Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος
Τάσος Παπαδόπουλος
Θα πει κάποιος ότι και οι πυρκαγιές είναι φυσικό φαινόμενο, που συμβαίνει και αλλού από την Πορτογαλία μέχρι την Καλιφόρνια. Καμία αντίρρηση, μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ακολουθούν τις πυρκαγιές οι καταπατητές, που κτίζουν εν μια
νυκτί παλάτια, που στη συνέχεια σε κάποιο νόμο, που ψηφίζουν ως αγέλη οι βουλευτές μας, νομιμοποιούν με ένα προστιματάκι την κάθε λογής αυθαιρεσία.
Γιατί δεν υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη, που να πιέζεται από τα μνημόνια και να χρηματοδοτείται για το σκοπό αυτό από την Ε.Ε., προκειμένου να φτιάξει κτηματολόγιο, που έχει εξελιχθεί σαν το γιοφύρι της Άρτας.
Από την άλλη είδαμε τον Α. Τσίπρα, που είχε αναχωρήσει για διακοπές προς άγνωστη κατεύθυνση, να επιθεωρεί τα καμένα από αέρος και να μας λέει ότι δεν τρέχει και τίποτα κάηκαν 15.000 στρέμματα στην Αττική, όταν πριν μερικά χρόνια επί Καραμανλή-Παυλόπουλου είχαν καεί 150.000 στρέμματα στην Πελοπόννησο.
Βεβαίως εκ των υστέρων όταν ξέσπασε καβγάς για το πόσα στρέμματα κάηκαν, μάθαμε ότι επρόκειτο περί 15.000 εκταρίων, που σε στρέμματα φτάνουν τις 27.000. Και είναι απορίας άξιο, πως ο Α. Τσίπρας διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός, έμπλεξε τα στρέμματα με τα εκτάρια. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα, που αφορά τα των σπουδών του Α. Τσίπρα.
Αυτό όμως που αφορά την λειτουργία του κράτους, είναι αφενός η εξαφάνιση του Α. Τσίπρα καθ’ όλη την διάρκεια του τετραήμερου της καταστροφικής πυρκαγιάς, και αφετέρου, το σημαντικότερο, η έξοδός του προς άγνωστη κατεύθυνση, κάτι που δεν συμβαίνει σε καμιά σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα, μια και ο αρχηγός της εκτελεστική εξουσίας, έχει υποχρέωση να δημοσιοποιεί τις μετακινήσεις του, ακόμη και αυτές των διακοπών.
Από την άλλη πλευρά βλέπαμε όλοι σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, τις ηρωικές προσπάθειες των πιλότων των Canadair, που με τα πολυταλαιπωρημένα πυροσβεστικά αεροσκάφη επιχειρούσαν να περιορίσουν το κακό, συνεπικουρούμενοι από τις επίγειες δυνάμεις.
Οι πιλότοι μας αυτοί, με τρεις κι εξήντα, ρισκάρουν καθημερινά την ζωή τους, πετώντας πάνω από τις πύρινες φλόγες, με αεροσκάφη σαράντα και πλέον ετών. Το πολιτικό σύστημα λέει δυο καλά λόγια μετά από κάθε καταστροφική πυρκαγιά και την επομένη τους ξεχνάει.
Οι βολεμένοι με αποδοχές πάνω από 6.000 το μήνα και με πάμπολλα προνόμια, ελάχιστα ενδιαφέρονται για αυτούς που ρισκάρουν τη ζωή τους καθημερινά. Και να σκεφθεί κανείς ότι υπήρξε ημέρα, που στην Ελλάδα εκδηλώθηκαν πάνω από εκατό πυρκαγιές.
Η αναποτελεσματικότητα, γιατί περί αυτής πρόκειται, οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Πρώτα απ’ όλα στον κακό συντονισμό, που υπάρχει σχεδόν πάντα στις μεγάλες πυρκαγιές. Διαχρονικά ακούμε πολλά για την ετοιμότητα και βλέπουμε λίγα όταν έρχεται η ώρα της δράσης.
Αλλά και οι πολίτες έχουν ευθύνες, μια και δεν ευαισθητοποιούνται αμέσως όταν αντιληφθούν μια πυρκαγιά. Στα Κύθηρα, για παράδειγμα, η φωτιά απ’ ότι λέγεται προκλήθηκε από κάποιο αποτσίγαρο, που κάποιος θεριακλής το έριξε σε ξερόχορτα, έξω από τον Νοσοκομείο του νησιού.
Θα μπορούσαν να κινηθούν κάποιοι από το νοσοκομείο να την σβήσουν, πριν πάρει εκτάσεις. Αλλά και η Πολιτεία δεν έστειλε αεροσκάφη αμέσως, με αποτέλεσμα να μην περιοριστεί έγκαιρα το κακό.
Η αδράνεια επίσης κάποιων κατοίκων στα Δερβενοχώρια, είχε σαν αποτέλεσμα να καεί πριν από μερικά χρόνια η μισή Πάρνηθα.
Αλλά και η Πολιτεία δεν λέει να εκσυγχρονισθεί τόσο σε πτητικά μέσα, όσο και σε μέσα πρόληψης, που αρχίζουν από την δορυφορική παρακολούθηση και φτάνουν στα Drones, που σήμερα μπορούν να επιβλέπουν ευρύτερες περιοχές και να ειδοποιούν έγκαιρα μόλις υπάρξει η πρώτη φλόγα. Τότε που είναι σχετικά εύκολο να αναχαιτισθεί.
Διαχρονικά δυστυχώς παρατηρεί κανείς, ότι τα κόμματα που ασκούν την εξουσία, πολύ λίγο ενδιαφέρονται τόσο για την ζωή των πολιτών, όσο και για την προστασία του περιβάλλοντος.
Από λόγια έχουμε χορτάσει. Μένει να δούμε έργα. Κι αυτά δεν λένε να φανούν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου