Στα τέλη του 7ου π.Χ. αιώνα στην Σικελία και στη νότια Ιταλία υπήρχε μια πλειάδα αποικιών που είχαν ιδρυθεί από Έλληνες, απ' όλες τις γωνιές του ελληνικού κόσμου. Η Κατάνη ήταν χτισμένη στην ανατολική ακτή της Σικελίας και είχε ιδρυθεί από την Χαλκίδα της Εύβοιας και από τη Νάξο της Σικελίας το 737 ή το 726 π.Χ. και από νωρίς εξελίχθηκε σε μια ακμάζουσα εμπορική πόλη. Αλλά μια πόλη χωρίς νόμους που πρέπει να ακολουθούν όλοι οι κάτοικοί της, θα ήταν μια ζούγκλα. Αυτή την ανεπάρκεια ήρθε να καλύψει ο Χάρωνδας που ήταν μαθητής του άλλου μεγάλου νομοθέτη της Μεγάλης Ελλάδας, του Ζάλευκου από τους Επιζεφύριους Λοκρούς.
Έβλεπε γύρω του τις αδικίες που δημιουργούνταν από την ανυπαρξία νόμων. Πρώτος αυτός όρισε ότι όλοι οι γιοι έπρεπε να πηγαίνουν στο σχολείο και τα έξοδα της φοίτησής τους να τα πληρώνει η πόλη-κράτος. Γιατί καταλάβαινε ότι οι πολίτες που ήταν αμόρφωτοι ήταν πιο επιρρεπείς σε αδικήματα. Οι νόμοι του αφορούσαν το οικογενειακό δίκαιο, για τα συμβόλαια και για την ψευδομαρτυρία. Όσοι ψευδομαρτυρούσαν στο δικαστήριο θα τιμωρούνταν, κάτι που συνέβαινε για πρώτη φορά στην ιστορία. Ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του επαίνεσε την ηθικότητα του Χάρωνδα γι' αυτό τον νόμο.
Έγραψε νόμο περί κακομιλίας που προστάτευσε τους αγαθούς πολίτες από την διαφθορά που μπορούσαν να τους προκαλέσουν οι κακές συναναστροφές. Οι νόμοι του Χάρωνδα εφαρμόσθηκαν αμέσως, προσδίδοντάς του μεγάλη φήμη. Για να μην αλλάξουν οι νόμοι του, ο Χάρωνδας έκανε αδύνατη τη μεταρρύθμισή τους, γιατί όρισε πως όποιος ήθελε να αλλάξει ένα νόμο ή να πρότεινε την παραμικρή αλλαγή, έπρεπε να πάει στην Εκκλησία του δήμου έχοντας περασμένο έναν βρόχο γύρω από τον λαιμό του, ώστε αν απορριφθεί να τον πνίξουν αμέσως.
Το τέλος του Χάρωνδα όπως και η ζωή του δεν μας είναι γνωστά. Μιά μαρτυρία του ιστορικού Διόδωρου Σικελιώτη αναφέρει, πως μία μέρα επιστρέφοντας από την εξοχή μπήκε οπλισμένος στην Εκκλησία του δήμου, κάτι που δεν επιτρεπόταν σύμφωνα με το νόμο που είχε θεσπίσει, πως όλοι έπρεπε να εισέρχονται στην Εκκλησία του δήμου άοπλοι. Μόλις του το είπαν αυτό, από την ντροπή του αυτοκτόνησε, μιας και ο ίδιος παραβίασε το νόμο του, δείχνοντας μ' αυτό τον τρόπο πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τους νόμους όσο ψηλά και να βρίσκεται.
Οι νόμοι του Χάρωνδα λόγω της αυστηρότητας και της χρησιμότητάς τους διαδόθηκαν γρήγορα στις περισσότερες πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας, όπως το Ρήγιον, οι Θούριοι, η Νάξος (Σικελία), οι Λεοντίνοι και η Ιμέρα. Οι νόμοι του εκφωνούνταν στις μεγάλες γιορτές από στήθους, αποδεικνύοντας πόσο αγαπητοί και πόσο πολύ είχαν διαδοθεί στον ελληνικό κόσμο.
Αίας ο Τελαμώνιος
Τ. Ο. Καβάλας
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου