Απίστευτη η διείσδυση των Ισλαμιστών στην Δυτική Ευρώπη

Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Πριν δεκατρείς και κάτι μήνες, στις 14 Ιουλίου 2016, ημέρα Πέμπτη και ώρα 11 το βράδυ, στην περίφημη λεωφόρο του «Περιπάτου των Άγγλων» στην Νίκαια της Γαλλίας, ένα φορτηγό 19 τόνων με οδηγό έναν ισλαμιστή, σκόρπιζε τον θάνατο στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει τα πυροτεχνήματα για την εθνική εορτή των Γάλλων. Έως ότου η γαλλική αστυνομία πυροβολήσει τον οδηγό, αυτός είχε διασχίσει 1.800 μέτρα σκοτώνοντας 84 άτομα και τραυματίζοντας άλλα 300 και πλέον.
Τέσσερις μήνες νωρίτερα, τρεις ισλαμιστές σκότωναν 32 άτομα στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών και στον σταθμό του μετρό Malbeek στις Βρυξέλλες, τραυματίζοντας με τις εκρήξεις που είχαν προκαλέσει άλλα 246 άτομα. Πριν λίγες ημέρες, στην Βαρκελώνη, 14 άνθρωποι έχαναν την ζωή τους και 150
τραυματίζονταν μετά από νέα ισλαμική επίθεση με βαρύ όχημα στον πιο πολυσύχαστο δρόμο της πρωτεύουσας της Καταλωνίας.
Απολογισμός μέσα σε έναν χρόνο: 130 νεκροί και 700 τραυματίες –εκτός από αυτούς που έχασαν την ζωή τους ή τραυματίστηκαν από μεμονωμένες επιθέσεις μαχαιροβγαλτών ισλαμιστών σε εκκλησίες, σουπερμάρκετ και άλλους δημόσιους χώρους. Συνολικά, από τον Ιανουάριο του 2015 –όταν εκδηλώθηκε ισλαμική επίθεση στο γαλλικό σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo– έως και την αιματοχυσία της Βαρκελώνης, το ισλαμικό χοιροστάσιο έχει στο ενεργητικό του 27 τρομοκρατικές επιθέσεις, 286 νεκρούς και περί τους 1.500 τραυματίες, από τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει πόσοι είναι βαριά τραυματισμένοι. Όλες δε αυτές οι επιθέσεις έγιναν με την καθοδήγηση του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), μία εγκληματική οργάνωση που ανέλαβε και την ευθύνη.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αυτό της ικανότητας της Ευρώπης να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της ισλαμικής απειλής, η οποία όμως δεν εντοπίζεται μόνον στο ΙΚ και τις θρησκευτικο-ιδεολογικές του ασυναρτησίες. Ο ισλαμισμός δεν είναι μία οποιαδήποτε ιδεολογία που θέλει να αλλάξει τον άνθρωπο ή να δημιουργήσει μία καλύτερη κοινωνία. Ακριβώς το αντίθετο επιδιώκει. Ο ισλαμισμός είναι μία ιδεολογία μαζικής καταστροφής.
Oπως τονίζει στο βιβλίο του Μάχη Κατά του 3^ου Ολοκληρωτισμού (εκδόσεις Ramsay) ο Ιρανός συγγραφέας Αμίρ Τζαχανσαχί, «δεν είναι διόλου τυχαία η ανάπτυξη της ισλαμικής ιδεολογίας στην Ευρώπη μετά την πτώση του κομμουνισμού. Το σοβαρό αυτό γεγονός έπεισε τους φανατικούς ιμάμηδες και τους ισλαμιστές-εχθρούς της Δύσης ότι, στον αναπτυγμένο δυτικό κόσμο, υπήρχε πλέον ένα σοβαρό ιδεολογικό κενό το οποίο μπορούσαν να καλύψουν, στο επίπεδο της νεολαίας, με την θρησκευτική τύφλωση… Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι το φανατικό Ισλάμ κάνει έντονη την παρουσία του στην Αίγυπτο, στην βόρειο Αφρική και στην Ασία από τις αρχές της δεκαετίας τού 1990 και ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως».
Στο επίπεδο αυτό, η Δύση έκανε απίστευτα λάθη. Πρώτον, όχι μόνον επέτρεψε, αλλά εμμέσως στήριξε την πτώση του Σάχη στο Ιράν και την εγκατάσταση στην πλούσια αυτή χώρα ενός θεοκρατικού καθεστώτος που από την πρώτη στιγμή έναν σκοπό είχε και συνεχίζει να έχει: την απόκτηση πυρηνικών όπλων. Το δεύτερο λάθος ήταν η χρησιμοποίηση των μουτζαχεντίν στην προσπάθεια των ΗΠΑ να αποσταθεροποιήσουν την ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν. Το τρίτο και ίσως χειρότερο λάθος, ήταν και παραμένει η ελαφρότητα με την οποία χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Βρετανία δίνουν την εθνικότητα σε δήθεν καταδιωκόμενους μουσουλμάνους.
Καταπέλτης, πάνω στο θέμα αυτό, είναι ο Αλγερινός συγγραφέας και παλαιό στέλεχος της ισλαμικής οργανώσεως FIS στην Αλγερία, Καμέλ Νταούντ, ο οποίος στο πολύκροτο βιβλίο του Οι ανεξαρτησίες μου (Mes independances, εκδόσεις Actes Sud), επισημαίνει ότι η Δύση και ειδικότερα η Ευρώπη έχουν ήδη προσβληθεί από τον ιό του ισλαμισμού αλλά αδυνατούν να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται.
«Η Δύση μού θυμίζει τον Ιώβ που αρνείται να σηκωθεί από το κρεββάτι του», τονίζει. «Έζησα στην Αλγερία στην διάρκεια του εμφυλίου την απόλυτη φρίκη. Είδα με τα μάτια μου τη μανία καταστροφής των ισλαμιστών, που δεν έχουν κανέναν απολύτως φραγμό. Είναι γελοίοι όσοι πιστεύουν ότι οι ισλαμιστές δέχονται τα δικαιώματα που τούς προσφέρει το δυτικό κράτος δικαίου. Το φτύνουν. Και αξιοποιούν βέβαια αυτή την αντίληψη. Αν η Δύση δεν φανεί αδυσώπητη απέναντί τους, θα την οδηγήσουν στο μαύρο σκοτάδι χωρίς να το καταλάβει. Την δεκαετία που ήμουν στους κόλπους τους συνειδητοποίησα ότι αυτοδιαλύομαι. Στην διάρκεια του εμφυλίου που προκάλεσαν, κατάλαβα ότι ο κόσμος τους είναι το απόλυτο μαύρο. Και θέλουν να το επιβάλλουν παντού», προσθέτει ο Καμέλ Νταούντ.
Και, ως φαίνεται, δεν έχει διόλου άδικο. Η ισλαμική παρουσία στην Ευρώπη είναι ξεκάθαρη, ορατή και προκλητική. Διαθέτει δε και ισχυρά μέσα προπαγάνδας, με πρώτα αυτά των «χρήσιμων ηλιθίων» –ήτοι, δυτικών ΜΜΕ που φοβούνται να αναδείξουν την εγκληματική φύση του Ισλάμ μήπως και κατηγορηθούν για ρατσισμό! Ακόμα χειρότερα, πολλά δυτικά Μέσα μαζικής επικοινωνίας παρουσιάζουν τους δολοφόνους του Ισλάμ σαν «καλά και ήσυχα παιδιά που παρέκκλιναν», όταν είναι γνωστό από τις αρχές ασφαλείας ότι οκτώ στους δέκα τρομοκράτες-τζιχαντιστές είναι άτομα με ποινικό παρελθόν, κυρίως στον τομέα της διακίνησης ναρκωτικών.
Σημειώνουμε ότι αρκεί να πάει κανείς –με δική του ευθύνη– έναν περίπατο στο ισλαμικό κρατίδιο του Molenbeek στις Βρυξέλλες και δεν θα πρέπει να είναι γόνος του Σέρλοκ Χολμς ή του Τζαίημς Μποντ για να καταλάβει πού βρίσκεται. Οι τζιχαντιστές είναι πανταχού παρόντες και, αν τούς το ζητήσει κανείς, δίνουν και επισκεπτήριο…
Κάπου 15.000 υπολογίζονται από τον Γάλλο πρώην διευθυντή της Μονάδας Αντι-Συμμορίες στην Γαλλία, Σαρλ Πελλεγκρίνι, οι τζιχαντιστές που έχουν διασκορπιστεί στην Ευρώπη και είναι έτοιμοι να περάσουν σε τρομοκρατική δράση. «Πρόκειται για περιφερόμενες βόμβες», τονίζει ο Γάλλος ειδικός και επισημαίνει ότι κάποιοι από αυτούς τους τρομοκράτες-τζιχαντιστές είναι «μοναχικοί λύκοι». Έτοιμοι να δράσουν, δηλαδή, χωρίς εντολές και προετοιμασίες. «Πρόκειται για σαλεμένους μαχαιροβγάλτες, οι οποίοι κατά κανόνα είναι μαστουρωμένοι και ηδονίζονται σκοτώνοντας όποιον βρουν μπροστά τους», λέει. Ο Γάλλος πρώην αστυνομικός τονίζει επίσης τον ολέθριο ρόλο αρκετών ιμαμηδων στα τζαμιά, οι οποίοι παρακινούν σε δολοφονίες και στην εξόντωση «απίστων».
«Η τζιχαντιστική τρομοκρατία, πάντως, δεν πρόκειται ποτέ να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά όσο η Ευρώπη και η Αμερική θα θέλουν να διατηρούν καλές σχέσεις με την Σαουδική Αραβία και το Πακιστάν. Αυτές οι δύο χώρες είναι, από οικονομικής και πολιτικής πλευράς, ισχυροί υποστηρικτές του τζιχαντισμού και έδωσαν ρέστα για την ανάπτυξή του», τονίζει ο γνωστός Άγγλος δημοσιογράφος και αστυνομικός ανταποκριτής στο Ιράκ, Πάτρικ Κόμπορν. Προβλέπει δε ότι, στο μέτρο που οι αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες στην Ευρώπη θα αποφεύγουν να συνεργάζονται στενότερα στην αντιμετώπιση του εχθρού, οι τζιχαντιστές θα έχουν αρκετά περιθώρια δράσης και σχετικά άνετης διακίνησης από χώρα σε χώρα.
«Οι Ευρωπαίοι ηγέτες», τονίζει ο Βρετανός David Anand, καθηγητής σε θέματα Ασφάλειας και Πληροφοριών, «πρέπει να αναγνωρίσουν τον σημαντικό ρόλο που παίζουν οι μυστικές υπηρεσίες και να υπερασπιστούν τις μεθόδους τους ως ουσιώδεις για την δημόσια ασφάλεια. Το Κλαμπ της Βέρνης, ένα όργανο εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι επικεφαλής των εσωτερικών-μυστικών υπηρεσιών των χωρών της ΕΕ, της Νορβηγίας και της Ελβετίας συνεδριάζουν τακτικά και επιβλέπουν το Αντιτρομοκρατικό Γκρουπ που συνδέεται με την ΕΕ, θα ήταν ένα καλό φόρουμ για τον συντονισμό αυτών των προσπαθειών».
Υπάρχει όμως αυτή η πολιτική βούληση, όταν βλέπουμε με πόσα γάντια ευγένειας μεταχειρίζονται οι πολιτικές εξουσίες τους δολοφόνους του Αλλάχ;