Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

ΙΣΧΥΡΗ Ελλάδα: Σημίτης και Μητσοτάκης…


Μιλώντας ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας στην Βουλή, για την πρόταση εμπιστοσύνης που ζήτησε ο «λαϊκός αγωνιστής» κ. Τσίπρας μετά τις διακοπές του στο Καπιταλιστικό κότερο, ανάμεσα στις τόσες και τόσες φλύαρες επαναλήψεις του, μάς είπε πάλι για «Ισχυρή Ελλάδα»… Μια διακήρυξη και μια υπόσχεση η οποία δεν σημαίνειαπολύτως τίποτα ως πολιτικό προγραμματισμό και στόχο,
γιατί αποτελεί μια αυταπόδεικτη κενολογία.

Ποιος Έλληνας που βιώνει τα όσα τον υποχρέωσε το κόμμα του κ. Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ και οι… άλλες
δημοκρατικές δυνάμεις ετούτα τα χρόνια, δεν θα ήθελε μια «ισχυρή Ελλάδα»;

Συνεπώς τίποτα το νέο δεν μας υπόσχεται ο «αντιστασιακός» Κούλης ο οποίος μας είπε από του βήματος της Βουλής ότι σε ηλικία έξι μηνών, με τα γεννοφάσκια, έκανε «αντίσταση» στην Χούντα! Κάγχασαν οι βουλευτές όλων των πτερύγων αλλά ο «αντιστασιακός» αντέδρασε, λέγοντας: «Γιατί γελάτε κύριοι;».
Δεν κατάλαβε ο… προαλειφόμενος Πρωθυπουργός – αλήθεια, αυτοί που τον ψηφίζουν πόση κρίση διαθέτουν; – ότι κατάργησε τους νόμους, όχι της ιστορίας αλλά της βιολογίας!
Προσφάτως, λοιπόν, μας είπε και για «την εξόριστη οικογένειά του από την Χούντα»! Ομολογώ ότι «εξορία» στο Παρίσι αποτελεί μια ιδιαίτερη εύνοια της τύχης, την οποία δεν είχε ο γράφων όταν την περίοδο 1968-1970 εξορίστηκε στο «Παρθένι» της Λέρου, αρνούμενος να βάλει μια και μόνο υπογραφή ή να δηλώσει προφορικά στον μακαρίτη αστυνόμο Μάχλιο ότι «θα διάγει φιλησύχως»!
Δυστυχώς τον δολοφόνησαν τον αστυνόμο μετά την Μεταπολίτευση και δεν πρόλαβε να μας ανακαλύψει πολλά
σπουδαία στελέχη τής… αντίστασης, τα οποία κατέλαβαν υψηλά δημόσια αξιώματα στο δημόσιο βίο! Πήρε τα
μυστικά μαζί του ο αστυνόμος!

Μας είπε ακόμη και τούτο στις 8 Μαΐου ο Κούλης, απαντώντας στον άλλο… «αντιστασιακό» Αλέξη, που τού
είπε: «Η Οικογένειά του είναι ζάπλουτη από την πολιτική»! «Η οικογένειά σου έκανε δουλειές επί Χούντας».

Αμφότεροι τα είπαν και αιδημόνως δεν έδωσαν απαντήσεις! Αν ήξερα ότι την μεταπολιτευτική Ελλάδα θα την κυβερνούσε ένας εσμός τυχοδιωκτών – καριεριστών και ότι οι πρωθυπουργοί «μας» θα ήταν όπως αυτοχαρακτηρίζονται, θα υπέγραφα με τα δύο χέρια και δεν θα έπαιρνα τον δρόμο των κρατητηρίων και της
εξορίας!

Βέβαια οι φανατικοί «ιδεολόγοι» και ψηφοφόροι τους δεν έχουν κανένα πρόβλημα, αφού δεν ντρέπονται για όσα
άκουσαν!

Όμως η σκέψη μου ξεστράτισε και επανέρχομαι στο σύνθημα: «Ισχυρή Ελλάδα», το οποίο πρωτολάνσαρε ο… σοσιαλιστής Κ. Σημίτης, επί της Πρωθυπουργίας του οποίου λεηλατήθηκε η Ελλάδα από επιφανείς «συντρόφους» του από τους οποίους, δυστυχώς, δεν πέρασαν όλοι τις πόρτες του Κορυδαλλού!
Τον Απρίλη, λοιπόν, του 2001 απαντώ στον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, που ανάμεσα στ’ άλλα, διεκήρυσσε όχι μόνο το σύνθημα: «Ισχυρή Ελλάδα» αλλά και την ρεαλιστική ουτοπία! Εννοιολογικός παραλογισμός, αφού το ένα αποκλείει το άλλο!
Ουτοπία και ρεαλισμός είναι έννοιες ασύμβατες. Στέκομαι όμως στην διακήρυξή του για «Ισχυρή Ελλάδα»,
δίνοντάς του, τότε, την πρέπουσα απάντηση, σ’ ένα ομότιτλο άρθρο μου, παρουσιάζοντας δέκα εικόνες του
πολιτικού και κοινωνικού βίου της δύσμοιρης πατρίδας.

Αντιγράφω: «Εικόνα πρώτη: Η εθνική μας οικονομία εμφανίζει τεράστιες μαύρες τρύπες τις οποίες απέκρυψαν
οι μικροί γκεμπελίσκοι από τον προϋπολογισμό του Κράτους…

Εικόνα τρίτη: Η ανεργία καλπάζει, τα συσσίτια της κατοχικής περιόδου έκαναν ξανά την αποκρουστική τους εμφάνιση, οι συνταξιούχοι υποσιτίζονται και τα φάρμακά τους κόβονται για λόγους οικονομίας.
Εικόνα τέταρτη: Στην Δικαιοσύνη ματαίως αναμένεται η εμφάνισηενός δικαστού του αναστήματος του γνωστού Ιταλού εισαγγελέα Ντι Πιέτρο, ο οποίος καθάρισε την Κόπρο του Αυγεία από την Ιταλική πολιτική ζωή…
Εικόνα ένατη: Στοχώρο της πολιτικής βασιλεύει ο αμοραλισμός, ο τυχοδιωκτισμός και η αναξιοπρέπεια και τα κάθε λογής παζάρια κυριαρχούν, ανάμεσα στα ηγετικά κλιμάκιά της, ενώ οι κυβερνώντες της μεταπολιτευτικής περιόδου ανέβασαν το δημόσιο χρέος στο αστρονομικό ποσό των 44 τρις δρχ…
Εικόνα δεκάτη: Το μεγάλο φαγοπότι των «Ολυμπιακών» αγώνων και η αδηφάγος βουλημία των εργολαβικών συγκροτημάτων, δείχνουν όλη την αποκρουστική τους εικόνα της λεηλασίας του δημοσίου χρήματος μέχρι τέτοιο απίθανο σημείο ώστε να φθάνουν μέχρι τον ανασκολοπισμό της Εθνικής μας Ιστορίας».
Αυτή η 10 η εικόνα κατέληγε: «Προσεχώς θα βλέπουμε τις άθλιες εικόνες των «υπερήφανων» γηρατειών και θα λέμε
το ψωμί – ψωμάκι και όσοι δεν στηρίξαμε το βασίλειο της απάτης και της διαφθοράς. Αυτό όμως είναι άδικο και
ολίγον τι πρόστυχο».

Αυτά γράφτηκαν τον Απρίλιο του 2001. Πέρασαν δύο σχεδόν δεκαετίες και τα πράγματα όχι μόνον έγιναν όπως τα κατέγραψε ο γράφων αλλά έγιναν και πολύ χειρότερα.
Αυτή ήταν η «Ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη και αυτή την χειρότερη «Ισχυρή Ελλάδα» υπόσχεται ο εκκολαπτόμενος
πρωθυπουργός Κούλης με τις ψήφους των σάπιων ψηφοφόρων. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει, έλεγαν οι
πρόγονοί μας!

Χωρίς πολιτικούς βόθρους δεν μπορεί να ζήσει η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων – οπαδών – κοπριτών (το εν
λόγω άρθρο μου δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» της 27-4-2001 και αναδημοσιεύθηκε
στον Β’ τόμο του έργου μου: «Πολιτική και Κοινωνία στην Ελλάδα του Λαϊκισμού», Εκδόσεις «Πολιτικά Θέματα»,
2004, σελ. 61-63).

Φαύλοι ψηφοφόροι! Δεν φταίνε οι ξένοι. Αυτοί ενδιαφέρονται για τα εθνικά τους συμφέροντα, τα οποία
εσείς ξεπουλάτε χρόνια και χρόνια για μια σύμβαση εξάμηνης εργασίας και ένα άθλιο επίδομα!

Άξιοι της τύχης σας. Δεν είστε ούτε για οίκτο. Δολοφονείτε επί δεκαετίες την πατρίδα εντελώς ανεύθυνα, ενώ έχετε μεγάλη ευθύνη (βλ. τα άρθρα μου:
«Η φαυλότητα ως στοιχείο της πολιτικής», στα «Πολιτικά θέματα», της 25-12-1992 – «Η ατομική και πολιτική
ευθύνη στην οικοδόμηση της εξουσίας», στα ίδια της 11-9- 1992 – «Η διαλεκτική της διαφθοράς μεταξύ εξουσίας και
Κοινωνίας» στα ίδια της 21-5-1993 και «Ο δωσίλογος λαός» στα ίδια της 18-6-1993. Αναδημοσίευσή τους στον
Α’ τόμο του πιο πάνω έργου μου).

Χαμένη προσπάθεια δεκαετιών! Έλεγε ο τραπεζίτης και φίλος του ΓΑΠ, Στρος Καν: «Οι Έλληνες είναι πνιγμένοι στα σκατά»!
Πόσοι θα τολμήσουν να βγουν από τους βόθρους τους πολιτικούς;
Υπάρχουν και μικρά κόμματα εκτός Βουλής, η οποία παρέδωσε την σφραγίδα της στις Βρυξέλλες.
Του πολίτη Π.Λ. ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου