Παγιδευμένοι οι ψηφοφόροι

Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Σε αυτή τη σύντομη προεκλογική περίοδο πολλά έχουμε να δούμε και πιο πολλά να ακούσουμε. Αρκετοί είναι εκείνοι που ποντάρουν στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα μέχρι τις εκλογές, προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο μας. Οι αριθμοί χρησιμοποιούνται για να εντυπωσιάσουν. Στην πραγματικότητα οι αριθμοί λειτουργούν παραπλανητικά, μια και συχνά παραποιούνται με σκοπό να πείσουν και ταυτόχρονα να πλήξουν τους αντιπάλους. 
Βεβαίως πολλούς από αυτούς είναι πολύ δύσκολο να τους επιβεβαιώσει ο απλός πολίτης, με αποτέλεσμα να οδηγείται στην κάλπη, με λανθασμένες πληροφορίες. Κι επειδή οι πληροφορίες αυτές αφορούν την πορεία της οικονομίας της χώρας και κατά προέκταση τα οικονομικά του καθενός μας, αυτές οι πληροφορίες αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.
Για μια ακόμη φορά λοιπόν θα ακούσουμε αλληλοκατηγορίες για το χθες γενικόλογες κουβέντες για το αύριο και καμιά καθαρή
εξήγηση για το που βρισκόμαστε και που πάμε.
Δεν θα ακούσουμε, γιατί οι χώρες που βρέθηκαν σε ανάλογη θέση με αυτή της Ελλάδας τα κατάφεραν, γιατί δεν δούλεψαν συλλογικά αυτά τα έξι χρόνια οι πολιτικές δυνάμεις προκειμένου να ξεφύγει η χώρα από τον ασφυκτικό κλοιό των μνημονίων. Γιατί δεν έκαναν ούτε μια ενέργεια για τον εκσυγχρονισμό του κράτους από τη μια αυτοί που κυβερνούσαν, και από την άλλη οι αντιπολιτευόμενοι που ήταν απέναντι σε κάθε προσπάθεια αλλαγής και εκσυγχρονισμού του κράτους. 
Οι νέοι κατηγορούν τους παλιούς την ώρα που οι ίδιοι φιλοξενούν στις τάξεις τους και παλιούς και διεφθαρμένους. Οι παλιοί εκμεταλλεύονται την απειρία των νεώτερων, αλλά και τους ιδεοληπτικούς που έβλαψαν κι αυτοί με τις πράξεις τους και τις παραλήψεις τους το ίδιο τη χώρα. 
Είναι τόσο διαφορετικοί που επέλεξαν το ίδιο προεκλογικό  σύνθημα. «Μόνο Μπροστά» μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και «Η Ελλάδα Μπροστά» η ΝΔ.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας δείχνουν μικρή διαφορά ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, πράγμα που σημαίνει ότι και οι δύο πλευρές τρέχουν για το έπαθλο της πρωτιάς που δεν είναι άλλο από τις 50 έδρες, που δίνει μπόνους ο καλπονοθευτικός νόμος, έργο ΠΑΣΟΚ αρχικά, που έχει και την σφραγίδα της ΝΔ με τις 10 έδρες που προστέθηκαν από τον σημερινό ΠτΔ, όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών.  
Ακούμε επίσης να μιλάνε τα κομματικά στελέχη για παλιό και νέοι αφήγημα.
Όμως αρνούνται να διαβάσουν και να ερμηνεύσουν τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, που κατακεραυνώνουν στην ουσία και τους μεν και τους δε, ζητώντας απλά να συνεργαστούν για το καλό της χώρας.
Αντ’ αυτού ακούμε τον Α. Τσίπρα να μας λέει ότι δεν συνεργάζεται με κανέναν παρά μόνο με τον Π. Καμμένο, κι ας τον χωρίζει θεωρητικά ιδεολογική άβυσσος. Οι περισσότεροι μικροί εκτός των ακραίων δηλώνουν πρόθυμοι σε συνεργασίες, κάτι που θα ακυρωθεί αν το μπόνους των 50 εδρών περάσει στο ΣΥΡΙΖΑ, που ζητάει επιμόνως αυτοδυναμία.
Από την μια φυλλοροεί από στελέχη, κι από την άλλη κωφεύει στις δημοσκοπήσεις που δεν δίνουν σε κανένα κόμμα πάνω από 30%  δηλ. ποσοστά  που δεν εξασφαλίζουν αυτοδυναμία.
Το επίδικο ζητούμενο στο υπέρογκο χρέος δεν είναι το κούρεμα, που κανείς από τους δανειστές δεν πρόκειται να δεχθεί. Εδώ και χρόνια η μόνη λύση που θα δεχθούν οι δανειστές, την είπε και χθες η Κριστίν Λαγκάρντ, είναι η αναδιάρθρωση του χρέους, που πρακτικά σημαίνει επιμήκυνση, χαμηλά επιτόκια και περίοδο χάρητος, και όχι διαγραφή που είναι μια ουτοπία, που πουλήθηκε στους ψηφοφόρους, όπως η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η επάνοδος του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και πολλά άλλα παραμύθια της Χαλιμάς. 
Βεβαίως και οι προηγούμενοι ελάχιστα έπραξαν όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως σε αυτό που λέμε εκσυγχρονισμό του κράτους, που αποτελεί προαπαιτούμενο για την πολυπόθητη ανάπτυξη που οδηγεί στη μείωση της ανεργίας.
Με δεδομένο ότι το πρώτο κόμμα δεν προβλέπεται να κατακτήσει την αυτοδυναμία, υπάρχει πρόβλημα σχηματισμού κυβέρνησης αν έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ευκολότερα τα πράγματα δείχνουν αν η ΝΔ έρθει πρώτη και πάρει το μπόνους των 50 εδρών, μια και υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να συνδράμουν. 
Όμως έχοντας κακή εμπειρία από τις συνεργασίες του παρελθόντος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ,  που μοίραζαν τις θέσεις στο δημόσιο τομέα με την μέθοδο του 4-2-1, αντί να επιλέξουν με αδιάβλητες διαδικασίες τους καλύτερους, μικρές είναι οι προσδοκίες ότι κάτι καλύτερο μπορεί να προκύψει την επομένη των εκλογών. 
Κι αυτό, γιατί στο τρίτο το κατά Τσίπρα μνημόνιο, μπήκε υποχρέωση στα κρατικά νοσοκομεία να διορίζονται με αδιάβλητες διαδικασίες οι διοικητές. Γι’ αυτό και για πολλούς ψηφοφόρους, αυτές οι εκλογές είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα …