Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής για το σκάνδαλο Ζήμενς: Μία η "αλήθεια" με έξι πορίσματα.

Γράφει ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Έλεγε ο φιλόσοφος Επίκουρος ότι: "Οι άνθρωποι ταράσσονται περί τα πράγματα". Τροποποιώντας αυτή την άποψη, θα έλεγα ότι, τις πιο πολλές φορές οι άνθρωποι ταράσσονται σκόπιμα για να υπηρετήσουν το "Είναι" τους δηλαδή το συμφέρον τους, κατά πως αποφάνθηκε ο Κ.Μαρξ στα 1859 γράφοντας: "Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους αλλά, αντίθετα, το κοινωνικό τους είναι  καθορίζει τη συνείδησή τους" (Την ανάλυση και παρουσίαση αυτού του θεμελιώδους κοινωνιολογικού "νόμου" βλ. στο έργο μου: "Η κομμουνιστική Ουτοπία", εκδ. "Κάδμος", 2010, σελ. 45 επ. από το Κεφάλαιο: "Οι τρόποι διαμόρφω­σης της συνείδησης").

Συνεπώς τα έξι πορίσματα απηχούν τα διαφορετικά συμφέροντα των κομμάτων, τα οποία αντιμετώπισαν την "έρευνα" της αλήθειας λειτουρ­γώ­ντας κάτω απ' αυτό το πρίσμα. "Είδαν" ό,τι ήθελαν να δουν και "ερεύνη­σαν" ό,τι τα συνέφερε υπό το πρίσμα της κομματικής σκοπιμότητας.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων θα έλεγα ότι η περίφημη αλήθεια αποτελεί μία εντελώς σχετική έννοια, την οποία επικαλούνται οι άνθρωποι και την "εφαρμόζουν" ανάλογα με τα κάθε φορά μεταβαλλό­μενα συμφέροντά τους.

Η παραδοχή αυτής της αμείλικτης κοινωνικής "αλήθειας" δικαιολογεί και τις διαφορετικές "αλήθειες" που δέχονται οι κομματικοί οπαδοί. Φορούν τα γυαλιά που φορά το κόμμα τους και τα κάθε λογής ατομικά συμφέροντα και έτσι βλέπουν τα πράγματα  και την "αλήθεια", διαιω­νί­ζοντας την Βαβέλ στην επικοινωνία και ασυνεννοησία των ανθρώπων.

Καταλήγοντας θα έλεγα ότι: Η αναζήτηση της "αλήθειας", της απόλυτης "αλήθειας"  διέπεται από μία μεγάλη υποκειμενικότητα και συνεπώς ο προσδιορισμός της και ο εντοπισμός της είναι ανθρωπίνως αδύνατος

Μ' αυτή την έννοια, ο άνθρωπος είναι  καταδικασμένος να την αναζητά, χωρίς να θέλει να τη βρει υποκειμενικά και να την αγγίξει αντικειμενικά.

Σχετικότητα και ουτοπία διέπουν την εξεύρεσή της.