ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1850 Η υπόθεση Πατσίφικο και τα «Παρκερικά»

Οι παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων στα εσωτερικά της χώρας μας ξεκίνησαν αμέσως σχεδόν με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, εξαιτίας και του τρόπου που επετεύχθη η απελευθέρωση του Γένους.

 

Ένα τέτοιο γεγονός ήταν η υπόθεση Πατσίφικο και τα επακολουθήσαντα «Παρκερικά» που ξεκίνησαν στις 3 Ιανουαρίου 1850.

 

Το έτος 1849, η ελληνική κυβέρνηση, αποφασίζει για πρώτη φορά, την απαγόρευση του πασχαλινού εθίμου, του καψίματος του Ιούδα, εξαιτίας της επίσκεψης του Εβραίου Ρόστσιλντ.

 

Σύμφωνα με τη παράδοση, οι Χριστιανοί έκαιγαν ένα αχυρένιο ομοίωμα του Ιούδα, λόγω της προδοσίας του Ιησού. Κάτοικοι των Αθηνών, εξοργισμένοι από την απόφαση της κυβέρνησης, αναζήτησαν τους υπαίτιους της παράλογης απόφασης για την κατάργηση του εθίμου.

 

Η οργή του λαού, ξέσπασε στον πρώην πρόξενο της Πορτογαλίας και εβραίο στην καταγωγή, Δον Πατσίφικο. Οι Αθηναίοι εισέβαλαν στην οικία του και προξένησαν καταστροφές.

 

Ποιός ήταν όμως ο Δαυίδ Πατσίφικο; Ο Πατσίφικο υπήρξε Εβραίος -από την Ισπανία- τυχοδιώκτης, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1836, με την ιδιότητα του Προξένου της Πορτογαλίας.

 

Το 1842, παύεται από τα καθήκοντά του, συνεπεία των καταχρήσεων στις οποίες επιδίδετο. Ακολούθως, πλαισίωσε τον κύκλο της Δουκίσσας της Πλακεντίας, ζώντας από την οικονομική της ενίσχυση, μέχρις ότου επιδοθεί στην αγαπημένη συνήθεια των εβραίων, την τοκογλυφία.

 

Ο Πατσίφικο, διέμενε στου Ψυρρή, επί της οδού Καραϊσκάκη. Εκείνο το έτος, η ελληνική κυβέρνηση, απαγόρευσε το έθιμο της καύσης του Ιούδα, μετά από πιέσεις που δέχτηκε και σχετίζονταν με την έκτακτη επίσημη επίσκεψη του έτερου εβραίου και μεγαλοτραπεζίτη Ρότσιλντ.

 

Ο λαός των Αθηνών, αποφάσισε την μεταφορά του εθίμου, για τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, στη Πλατεία Ηρώων στου Ψυρρή.

 

Η προκλητική στάση του Πατσίφικο κατά την τέλεση του δρώμενου και η επακολουθήσασα επέμβαση της αστυνομίας για να διαλύσει το πλήθος, εξαγρίωσε τους Αθηναίους, οι οποίοι στράφηκαν με μένος κατά του εβραίου. Επιτέθηκαν στην οικία του, ενώ ο ίδιος μετά βίας γλίτωσε τα χειρότερα.

 

Κατέφυγε τότε στη βρετανική πρεσβεία, μιας και είχε φροντίσει να αποκτήσει και την βρετανική υπηκοότητα.

 

Το επόμενο κιόλας πρωινό, ο Άγγλος Πρεσβευτής σερ Έντμοντ Λάιονς, προέβη σε διάβημα προς την ελληνική κυβέρνηση και απαίτησε για λογαριασμό του Πατσίφικο το ποσό των 886.736 δραχμών και 57 λεπτών! Το ποσό, ήταν εξωφρενικό για την εποχή και η κυβέρνηση απέρριψε το βρετανικό αίτημα.

 

Ο Άγγλος υπουργός εξωτερικών Πάλμερστον, απαίτησε εκ νέου αποζημίωση για τον εβραίο Πατσίφικο, δίχως να έχει προηγηθεί καταγραφή των ζημιών που υπέστη. Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως το ποσό που ζητούσε ο Πατσίφικο διά των Άγγλων ήταν πολλαπλάσιο της αξίας των τότε ανακτόρων, επί της Κλαυθμώνος!

 

 Η ελληνική κυβέρνηση υπέδειξε τη δικαστική οδό, ως τη νόμιμη για τη διευθέτηση του ζητήματος, γεγονός που εξόργισε τους Βρετανούς.

 

Ο υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας, διέταξε τότε το ναυτικό αποκλεισμό του Βασιλείου της Ελλάδος και την κατάσχεση των πολεμικών και εμπορικών πλοίων (Ιανουάριος 1850), ώστε να υποχρεωθεί η ελληνική κυβέρνηση να συμμορφωθεί προς τις παράλογες απαιτήσεις του Πατσίφικο.

 

Τα μέτρα των βρετανών περιελάμβαναν το ναυτικό αποκλεισμό, την απαγόρευση του απόπλου και του κατάπλου πλοίων και την κατάσχεση των φορτίων αυτών.

 

Ο Ελληνικός Λαός επέδειξε υψηλότατο εθνικό φρόνημα και διατήρησε εις το ακέραιον την Τιμή και την Αξιοπρέπειά του, υπομένοντας την πρωτοφανή στα διεθνή διπλωματικά χρονικά απόφαση της Αγγλίας, να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Ελληνικού Κράτους, μέσω της λεγόμενης ''διπλωματίας της κανονιοφόρου''.

 

Ο αποκλεισμός εν τέλει ήρθη, μετά από διπλωματικά επεισόδια της Αγγλίας με τη Ρωσία και τη Γαλλία, στις 15 Απριλίου του 1850, οπότε και το ζήτημα Πατσίφικο, παραπέμφθηκε σε διεθνή διαιτησία.

 

Η υπόθεση Πατσίφικο, αποτελεί σήμερα ένα σπουδαίο δίδαγμα για τον Ελληνικό Λαό.

 

Παρά το ότι σήμερα, σε αντίθεση με την εποχή εκείνη, έχουμε το μειονέκτημα να μας κυβερνά μια κυβέρνηση δουλοπρεπών και αχυρανθρώπων, εν τούτοις, είναι το φρόνημα του Ελληνικού Λαού εκείνο, το οποίο δύναται να αντιπαρέλθει την οποιαδήποτε παράλογη απαίτηση των διεθνών τοκογλύφων.

 

Βρίσκεται πάντοτε στην ευχέρεια του Ελληνικού Λαού, η απόφαση της διατηρήσεως της Τιμής και της Αξιοπρέπειάς του, με οποιοδήποτε κόστος!

 

Μεγάλη Πέμπτη: «Γέννημα εχιδνών, αληθώς, ο Ιούδας…». «σήμερα τω Σταυρώ προσήλωσαν οι Ιουδαίοι τον Κύριον».

 

Μεγάλη Παρασκευή – Επιτάφιος Θρήνος: «Επί τη προδοσία ουκ ηρκέσθησαν, Χριστέ, τα γένη των Εβραίων, αλλ’ εκίνουν τας κεφαλάς αυτών μυκτηρισμόν και χλεύην προσάγοντες. Αλλά δος αυτοίς, Κύριε, κατά τα έργα αυτών, ότι κενά σου εμελέτησαν». – «Των θεοκτόνων ο εσμός, Ιουδαίων έθνος το άνομον».

 

Δημοτικό τραγούδι Μεγάλης Πέμπτης: Σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα, σήμερα όλοι θλίβουνται και τα βουνά λυπούνται, σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Οβραίοι, οι άνομοι και τα σκυλιά κι' οι τρισκαταραμένοι...

 

(www.stoxos.gr)