Πρωτομαγιά 2017 και ο «Ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι

Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Η τραγωδία της Αριστεράς στην Ελλάδα σήμερα, ως εξουσίας είναι, πρώτον, η υποταγή  της στους δανειστές. Δεύτερον η, στην πράξη αποδεικνυόμενη, ανικανότητά της να κυβερνήσει. Και τρίτον η επί των ημερών της κυβέρνησής της κατάντια των εργαζομένων, των συνταξιούχων και του συνδικαλισμού.
Με την ευκαιρία της Πρωτομαγιάς του 2017 ο καθηγητής κ. Αρις Καζάκος περιγράφει στην «Αυγή» ( Κυριακή, 30 Απριλίου 2017, σελ. 11) την κατάσταση στους εργαζόμενους: «Η πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους αντιμέτωπους με μια τερατώδη, ακόμη, ανεργία, με απόλυτη ανασφάλεια ή επισφάλεια, με τη
διάλυση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τη βία στις εργασιακές  τους σχέσεις ως κανόνα». Για του λόγου του κ. Καζάκου το αληθές σημειώνουμε πως σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (Ιανουάριος του 2017) η ανεργία στην Ελλάδα είναι 23,5%. Δηλαδή σε σύνολο απασχολουμένων 3.639.126 οι άνεργοι ανέρχονται εις 1.116.790. Προς σύγκριση, στην «Αυγή» της Πρωτομαγιάς του 1983, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Ορέστης Χατζηβασιλείου, σε άρθρο του, θεωρεί ως «συνθήκη κοινωνικής κρίσης την ύπαρξη στην Ελλάδα ανέργων που ξεπερνούν τις 250.000». Επίσης, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ανεργία στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2008 ήταν 7,6%.   
Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ο κ. Καζάκος γράφει: «Κύρια στοιχεία της συνθήκης του καιρού μας είναι, για τη μεγάλη πλειονότητα, η γενικευμένη φτώχεια, η αβεβαιότητα και ο φόβος για το μέλλον και, το χειρότερο, η εξαϋλωμένη πια ελπίδα». Ως προς τα συνδικάτα ο κ. καθηγητής διερωτάται: « Θα μπορέσουν άραγε τα συνδικάτα να εκφράσουν τα συμφέροντα των ανέργων, των επισφαλώς εργαζομένων σε τοξικές εργασιακές σχέσεις με “συμβάσεις σκουπίδια” των απλήρωτων, αδήλωτων ή υποδηλωμένων εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων;».
Την απάντηση στο ρητορικό ερώτημα του κ. Καζάκου, για την κατάσταση του συνδικαλισμού σήμερα στην Ελλάδα, δίνει στη διπλανή σελίδα (Σελ. 12) του ίδιου φύλλου  της «Αυγής» ο κ. Γιάννης Κουζής, καθηγητής εργασιακών σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Γράφει: «...Η αποδυνάμωση επομένως των συνδικάτων δεν είναι απόρροια μόνο εξωγενών παραγόντων, αλλά σε μεγάλο βαθμό οφείλεται σε ενδογενείς αιτίες, που στην Ελλάδα συνδέονται με παθογένειες δεκαετιών...Η καθολική ήττα, που υπέστη το συνδικαλιστικό κίνημα στην περίοδο της κρίσης, αποτελεί ευκαιρία για σοβαρούς προβληματισμούς για το μέλλον του...». Ο κ. Κουζής θεωρεί ότι η δημιουργία γνήσιας συνδικαλιστικής κουλτούρας θα έρθει μόνο με την επιστροφή σε Αρχές, που έχουν απεμποληθεί στις ημέρες μας...
Τα όσα γράφονται από τους δύο καθηγητές στην προχθεσινή «Αυγή» για την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ  φέρνουν συνειρμικά στο μυαλό μας τα όσα λέγει ο Ευγένιος Παύλοβιτς στον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι: «Όλοι οι σοσιαλιστές μας προέρχονται κι αυτοί απ’ τους τσιφλικάδες και τους σεμιναρίστες... Ο ενθουσιασμός τους, τα δάκρυά τους μπορεί νάναι δάκρυα πραγματικά, ειλικρινή, είναι όμως τσιφλικάδικα!».