Η μαρτυρία του Γερμανού Johann W.A. Streit, νεαρού τεχνίτη, για τις σφαγές Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη τους πρώτους μήνες της Επανάστασης.
Πρόκειται για μια μαρτυρία που κυκλοφόρησε στην Λειψία το 1822.Συνεχίζει ο Κ.Σιμόπουλος: ‘Το βιβλίο του Streit αποτελεί ένα πολύτιμο ντοκουμέντο. Τις φρικαλέες σκηνές που ιστορεί με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και σχολαστική ακρίβεια δεν τις γνωρίζουμε από άλλη πηγή”(σελ.151).
Γράφει ότι μόλις σχόλασε ένα εργοστάσιο εριουργίας, οι Τούρκοι εργάτες κατέλαβαν τις φυλακές του Κατροσάν και άρπαξαν 186 Έλληνες που είχαν συλληφθεί τις προηγούμενες ημέρες. Πολλούς από αυτούς τους σκότωσαν επί τόπου και τους άλλους τους έσερναν στα καλντερίμια μέχρι να βρουν φρικτό θάνατο: “Έδεναν τα πόδια και τα χέρια των Ελλήνων με σκοινιά και τα τραβούσαν από όλες τις μεριές διαμελίζοντάς τα. Έκοβαν τα κεφάλια τους, τα κάρφωναν στις αιχμές των σπαθιών και τα τριγύριζαν στους δρόμους θριαμβευτικά.
Μ’ όλο που εκείνο το βράδυ είχε ξεσπάσει σε κάποια ακραία συνοικία πυρκαγιά, που θα μπορουσε να αφανίσει ολόκληρη την πόλη, κανείς δεν ενοχλήθηκε. Συνέχιζαν όλοι τη σφαγή και τη λεηλασία”(σελ. 152).
Ο Streit το “άλλο πρωί είδε πολλούς Έλληνες, άνδρες και γυναίκες, κρεμασμένους ανάποδα από τα παραθυρά τους. “Τα θύματα σπαρταρούσαν και ούρλιαζαν. Στα οπίσθια πολλών είχαν καρφώσει μαχαίρια και σπαθιά. Κάθε τόσο έκοβαν και ένα κομμάτι σάρκα”(σελ.152). Εκείνο το πρωϊνό ο Streit μέτρησε περίπου 4000 πτώματα και των δύο φύλων.Αναφέρει το περιστατικό που ο όχλος εισέβαλε στο σπίτι ενός Έλληνα κοσμηματοπώλη, όπου η μια του κόρη πήδηξε από το παράθυρο του σπιτιού και σκοτώθηκε: “κατέβασαν την οικογένεια στην πλατεία. Εκεί ξεγύμνωσαν την άλλη κόρη και την υπηρέτρια και έκοψαν πρώτα τους μαστούς και ύστερα τη μύτη τους. Ο γιός, ένας εύρωστος νέος 24 χρόνων, χύμηξε πάνω στον Τούρκο, τον γρονθοκόπησε στον κρόταφο, άρπαξε το ματωμένο γιαταγάνι από το χέρι του, και με ένα χτύπημα από πάνω προς τα κάτω του έκοψε τη μύτη έτσι που έμεινε κρεμασμένη από τα χείλη του. Μέσα σ’ ένα λεπτό τον είχαν κιόλας κατακομματιάσει εκατό σπαθιά”(σελ.153) . Στη συνέχεια περιγράφεται το σούβλισμα πολλών Ελλήνων: “κατά τα μεσάνυχτα έφεραν και άλλους Έλληνες, άνδρες και γυναίκες, ανάμεσά τους και τρια μικρά παιδιά.. Τα σούβλισαν με τα σπαθιά και τα έριξαν ζωντανά στη φωτιά”(σελ.153).Ο Streit συμπληρώνει: “Δεν είδα ούτε ένα Τούρκο που το πρόσωπο του να δείχνει συμπόνια. Ακόμα και παιδιά έξη χρονών ξεθύμαιναν το μίσος τους πάνω στους νεκρούς. Τρυπούσαν με μαχαίρια τους σκοτωμένους Έλληνες”(σελ.154).
Ο ελληνικός πληθυσμός όπου και όπως μπορούσε αντιστεκόταν στην βαρβαρότητα: “Ένας Έλληνας έμπορος, μόλις έγινε εισβολή των Τούρκων στο μαγαζί και το σπίτι του, κατέφυγε με την οικογένεια του στο ανώγειο. Είχε μαζί του δυο βαρέλια μπαρούτη. “Κι’ ενώ ανέβαιναν στη σκάλα σαράντα αιμοδεψείς Τούρκοι βάζει φωτιά. Το σπίτι τινάχτηκε στον αέρα. Ένας φαρμακοποιός θανάτωσε 200 Τούρκους που πολιορκούσαν το σπίτι του. Δηλητηρίασε με αρσενικό όλο τα κρασοβάρελα που είχε στο κελλάρι και ύστερα αυτοκτόνησε κόβοντας το λαιμό του με ένα ξουράφι.”Οι Τούρκοι ήπιαν, φαρμακώθηκαν και πέθαναν κουλουριασμένοι σαν τα σκουλήκια μπροστά στο σπίτι”(σελ.155).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου