·

 Το ετήσιο μνημόσυνο,των αδίκως σφαγιασθέντων συνανθρώπων μας,στις 17-20 Σεπτεμβρίου 1944,από τους κομμουνιστές του ΄Αρη Βελουχιώτη και του Νίκου Μπελογιάννη,πραγματοποιήσαμε σήμερα,τιμώντας τους,στο σημείο θυσίας,στην Πηγάδα Μελιγαλά. Ανατρέχοντας στην Ιστορία,με δόλο μπήκε στο Μελιγαλά η 9η ταξιαρχία του Ελάς,με καπετάνιο τον Ωρίωνα,αφού μετά 3ήμερη αντίσταση των αμυνομένων,έστειλε αντιπροσωπία και τους διαβεβαίωσε ότι δεν θα πειραχθεί κανείς και να κάνουν ανακωχή.Μπαίνοντας όμως την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 1944 στον Μελιγαλά οι Ελασίτες,προέβησαν σε συλλήψεις αδιακρίτως και δολοφόνησαν συγκεκριμένες προσωπικότητες της πόλεως. Την 2η ημέρα Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου έφθασε στον Μελιγαλά ο ΄Αρης Βελουχιώτης και επισκέφτηκε τους κρατουμένους στο Μπεζεστένι,μιά παλιά τουρκική αποθήκη,με τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Αχιλλέα Μπλάνα και τον Τάσο Κουλαμπά,δίνοντας διαταγή να εκτελεστούν όλοι. Τις πρώτες 2 ημέρες έμπαινε ο κάθε καπετάνιος στο Μπεζεστένι και διάλεγε όποιους κρατούμενους ήθελε,όπως ο τσοπάνος τα σφαχτά και στην συνέχεια τους σκότωνε αφού πρώτα τους ακρωτηρίαζε. Δολοφονούσαν τα παιδιά μπροστά στα μάτια των γονιών τους,ακολουθώντας τις εντολές του Νίκου Μπελογιάννη, περί οικογενειακής ευθύνης.Από την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 1944 άρχισε η σχεδιασμένη μαζική δολοφονία,που κράτησε 4 ημέρες. Σύμφωνα με μαρτυρίες,οδηγούσαν τους κρατούμενους από το Μπεζεστένι,στην Πηγάδα ανά ομάδες των 40-50 ατόμων,γυμνούς, ξυπόλητους,δεμένους με σύρματα ή καλώδια,πισθάγκωνα και εκεί τους έσπαζαν τα άκρα,τους τύφλωναν,τους έσφαζαν με μαχαίρια,τσεκούρια ή κλαδευτήρια και τους έριχναν ημιθανείς στην Πηγάδα.Μάλιστα η 2η σειρά κρατουμένων ήταν σε απόσταση που έβλεπε τον φρικιαστικό θάνατο των πρώτων.΄Ολους ανεξαιρέτως με την ίδια λύσσα, παπάδες,ανήλικα παιδιά,αγρότες,οικοδόμους, εργάτες, ανθρώπους του μόχθου,που πρόσφεραν υπηρεσίες στον συνάνθρωπο,ιατρούς, φαρμακοποιούς,δασκάλους,καθηγητές,αρτοποιούς,τσαγκάρηδες,εμπόρους,δικηγόρους,συμβολαιογράφους, τους κατακρεούργησαν χωρίς οίκτο,χωρίς κανένα ανθρώπινο συναίσθημα,χαρακτηρίζοντάς τους αντιδραστικούς γιατί δεν ήθελαν να τους ακολουθήσουν στις οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ και να γίνουν Μπολσεβίκοι,προδίδοντας πατρίδα και θρησκεία. Σύμφωνα με την επίσημη αναφορά του στρατού,οι νεκροί στην πηγάδα του Μελιγαλά,ήταν περίπου 2.000,ενώ τον Σεπτέμβριο του 1945 η ιατροδικαστική υπηρεσία Αθηνών,ανέσυρε 600 πτώματα και σταμάτησε λόγω προχωρημένης σήψης και κινδύνου για την δημόσια υγεία.

Να θυμόμαστε ότι χωρίς αυτούς που αντιστάθηκαν στον κομμουνιστικό επεκτατισμό,δεν θα ήμασταν ελεύθεροι ΄Ελληνες.

Αιωνία η μνήμη τους!