Οι συνθήκες «εργασιακής γαλέρας» ίσχυαν και επί ΣΥΡΙΖΑ

 

Σάκης Μουμτζής

Είναι όντως πρωτότυπο να απεργείς και να καταγγέλλεις κάτι που δεν το έχεις δει και δεν το έχεις διαβάσει γιατί δε δημοσιεύθηκε ακόμα. Είναι κάτι σαν προληπτική διαμαρτυρία. Βέβαια, στην Ελλάδα της επαναστατικής γυμναστικής και της ταλαιπωρίας των πολιτών από μια δράκα αριστερών διαδηλωτών, κάτι τέτοιο δεν προκαλεί εντύπωση. 

Εντύπωση όμως προκαλεί πως τα περισσότερα άρθρα του εργασιακού νομοσχεδίου-- επάνω στο οποίο θα δοθεί η «μητέρα των

μαχών», όπως απειλεί ο Α. Τσίπρας—ίσχυαν και επί της δικής του κυβερνήσεως, καθώς ισχύουν σχεδόν από το 1990. Η ψήφιση τους τότε ήταν στα πλαίσια της εναρμόνισης της ελληνικής εργατικής νομοθεσίας με αυτήν την ΕΕ. Εννοείται πως στους 54 μήνες που κυβερνούσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όλες οι ρυθμίσεις που σήμερα καταγγέλλονται, που είναι ουσιαστικά διευθετήσεις του χρόνου εργασίας, ίσχυαν κανονικά, χωρίς σκέψη κατάργησης τους. Τι είναι αυτό που εξαγρίωσε τον Α. Τσίπρα και την ηγετική ομάδα του κόμματος του; 

Είναι οι πρόνοιες του επίμαχου νομοσχεδίου για το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ώστε να αποφεύγονται τα φαινόμενα τραμπουκισμών, εκλογικής νοθείας με συμμετοχή σωματείων—σφραγίδων, μια πάγια τακτική των συνδικαλιστών της ορθόδοξης Αριστεράς. Εκείνο όμως που «πόνεσε» πιο πολύ είναι η καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας που, ως γνωστόν, όπου εφαρμόστηκε ανέτρεψε τους υπάρχοντες συσχετισμούς δυνάμεων. 

Θα καταλάβαινα αν το ΚΚΕ έμπαινε μπροστά σε αυτές τις κινητοποιήσεις. Aν ο Δ. Κουτσούμπας μιλούσε για τη «μητέρα όλων των μαχών», καθώς θα κλονισθεί η πρωτοκαθεδρία του ΠΑΜΕ στα συνδικάτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί φωνάζει; Δε διαθέτει συνδικαλιστές, δεν ελέγχει καμιά συνδικαλιστική οργάνωση, δεν έχει οργανωμένη βάση που θα διαδηλώσει. Και το κυριότερο, αυτά που καταγγέλλει σήμερα, ίσχυαν και επί των ημερών του. Ο «εργασιακός Μεσαίωνας»--κατά την προσφιλή έκφραση της Αριστεράς-- χαρακτήριζε και τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. 

Πιστεύουν πραγματικά στον ΣΥΡΙΖΑ πως μπορούν με τα ψέματα να στήσουν τη συνδικαλιστική παράταξη τους; πιστεύουν πως μπορούν να ανταγωνισθούν τους συνδικαλιστικούς μηχανισμούς του ΚΙΝΑΛ, που είναι βαθιά ριζωμένοι στον χώρο από τη δεκαετία του 80; Ή πιστεύουν πως μπορούν να τα βγάλουν πέρα με το ΠΑΜΕ ή με τους συνδικαλιστικούς βραχίονες της Νέας Δημοκρατίας; 

Το γεγονός πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ανύπαρκτο σε δύο καίριους τομείς που διαμορφώνουν τους πολιτικούς συσχετισμούς-- σε αυτόν των συνδικάτων και σε αυτόν της Τοπικής Αυτοδιοίκησης—αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην προσπάθεια του να επανέλθει στην εξουσία, υπό συνθήκες ομαλότητας.

Οι «μητέρες των μαχών» δεν δημιουργούνται στο μυαλό διαφόρων ηγετικών ομάδων, αλλά προκύπτουν από τις κοινωνικές ανάγκες. Μόνον τότε συσπειρώνουν κόσμο. Διαφορετικά συγκεντρώνονται οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι επαγγελματίες διαδηλωτές, όπως έγινε χθες στην Αθήνα.