ΤΟ ΖΟΦΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Του πολίτη Π. Παπαγαρυφάλλου

Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών και

Δήμου Αθηναίων

Χρόνια και χρόνια το νοσηρό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας κινείται και δρα μέσα σ’ ένα τέλμα. Θα έλεγα ότι μέσα στις καλπάζουσες επιστημονικές, κοινωνικές και επικοινωνιακές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιούνται στην υφήλιο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η ελληνική κοινωνία εξακολουθούν να πορεύονται με τις καλουποποιημένες σκέψεις του παρελθόντος και τις αναχρονιστικές μεθόδους.

Εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα ο Ούγγρος νομπελίστας βιολόγος Τ. Γκερκυϊ, ανατέμνοντας τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων έγραφε: «Ζούμε σε μια καινούρια κοσμική υφήλιο, για την οποία δεν είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος. Η επιβίωσή του τώρα

εξαρτάται από το πόσο καλά και πόσο γρήγορα μπορεί να προσαρμοστεί αναθεωρώντας όλες τις ιδέες του, όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δομές του. Η ύπαρξή του εξαρτάται από το αν θα μπορέσει να προσαρμοστεί ταχύτερα… Αναγκαζόμαστε ν’ αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με το τρωγλοδίτικο μυαλό μας, που ελάχιστα άλλαξε από τότε που πρωτοσχηματίστηκε. Την αντιμετωπίζουμε με την ξεπερασμένη μας σκέψη, ξεπερασμένους θεσμούς και μεθόδους, με πολιτικούς αρχηγούς που έχουν τις ρίζες τους στον παλιό προεπιστημονικό κόσμο και που πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος για να λύσουν τα φοβερά προβλήματα είναι τα τεχνάσματα και τα διφορούμενα λόγια…» (βλ. το δοκίμιό του για τους νέους: «Ο τρελλός πίθηκος», εκδ. «Λογοθέτης», Αθήνα 1991, σελ. 17).

Πρόκειται για επισημάνσεις και διαπιστώσεις οι οποίες υποδεικνύουν μια επανάσταση του ανθρώπου σ’ όλους τους τομείς της σκέψης, της διοίκησης και της δράσης. Πολύ περισσότερο, αυτή η επανάσταση αφορά την ελληνική κοινωνία και το νωχελικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που στην διαστημική εποχή πάνε με τον αραμπά. Τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες, σε μια κατάσταση πολιτικής και κοινωνικής χλωροφορμίασης, η Ελλάδα πορεύθηκε στα ηθικά, θεσμικά και οικονομικά ερείπια του τυχοδιωκτικού πολιτικαντησμού, ο οποίος «κυβέρνησε» με την εθνοκτόνο θεωρία και πρακτική του πελατειακού κράτους και του πολιτικού κόστους, που σήμαινε απραξία.

Φωνή βοώντος… Ο πολιτικαντησμός τρέφεται και «λειτουργεί» έχοντας πάντα το νου του όχι στα προβλήματα της κοινωνίας και της Πατρίδα, αλλά στην διατήρηση της εξουσίας και την επανεκλογή του όπως διαπίστωνε και ο πιο πάνω νομπελίστας γράφοντας: «Οι πολιτικάντηδες έχουν στο μυαλό τους τις επόμενες εκλογές, ενώ οι πολιτικοί τις επόμενες γενιές. Ο λαός εκλέγει τους καλύτερους πολιτικάντηδες και μετά απορεί ανακαλύπτοντας ότι είναι κακοί πολιτικοί».

Θα νόμιζε κανείς ότι ο Ούγγρος βιολόγος τα έγραφε αυτά για τον «κυρίαρχο» και «ώριμο» ελληνικό λαό, του οποίου η συντριπτική πλειοψηφία ανέδειξε την κοπριτοκρατεία σε ύψιστο εθνικό ιδανικό και την αρπαχτή σε… καπατσωσύνη!

Εν όψει όλων αυτών – και άλλων πολλών – τείνω να διατυπώσω την πρόβλεψη ότι το παρόν και το μέλλον της Ελλάδος και του λαού της είναι ζοφερό!