ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. Η μάχη στο Κουκάκι και η ανάποδη μπάμπουσκα. Της Κατερίνας Γαλανού

«Οι καταλήψεις είναι το πιο ζωντανό κύτταρο της γειτονιάς, αντιστάσου στην καταστολή τους» έγραφαν τα ενημερωτικά τρικάκια των «παιδιών» που επέστρεψαν το βράδυ του Σαββάτου στο Κουκάκι, διεκδικώντας ξανά το δικαίωμα, στην καταπάτηση των ξένων ιδιοκτησιών  της οδού Ματρόζου 45 και Παναιτωλίου 21...

Εκτός βεβαίως από τα τρικάκια με τα οποία ζητούσαν την αλληλεγγύη των περιοίκων τα «παιδιά» πέταξαν τσιμεντόλιθους, ξύλα και μπογιές κατά των αστυνομικών ( σσ τους μισθοφόρους του κράτους! ) που τα εμποδίζουν  να πάρουν « πίσω τα σπίτια της κοινότητας με στόχο να καλυφθούν στεγαστικές ανάγκες, να επαναλειτουργήσουν οι δομές αλληλεγγύης και να ξαναβρούν έδαφος σχέσεις ελεύθερες από την πατριαρχία τον ρατσισμό και την ιεραρχία. Να ανοίξουν ξανά τα σπίτια στην γειτονιά και στο κίνημα με εκδηλώσεις, γλέντια και αγώνες». Αυτά έγραψαν σε μακροσκελή ανάρτηση σε ιστοσελίδα του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου.

Ε! ναι λοιπόν «δεκάδες συντρόφια του αναρχικού/ αντιεξουσιαστικού χώρου» έστησαν το βράδυ του Σαββάτου και το μεσημέρι της Κυριακής, ένα ακόμη «γλέντι» στο Κουκάκι για να στείλουν ένα « σινιάλο αντίστασης και κάλεσμα κλιμάκωσης των αγώνων».

Επειδή τα «παιδιά» δεν αντέχουν να βλέπουν τις γειτονιές και τη φύση «έρμαια της αναπτυξιακής λεηλασίας»! Αυτό υποδήλωνε άλλωστε και το σύνθημα «Εξω οι τουρίστες από το Κουκάκι…» που έγραψαν τα «παιδιά» με κατάμαυρα κεφαλαία γράμματα στην ταράτσα όπου είχαν συγκεντρώσει τα πολεμοφόδια. 

Τα «παιδιά» όμως δεν ανέχονται και « τον εκβιασμό του ενοικίου και των λογαριασμών» και πιστεύουν πως «η κάλυψη των βασικών αναγκών πρέπει να είναι δεδομένη για όλους τους ανθρώπους και όχι ένα εργαλείο στα χέρια των αφεντικών ώστε να μας βάζουν το δίλημμα υποταγή ή εξαθλίωση».

Τα «παιδιά» δεν  μπορούν να κατανοήσουν ότι «σε μια συνθήκη που καίγονται τα δάση, η υγεία καταρρέει και ήδη η άθλια εκπαίδευση αιμορραγεί το κράτος επιλέγει να προσλάβει 1500 μπάτσους με επιπλέον χρήματα για εξοπλισμό».

Τα «παιδιά» μας ενημερώνουν ότι αγωνιούν για τη φύση, την δημόσια υγεία και την παιδεία στη χώρα.

Και προετοιμάζουν το «ευτυχές μέλλον» όλων μας.

Ένα μέλλον που κανείς από μας δεν θα «εκβιάζεται» από το ενοίκιο και τον λογαριασμό του ρεύματος, ή του νερού. Έχουν ήδη βρει το know how και το μοιράζονται μαζί μας:  « Η κατάληψη όλων των αναγκαίων πόρων, παραγωγικών δυνάμεων, χώρων και εντέλει της ίδιας μας της ζωής είναι ο μονόδρομος για τους αγώνες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων και οι μικρές μας καταλήψεις προεικονίζουν αυτό το ευτυχές μέλλον».

Ποιο είναι το  εμπόδιο ανάμεσα στα «παιδιά» και στο όνειρο- project «ευτυχές μέλλον»;

Φυσικά και δεν είναι οι «μισθοφόροι του κράτους» ,οι «μπάτσοι» όπως τους αποκαλούν τα «παιδιά» αλλά και πολλοί … «μπαμπάδες» και «μαμάδες» τους.

Το εμπόδιο είναι η πλειοψηφία των πολιτών που δίνει σκληρό αγώνα για «επιβίωση» και «ελευθερία» χωρίς το εφεύρημα « ο αγώνας δεν είναι ούτε νόμιμος ούτε παράνομος είναι δίκαιος» . Η πλειοψηφία που εκλαμβάνει την ανομία ως ανάποδη μπάμπουσκα. Η μικρή και άνευ συνεπειών και τιμωρίας κρύβει ή οδηγεί υπό προϋποθέσεις, στη μεγάλη. ‘Η όπως έχει διαπιστώσει εκ της μακράς πείρας του και ο Χρυσοχοϊδης η πέτρα εύκολα γίνεται μολότοφ η μολότοφ βόμβα και η βόμβα…

Η έκκληση των «παιδιών» για αλληλεγγύη βρήκε την πρώτη ηχηρή ανταπόκριση στον Κορυδαλλό σε δύο εξέχουσες μορφές της ελληνικής τρομοκρατίας. Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης του Επαναστατικού Αγώνα συνέγραψαν μέχρι και ανακοίνωση. «  Η δυναμική αντίσταση των συντροφισσών-συντρόφων της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου που έδωσαν μάχη με τα ΜΑΤ και τα ΕΚΑΜ και τις 2 φορές στις επιχειρήσεις εκκένωσης κάτι που γίνεται για πρώτη φορά σε τέτοιες περιπτώσεις στην Ελλάδα είναι μια παραδειγματική στάση υπεράσπισης των επιλογών και πρακτικών αγώνα τις οποίες ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε..» αναφέρουν Ρούπα και Μαζιώτης καλώντας σε αλληλεγγύη « στις συντρόφισσες και συντρόφους της κοινότητας των καταλήψεων Κουκακίου».

Για την κυβέρνηση και τους χειρισμούς της ,τα πράγματα τα κάνει απλά η επιδοκιμασία της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών η οποία πλέον κατανοεί  ό,τι η εφαρμογή του νόμου δεν είναι για τους λίγους ή τους πολλούς αλλά για όλους.

Για την αξιωματική αντιπολίτευση το επίδικο είναι μεγάλο: σιωπή και ανοχή στην ιδεολογικοπολιτική αντιεξουσιαστική «Α»νομία ή αποδοκιμασία και καταδίκη της. Η πρόκληση τέθηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο προς τον ΣΥΡΙΖΑ στον απόηχο της «μάχης» στο Κουκάκι. «Είναι καιρός, αντί να ανέχονται τους εχθρούς του κράτους Δικαίου, ή ακόμη και να τους υποστηρίζουν, να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους».

Η αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ εκκωφαντική. Μπροστά στα όσα διαδραματίστηκαν στο Κουκάκι προκαλεί ερωτήματα και σε όσους είχαν αμφιβολίες για το πως αντιμετωπίζει την ανομία και την παραβατικότητα. Ούτε οι αδιάψευστοι μάρτυρες, τα βίντεο και η ζωντανή εικόνα από τα δελτία των ειδήσεων, προκάλεσαν κάποια αντίδραση.

Οι τσιμεντόλιθοι που έπεφταν πάνω στους αστυνομικούς από τους καταληψίες οι τραυματίες και το χάος που προκλήθηκε στην περιοχή δεν προκάλεσαν ούτε μια δήλωση καταδίκης. Το παραμικρό όμως λάθος των αστυνομικών στηλιτεύεται (ορθώς όταν καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα) με δριμύτητα από το σύνολο των στελεχών.