Δημήτρης Χ. Παξινός
Τρομοκράτης ήταν και ο Κολοκοτρώνης, το ίδιο και οι Αμερικάνοι στον αγώνα για την ανεξαρτησία τους, τρομοκράτης ο ΙΡΑ, τρομοκράτες οι Κούρδοι, γιατί προσπαθούσαν να απελευθερώσουν τις χώρες τους από τα δεσμά της δουλείας. Το ίδιο και ο Μαντέλα και ο άγιος Γκάντι που διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν, υπέφεραν για τις ιδέες τους. Για μια ελεύθερη πατρίδα.
Βέβαια άλλες εποχές θα πείτε. Όλες οι εποχές όμως είναι ίδιες και κάποια φωτεινά, λαμπερά μυαλά, πέρα από την εποχή τους, γαλουχημένα με ιερές ιδέες τολμούν και διεκδικούν τα αυτονόητα.Οι κατακτητές, συνήθως Άγγλοι, με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, τους πολεμούν με κάθε τρόπο και πνίγουν στο αίμα κάθε εξέγερση. Ήταν η εποχή της αποικιοκρατίας που ήθελαν τις χώρες πλήρως υποταγμένες, δουλοπρεπείς, για να επωφελούνται από τον ορυκτό τους πλούτο, και κάθε τι που προσπορίζει υλικό όφελος σε αυτούς.
Αλλά μήπως δεν συμβαίνει το ίδιο και σήμερα, αλλά με παραλλαγές; Καθεστώτα ολοκληρωτικά που μοιάζουν δήθεν δημοκρατικά, χαρακτηρίζουν τρομοκράτες εθνότητες και λαούς που μάχονται για την ελευθερία τους. Τα συμφέροντα είναι πολλά και κυριαρχούν και έτσι κράτη προσφέρονται να συμπεριλάβουν στις λίστες των τρομοκρατικών ομάδων αυτές τις οργανώσεις. Να μην έχουν έκφραση, λόγο, ούτε στο εξωτερικό. Και όσοι εξακολουθούν να μετέχουν ακόμη σε συζητήσεις ή εκδηλώσεις, αντιμετωπίζονται με αυστηρές ποινές.
Είτε αυτοί είναι Θιβετιανοί, είτε Κούρδοι, είτε Ταμίλ, είτε Τσετσένοι, η μπότα του κατακτητή είναι σκληρή και αδυσώπητη. Και ελάχιστοι αντιδρούν, ενώ οι διεθνείς ενώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν αποδεχθεί τον ρόλο τους με την μορφή συνήθως της ΜΚΟ καλοπληρωμένοι, για να αντιδρούν χλιαρά και να εξασφαλίζουν θητείες και αμοιβές.
Τα κράτη τα ανελεύθερα είναι πολύ σκληρά και με αυταρχικότερη τάση και στάση σε μια Ευρώπη που ανοίγει όλο και περισσότερες πληγές, με την απραξία της, με το να τους χαρακτηρίζει συλλήβδην τρομοκρατικές ομάδες και να απαγορεύει τη σύστασή τους.
Και τα κάθε γκουλάκ που αυξάνονται και μαζί τους οι εκατόμβες νεκρών, ακρωτηριασμένων, αλυσοδεμένων και στερημένων από τα πολυτιμότερα αγαθά της ελευθερίας και της πατρίδας.
Η Αραβική άνοιξη ήρθε να αποτελειώσει, με το πρόσχημα αυτό, κάθε σκέψη για δημοκρατία. Αυτοί όλοι θεωρήθηκαν τρομοκράτες και είχαν την ανάλογη τύχη. Φωτιά και σίδερο.
Τα ορυκτά έχουν την αξία και όχι οι άνθρωποι. Δεν ζούμε σε μια κοινωνία αγγέλων ασφαλώς. Θεωρούσα όμως ότι υπάρχουν όρια, υπάρχουν κανόνες, που τηρούνται για να λέμε ότι ανήκουμε στην Ευρώπη των αξιών και ιδεών. Και όταν εκλείπουν οι αξίες αυτές, τι απομένει εκτός από μία απέραντη ζούγκλα στην οποία οδηγούμαστε ολοταχώς. Η δυσανάλογη κοινωνική πολιτική εξέλιξη των δυτικών κοινωνιών σε σχέση με τις ανατολικές, έφερε αντιλήψεις αντίθετες προς το ευρωπαϊκό ιδεώδες και το συνέθλιψαν, έχοντας απωθημένα από το προηγούμενο καθεστώς τα οποία μετέφεραν με την απότομη πτώση τους. Δεν ήρθε ομαλά και φυσιολογικά λόγω αυτής της αντίληψης. Χαϊδεύουν και προσπαθούν να νουθετήσουν, να κατευθύνουν και όλα όμως χάνονται.
Η απληστία του κέρδους επεκτείνεται και δεν τρομάζει σε τίποτα. Ιδιαίτερα με την παγκοσμιοποίηση και την θεοποίηση του χρήματος οργιάζουν οι μη ευνομούμενες κοινωνίες και κινούμαστε περισσότερο προς το ζωώδες και ελάχιστα προς το πνευματώδες. Και έτσι σε αυτή τη λαίλαπα της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης, όλοι και όλα τιθασεύονται και χαλιναγωγούνται και εξαγοράζονται.
Ο Ερντογάν, ο Πούτιν, ο κινέζος ομόλογός τους, πνίγουν κάθε φωνή διαμαρτυρίας. Λαοί και εθνότητες έχουν υποδουλωθεί, έχουν υποταχθεί πλήρως στην κερδοσκοπία του χρήματος.
Μέχρι να έρθει ο επόμενος Μαντέλα, ο επόμενος Γκάντι για να δώσει το σύνθημα και να ξεκινήσουν από την αρχή με περίπου τα ίδια αιτήματα. Ότι δεν υπάρχουν δούλοι και αφεντικά. Και τότε θα ξυπνήσουν οι ανέστιοι και δουλοπάροικοι για να απαιτήσουν μια νέα κοινωνία λιγότερο διεφθαρμένη, λιγότερο άδικη. Και πάλι από την αρχή.
Είναι η μοίρα του κόσμου να αναγεννιέται από τις στάχτες της, αφού έχουν όλα πριν καταστραφεί από εμάς τους ίδιους και από την απληστία.
*Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου