Η Αριστερά και το Ισραήλ

Σάκης Μουμτζής

  

Είναι γνωστό ότι η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με το ψήφισμα 181 της 29ης Νοεμβρίου 1947, χώριζε την Παλαιστίνη στα δύο και προέβλεπε καθεστώς διεθνοποιημένης πόλης για την Ιερουσαλήμ. Είναι επίσης γνωστό ότι οι Αραβες δεν δέχθηκαν αυτό το ψήφισμα και αποφάσισαν, ενώνοντας τις δυνάμεις τους, να εκδιώξουν τους Εβραίους από την περιοχή. Είναι ακόμη πιο γνωστό ότι στον πόλεμο του 1948 ηττήθηκαν, όπως ηττήθηκαν άλλες δύο φορές, το 1967 και το 1973. Είναι κανόνας στην Ιστορία πως ο νικητής επιβάλλει τους όρους του στους ηττημένους, πολύ δε περισσότερο αν αυτοί οι πόλεμοι είναι αγώνες εθνικής επιβίωσης. 

Απέναντι στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ η Αριστερά τήρησε μια στάση που την καθόριζαν αποκλειστικά τα κρατικά συμφέροντα της Σοβιετικής Ενωσης, η οποία ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την κρατική υπόσταση του Ισραήλ, τον Μάιο του 1948. Μάλιστα, μετά το πραξικόπημα της Πράγας, όταν οι κομμουνιστές έλεγχαν πλήρως την εξουσία, η Τσεχοσλοβακία υπήρξε ο βασικότερος προμηθευτής όπλων των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ. Ο Στάλιν πίστευε πως θα μπορούσε να προσεταιριστεί το Ισραήλ, αλλά συγχρόνως είχε ανάγκη και το συνάλλαγμα από την πώληση όπλων.

Στη συνέχεια, το σοβιετικό καθεστώς, κουβαλώντας τον εγγενή ρωσικό αντισημιτισμό, προχώρησε σε διώξεις κορυφαίων Εβραίων Σοβιετικών πολιτών ενώ, σύμφωνα με μαρτυρίες και αρχεία, ο θάνατος του Στάλιν ματαίωσε ένα αντισημιτικό πογκρόμ, μια πρόγευση του οποίου ήταν οι διώξεις των Εβραίων γιατρών-«δηλητηριαστών». 

Ο αραβικός εθνικισμός σε συνδυασμό με το αντιαποικιακό κίνημα των δεκαετιών του ’50 και του ’60 έφερε πιο κοντά τους Σοβιετικούς στα αραβικά καθεστώτα, κυρίως αυτά της Αιγύπτου και της Συρίας. Παράλληλα, η πρόσδεση του Ισραήλ στο άρμα της Δύσης και ιδίως των ΗΠΑ γινόταν εντονότερη. Αυτά ήταν μια καλή αιτία ώστε τα κομμουνιστικά κόμματα του ελεύθερου κόσμου να αναμασούν τις γνωστές θέσεις των Σοβιετικών, ενώ τα χρηματοδοτούμενα από την Ανατολική Γερμανία «κινήματα ειρήνης» διαδήλωναν υπέρ των Αράβων και των Παλαιστινίων. Σήμερα, η Αριστερά στην Ελλάδα δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα δεσμά του παρελθόντος. Υποστηρίζει μια τρομοκρατική οργάνωση που τη χρηματοδοτεί επισήμως η Τουρκία και εναντιώνεται σε μια δημοκρατία, με την οποία η Ελλάδα έχει πλέον ιδιαίτερες σχέσεις σε όλα τα επίπεδα. Τα σχόλια περιττεύουν. 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ