Τι γυρεύει ο Τζέισον Αντιγόνη στο... παζάρι;

Βασ. Αναστασόπουλος

Το νομοσχέδιο για την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια ψηφίστηκε πριν από λίγες ημέρες στη Βουλή, όμως ελάχιστοι έμειναν στην ουσία του ζητήματος.

Την ώρα που οι κοινοβουλευτικές ομάδες μετρούσαν τα «κουκιά» και τις όποιες διαφοροποιήσεις από την επίσημη κομματική γραμμή, την... παράσταση «έκλεβε» η παρουσία, στα θεωρεία της Βουλής, του Τζέισον Αντιγόνη, τη μία ημέρα με ένα φόρεμα στην απόχρωση του «κόκκινου της φωτιάς», και την άλλη με ένα εκρού, που φρόντιζαν εξίσου να αναδεικνύουν το... δασύτριχο στήθος του. Μπροστά σε μια εικόνα τόσο «δυνατή», ακόμα και το παραλήρημα του βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Κώστα Κατσίκη, που έφτασε στο σημείο να συγκρίνει την ομοφυλοφιλία με την παιδεραστία, κάνοντας λόγο για «έγκλημα», πέρασε σε δεύτερη μοίρα...

Η συζήτηση γύρω από το αν δικαιούνται και νομιμοποιούνται τα ομόφυλα ζευγάρια να γίνονται ανάδοχοι γονείς, είναι μεγάλη. Άνοιξε πρόσφατα και δεν προβλέπεται να κλείσει στο εγγύς μέλλον. Και επειδή η δουλειά μας είναι να παίρνουμε θέση απέναντι στα γεγονότα και όχι να τα προσπερνάμε, η προσωπική θέση του γράφοντος, έπειτα από πολλή σκέψη και καθώς οι συνθήκες ποικίλλουν κατά περίσταση και δεν μπορεί κανείς να είναι «κάθετος», είναι υπέρ της αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια, όπως την νομοθέτησε η Βουλή. Εκείνο που μου προξένησε μεγάλη απορία ωστόσο και θέλησα σήμερα να μοιραστώ μαζί σας, είναι η παρουσία του Τζέισον Αντιγόνη στη Βουλή. Τι μπορεί να ήθελε, τι μπορεί να επιδίωκε, δίνοντας το «παρών» στα θεωρεία;

Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν για τι μιλάμε, να πούμε εν συντομία ότι ο Τζέισον Αντιγόνη έγινε γνωστός, όταν προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, ζητώντας να προσθέσει στην ταυτότητά του το όνομα «Αντιγόνη» και να διαγραφεί το φύλο του, προκειμένου να αποκαλείται «Το Τζέισον Αντιγόνη» -κάτι που όμως δεν το κατάφερε, όσον αφορά στο σκέλος της απάλειψης του φύλου από την ταυτότητά του. Από το αίτημά του αυτό προς το δικαστήριο, ωστόσο, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Τζέισον Αντιγόνη δεν μπορεί ή δεν επιθυμεί να βιώσει το αίσθημα της πατρότητας ή της μητρότητας, καθώς δεν νιώθει ούτε άντρας ούτε γυναίκα, έχοντας την ιδιότητα του μη δυικού («non binary») ατόμου. Από νομικής, δε, απόψεως, αν και δύναται να συνάψει σύμφωνο συμβίωσης είτε με άνδρα είτε με γυναίκα, ο Τζέισον Αντιγόνη δεν θέλει να είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο και, συνεπώς, δεν μπορεί να νιώσει «ομόφυλος» με ένα αρσενικό ή με ένα θηλυκό. Γιατί λοιπόν να τον... ενδιαφέρει το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια; Και γιατί να θεωρεί απαραίτητη την παρουσία του στη Βουλή, την ώρα που συζητείται και ψηφίζεται το νομοσχέδιο αυτό;

Δυστυχώς, στα ερωτήματα αυτά δεν έχω τις απαντήσεις. Αυτό που γνωρίζω, ωστόσο, και μπορώ σχεδόν άφοβα να πω, είναι ότι η προβολή του από τα media λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Την ώρα που θα έπρεπε να συζητάμε ανοιχτά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ασφαλώς, στο πλαίσιο αυτό, και για το δικαίωμα στην οικογένεια που έχουν δύο γκέι άντρες ή δύο λεσβίες, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το φαινόμενο ένα άκρως συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας μας -που δεν είναι διόλου μικρό- να ταυτίζει την ομοφυλοφιλία με την... καρικατούρα του Τζέισον Αντιγόνη.

Και αν οι καρικατούρες συνήθως προκαλούν γέλιο, η εικόνα του Τζέισον Αντιγόνη με το βαθύ, δασύτριχο ντεκολτέ και τα φουστάνια, δημιουργεί τουλάχιστον θλίψη και αποστροφή, έστω και για αισθητικούς λόγους. Έχω την τύχη να γνωρίζω ζευγάρια γκέι αντρών, φίλων, που πόρρω απέχουν από το αισθητικό πρότυπο που θέλει να «περάσει» ο Τζέισον Αντιγόνη. Και είναι εξαιρετικά άδικο για νέους, σύγχρονους ανθρώπους, που δεν τα έχουν... μπερδεμένα στο μυαλό τους, αλλά είναι απόλυτα συνειδητοποιημένοι ομοφυλόφιλοι, να «ταυτίζονται» με τον Τζέισον Αντιγόνη και να... αφορίζονται ως «ανώμαλοι», που απειλούν να διαφθείρουν τα παιδιά και την κοινωνία μας.

Ξαναθέτω, επομένως, τα ερωτήματα: Ποιους πραγματικά «εξυπηρετεί» η παρουσία του Τζέισον Αντιγόνη στα θεωρεία της Βουλής; Ποιοι, αλήθεια, «κερδίζουν» από αυτό το θέαμα;