδότηση του διαστημικού προγράμματος εγκαταλείφθηκε στις αρχές του 1947, ανακόπτοντας έτσι το προωθημένο βρετανικό πλάνο…
Το ίντερνετ και τα πνευματικά του δικαιώματα
Φανταστείτε ότι ζούμε σε έναν κόσμο που το ίντερνετ έχει αντικατασταθεί από πολλά εναλλακτικά ίντερνετ και ανταγωνιστικοί browsers είναι εντελώς ασύμβατοι μεταξύ τους, την ίδια ώρα που η τεχνολογία είναι απόρρητη και πατενταρισμένη και πρέπει να διαλέξεις μεταξύ τελείως διαφορετικών επιλογών. Ούτε social media, ούτε μηχανές αναζήτησης, ούτε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων ούτε τίποτα δεν θα ήταν δυνατό σε ένα τέτοιο ψηφιακό σύμπαν και το ίντερνετ θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Και το 1992 λίγο έλειψε να συμβεί αυτό!
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Time» το 2001, ο «πατέρας» του Παγκόσμιου Ιστού, Τιμ Μπέρνερς-Λι, αποκάλυψε ότι σκεφτόταν σοβαρά να πατεντάρει τον Παγκόσμιο Ιστό λίγο μετά τη δημιουργία του. Αυτός και ένας συνεργάτης του συμβουλεύτηκαν δικηγόρους θέλοντας να δημιουργήσουν μια εταιρία που θα εκμεταλλευόταν εμπορικά το ίντερνετ, κάτι που θα τους μετέτρεπε σε εκατομμυριούχους στην πορεία. Τότε ήταν που πήρε με βαριά καρδιά την απόφαση ο Μπέρνερς-Λι να αφοσιωθεί στην τεχνολογία πίσω από τον Ιστό, αφήνοντας εντελώς ελεύθερο το δημιούργημά του. Αν είχε πράξει διαφορετικά, η μεγαλύτερη επανάσταση των τελευταίων ετών δεν θα ήταν δυνατή, καθώς τίποτα από όσα αποτελούν την ηλεκτρονική μας εμπειρία δεν θα ήταν το ίδιο…
Ο θάνατος του ανθρώπου που λίγο έλειψε να αναζωπυρώσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Ο Άντονι Μαρτσιόνε κατέχει μια τραγική διάκριση: πετώντας πάνω από την Ιαπωνία, έγινε ο τελευταίος αμερικανός στρατιωτικός που σκοτώθηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο. Αν και η κληρονομιά του θα μπορούσε να είναι σαφώς διαφορετική, καθώς ο σκοτωμός του λίγο έλειψε να πυροδοτήσει εκ νέου τη σπίθα του πολέμου!
Την εποχή του θανάτου του, η Ιαπωνία είχε ήδη παραδοθεί, καθώς οι ατομικές επιθέσεις σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι ανάγκασαν τον αυτοκράτορα Χιροχίτο να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Κι ενώ η επίσημη ιστορία είχε γραφεί, το μήνυμα της ιαπωνικής παράδοσης δεν έφτασε σε κάθε γωνιά της χώρας. Νότια του Τόκιο, αρκετές διμοιρίες πολεμούσαν ακόμα έχοντας δώσει όρκο ιερό. Οποιοσδήποτε προσπαθούσε να πετάξει πάνω από το Τόκιο κινδύνευε λοιπόν και η συνέχεια είναι προφανής.
Ήταν στις 16 Αυγούστου όταν ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ αποφάσισε να δοκιμάσει τη δέσμευση των Ιαπώνων στην παράδοση της χώρας τους στέλνοντας τέσσερα βομβαρδιστικά στο Τόκιο. Παρά το γεγονός ότι το σμήνος έφτασε στον προορισμό του και επέστρεψε με ασφάλεια, ο στρατηγός το ξανάστειλε την επόμενη μέρα, όταν και δέχτηκαν τα πυρά που σηματοδότησαν στο μυαλό του ΜακΆρθουρ ότι οι Ιάπωνες αρνούνταν να παραδοθούν.
Στις αερομαχίες που ακολούθησαν, αμερικανός πιλότος τραυματίστηκε σοβαρά και ο Μαρτσιόνε σκοτώθηκε, αναγκάζοντας τον ΜακΆρθουρ να ξανασκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο των αεροπορικών επιδρομών στα προάστια του Τόκιο, κάτι που θα οδηγούσε σε νέες αιματηρές μάχες. Ευτυχώς, την επόμενη μέρα ειδοποιήθηκε για ιαπωνική αποστολή που ήθελε να τον επισκεφτεί στο γραφείο του ώστε να συζητηθεί ο αφοπλισμός των ιαπωνικών δυνάμεων που πολεμούσαν ακόμα, κάτι που τον έκανε να ματαιώσει την επιδρομή για την επομένη. Η ειρηνευτική αποστολή των Ιαπώνων εμφανίστηκε πράγματι στην πόρτα του και τον έπεισαν για τη δέσμευση της χώρας στους όρους της παράδοσης, κάτι που έβαλε την οριστική ταφόπλακα στον Β’ Παγκόσμιο…
Η χιονοθύελλα που λίγο έλειψε να σκοτώσει τον Ναπολέοντα το 1807
Ήταν τον Φεβρουάριο του 1807 όταν οι δυνάμεις του Βοναπάρτη γνώρισαν την πρώτη τους πανωλεθρία στα εδάφη της Ανατολικής Πρωσίας, κάτι που σκιαγράφησε την πρώτη του ήττα ως στρατηγό. Βέβαια, παρά το γεγονός ότι έχασε το μισό σχεδόν στράτευμά του, ο Ναπολέων λίγο έλειψε να χάσει κάτι ακόμα πολυτιμότερο, τη ζωή του!
Το πρωινό της 8ης Φεβρουαρίου, ο Βοναπάρτης προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο περιμένοντας τις ενισχύσεις του. Οι γαλλικές δυνάμεις έχαναν και οι Ρώσοι προωθούνταν γρήγορα, με τον αυτοκράτορα να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από το καμπαναριό του χωριού. Τότε ήταν που ξέσπασε η σφοδρή χιονοθύελλα που «τύφλωσε» τους Γάλλους σε τέτοιον βαθμό που δεν πήραν μυρωδιά τους 6.000 Ρώσους που κατέβηκαν στον οικισμό.
Πάντα πάνω στο καμπαναριό, ο αυτοκράτορας ήταν σχεδόν μόνος όταν επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά οι Ρώσοι και η θέση του αποκαλύφθηκε. Η ζωή του κινδύνευε καθοριστικά και ήταν μόνο η τύχη αλλά και η αυτοθυσία της φρουράς του που τον έσωσαν. Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι συνεχίστηκαν για άλλα οχτώ χρόνια, αν και τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα συνέβαινε αν είχε σκοτωθεί επιτόπου ο Βοναπάρτης…
Πηγη tromaktiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου