Οι πραματευτάδες της ιδεολογίας και της Πατρίδας…

Πάμε στο λεξικό και στον Μακρυγιάννη… 

Του πολίτη Π. Λ. ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ

Πραματευτής λέει το λεξικό «είναι ο έμπορος υφασμάτων, ο πλανόδιος έμπορος, ο γυρολόγος», και πραμάτεια «είναι
το εμπόρευμα».
Ιδεολογία σημαίνει: «Σύνολο ηθικών, φιλοσοφικών, κοινωνικών ιδεών και αρχών, η προσήλωση σε αρχή
ηθικού χαρακτήρα, χωρίς ιδιοτέλεια.
Πατρίδα σημαίνει: «Ο τόπος της γέννησης» αλλά και «το έθνος με τα άτομα που το αποτελούν, με τους δεσμούς
της παράδοσης που συνδέουν όσους ανήκουν σ’ αυτό».

Παράγωγο της Πατρίδας είναι ο πατριδοκάπηλος, ο οποίος «εκμεταλλεύεται την ιδέα της πατρίδας».
Τρεις λέξεις, ένας κόσμος και μια ιστορία ολόκληρη, που αποτελούν τον πολιτικό και κοινωνικό καμβά πάνω στον
οποίο πλέκεται επί αιώνες η ζωή των Ελλήνων και τα πεπρωμένα των ίδιων και της πατρίδας.Πάμε στον Σωκράτη που δίδασκε: «Μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων, απάντων τιμιώτερον έστιν η
πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον» (Πλάτωνος, Κριτίας 51).
Πάμε στον θρυλικό Γιάννη Μακρυγιάννη που έλεγε στα περίφημα και διδακτικά «Απομνημονεύματά» του: «Εγώ
δεν κάνω πραμάτεια την πατρίδα μου για πόστα και για χρήματα». Επειδή όμως στον αρρωστημένο και
εκφυλισμένο «δημόσιο βίο» της νοσούσης Ελλάδας των ημερών μας, εμφανίζονται πολλοί – και πολλές – του
«προοδευτικού» συρμού να θεωρούν την πατρίδα και την αγάπη προς αυτή ως ρατσισμό, τους παραπέμπω σε τούτα
τα λόγια του… ρατσιστή Νικήτα Χρουτσώφ, ο οποίος στο περίφημο 20 ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, που συνήλθε τον
Φεβρουάριο του 1956 και σηματοδότησε την αλλαγή πορείας του κομμουνιστικού κινήματος και της ανθρωπότητος, αισθάνθηκε την φυσιολογική ανάγκη να θυμηθεί την Πατρίδα και να εξάρει την αγάπη που
οφείλουν οι κομμουνιστές – και όχι μόνο – προς αυτή.
Εκεί λοιπόν, την στιγμή που οι δείκτες της Ιστορίας έδειχναν διαφορετική κίνηση, από το βήμα του σημαδιακού
συνεδρίου, ο ηγέτης του ΚΚΣΕ και του σοβιετικού Κράτους, είπε με παλλόμενη φωνή: «Σύντροφοι, επιτρέψτε μου να σας αναφέρω ένα ποίημα ακόμη, μου αρέσουν τα λόγια για την πατρίδα» και ακολουθεί τούτη η απαγγελία: «Ρωσία μας πανίσχυρη, αξίζει να σε αγαπώ. Μητέρα να σε λέω. Για την τιμή σου, τα στήθια στους εχθρούς σου να προτάξω. Κι αν χρειαστεί για σένα, το αίμα μου να χύσω». Τελειώνοντας σχολίασε: «Είναι θαυμάσια τα λόγια αυτά» (για το Συνέδριο αυτό, το οποίο αποκαθήλωσε την
προσωπολατρεία του Στάλιν και αποκάλυψε, για πρώτη φορά, τα εγκλήματά του, βλ. το έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», Α’ Εκδ. «Κάδμος» – Θεσσαλονίκη 2010 και Β’ Εκδ. «Πελασγός» – Γιαννάκενας – 2013, σελ. 249 επ.).
Πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα και ο λαός της αν οι εμφανιζόμενοι ως «προοδευτικοί» μελετούσαν και κανένα
χρήσιμο βιβλίο! Προτιμούν να ζουν με την ημιμάθεια, τα κάθε λογικής έωλα πασαλείμματα και να εξαπολύουν
μπούρδες.
Έρχομαι στο κυρίως θέμα:
Εν όψει των εκλογών στα εκφυλισμένα κόμματα του πατριδοκτόνου και κοινωνιοκτόνου εξουσιαστικού τόξου, γίνεται ένας αληθινός χαμός: Μεταγραφές, μετακινήσεις, μεταπηδήσεις, διασταυρώσεις και κάθε λογής αφύσικες
ενώσεις, άσχετων πολιτικάντηδων, αποπειράται εναγωνίως να βγει στο πολιτικό προσκήνιο.
Ένας κόσμος που βγαίνει μέσα από την πολιτική φορμόλη, ταριχευμένος, ιδεολογικά και πολιτικά, αποπειράται, για
πολλοστή φορά να εξαπατήσει ξανά τις άκριτες μάζες των ψηφοφόρων, με τους οποίους αντάμα τα προηγούμενα χρόνια της πολιτικής χολέρας λεηλάτησαν την Ελλάδα.

Αυτός ο κόσμος της πολιτικής αγυρτείας αποτελεί κομμάτι του σάπιου όλου ΠΑΣΟΚ, που τώρα άλλαξε πολιτική μάσκα, φορώντας και το μανδύα του… προοδευτικού για να συμπήξουν τον λεγόμενο… προοδευτικό πόλο (διάβαζε
κώλο) με τον… αριστερό «προοδευτικό» ΣΥΡΙΖΑ!
Τον ΣΥΡΙΖΑ, που άρχισε από το ΚΚΕ Εσωτερικού,πέρασε ένα φεγγάρι από τον Ευρωκομμουνισμό, προχώρησε στην Ενωμένη Αριστερά με την περίφημη ΕΑΡ, προχώρησε στο Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, εξαπατώντας τους πάντα αφελείς ψηφοφόρους, έγινε «κυβέρνηση» – στην ουσία μπάτλερ της Γερμανίας και των ΗΠΑ – και αφού χρεοκόπησε και ευτέλισε τους Έλληνες πολλαπλώς, πνέοντας τα λοίσθια, αγωνίζεται απελπισμένα να υπάρξει:
Προσεγγίζει πλείστα όσα Πασοκικά απολειφάδια, το παίζει από Κεντροαριστερά ως τη σοσιαλδημοκρατία και μ’ ένα κρεσέντο γκεμπελικής
προπαγάνδας, αποπειράται να εμφανιστεί ως ένας «νέος» προοδευτικός… πόλος!
Ένας πολιτικός εσμός, ένας ιδεολογικός αχταρμάς, ένας κόσμος της πολιτικής πραμάτειας και της μακιαβελλικής
πολιτικής εμφανίζεται, ξανά και ξανά, ως σωτήρας της πατρίδας, εγκυμονώντας σοβαρούς εθνικούς κινδύνους.
Μοναδικός σκοπός η χρυσοτόκος καρέκλα! Μια «καρέκλα» στην οποία οι μοχθούντες και πενόμενοι Έλληνες κάθονται για να φάνε το λιγοστό πικρό ψωμί και αυτοί για να την κοπρίσουν.
Όσο για τις απίθανες πολιτικές και ιδεολογικές μεταμορφώσεις (κωλοτούμπες) του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, τις
έχω αναδείξει εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα περίπου (βλ. το άρθρο μου: «Η χυδαιότητα ως θεσμός του
πολιτικού «μας» συστήματος», στα «Πολιτικά Θέματα» τη 2-2-1996 και αναδημοσίευσή του στο έργο μου: «Ο
Λαϊκισμός στην Ελλάδα», Εκδόσεις «Εrgo», Αθήνα 2002, σελ. 351-356).
Οι πάντες στη… χρυσή σιωπή!
Άφησα τελευταία την «προοδευτική» «Νέα Δημοκρατία» – αυτός ήταν τίτλος του βιβλίου του Μάο Τσε Τούνγκ, που
κυκλοφόρησε στα 1940 – η οποία, ως γνωστόν έλκει την καταγωγή της από το Λαϊκό Κόμμα του Παναγή Τσαλδάρη, περνά από τον «Ελληνικό Συναγερμό» τού Αλ. Παπάγου και την ΕΡΕ του ψευτοεθνάρχη Κ. Καραμανλή και φθάνει
με άλλο όνομα στην μεταπολιτευτική «Νέα Δημοκρατία», η οποία, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, έστρωσαν το χαλί για την
αιώνια χρεοκοπία της Ελλάδας.
Μια «Νέα Δημοκρατία» η οποία ουσιαστικά παρέδωσε την σύνθετη ονομασία της Μακεδονίας στα Σκόπια (βλ. το
έργο μου: «Το χρονικό της Εθνικής Μειοδοσίας του Ονόματος της Μακεδονίας», στην δεκαπενταετία 1990- 2005», Εκδόσεις «Γεωργιάδη», Αθήνα 2005).
Μια «Νέα Δημοκρατία», της οποίας ο «αυτοδημιούργητος» αρχηγός – και αντιστασιακός από τα γεννοφάσκια του, όπως είπε στην Βουλή – αποκηρύσσει τον εθνικισμό λέγοντας ότι πατριωτισμός και εθνικισμός
είναι ασύμβατα!
Γράφοντας αυτά, γνωρίζω ότι αφ’ ενός μεν γίνομαι αντιπαθής και αφ’ ετέρου ότι τα γραφόμενα πέφτουν στο
κενό, αφού ψηφοφόροι – κατά κανόνα – και πολιτικάντηδες – ακολουθούν την ρήση του σαρκαστικού ποιητή Ανδρέα
Λασκαράτου (1811-1901), που έλεγε: «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους, όπως οι σάπιες σταφίδες».
Τελειώνω με τις ορθές διαπιστώσεις τού επίσης σαρκαστικού ποιητή Γ. Σουρή (1853-1919), ο οποίος, εκεί γύρω στα 1880, έγραφε για τους… ιδεολόγους ψηφοφόρους: «Πουλούσατε την ψήφο σας, αντί του αργυρίου, σαν πρόστυχοι ντελάληδες του Αναβρυτηρίου».
Άντε ρε Έλληνες, αποφασίστε «να βγούμε από τα σκατά,στα οποία είμαστε πνιγμένοι», όπως μας έλεγε ο «σύντροφος» και φίλος του ΓΑΠ (Τζέφρι), που μας έχωσε στα μνημόνια χωρίς να ρωτήσει κανέναν!
Δεν ντρέπεστε καθόλου και για τίποτα;