Καλαθοποιός Επαγγελματικός Προσανατολισμός ;

 Κώστα Δημ Χρονόπουλου

Πολλά τα ποικιλώνυμα καλάθια και λίγα τα αυγά, με αποτέλεσμα κάθε καλάθι να περιέχει ελάχιστα αυγά. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Η εμμονή στον      κ α λ α θ ο π ο λ λ α π λ α σ ι α σ μ ό στο τέλος θα οδηγήσει στο γνωστό –παροιμιώδες: «Χάσαμε τ’αυγά και τα καλάθια». Αξιέπαινη ασφαλώς η προσπάθεια καλαθοσυγκράτησης των τιμών και …  «πάταξης» της αισχροκέρδειας των ανέντιμων. Όμως με ημίμετρα δεν αντιμετωπίζεται η κατάσταση, ούτε ανακουφίζεται ουσιαστικά ο κόσμος. Όσα καλάθια και αν χρησιμοποιηθούν, δεν θα λύσουν πρόβλημα, δεν θα χορτάσουν τον κόσμο. Ακόμη και έδρα καλαθοπλεκτικής –πανεπιστημιακού επιπέδου – αν ιδρυθεί (ώστε να έχουμε καλαθοποιούς περιωπής) πάλι το μόνο που θα επιτευχθεί ,θα είναι μια οπή /τρύπα στο νερό.                                                              

Απαιτούνται :

-  Εξοντωτικές ποινές. Αλήθεια, τι νόημα έχει να ανακοινώνεται ότι στην τάδε επιχείρηση επιβλήθηκε πρόστιμο χ’  ευρώ , χωρίς να αναφέρεται το όνομα; Μήπως από σεβασμό στην παρανομία;. Ή επειδή η ντόπια αισχροκέρδεια είναι αξιοσέβαστο προσωπικό δεδομένο; . Χωρίς την σύσταση στους πολίτες να μην αγοράζει από εκεί;. Τι θα πει τόσο πρόστιμο στην πρώτη παράβαση , τόσο στη δεύτερη και, αν υποτροπιάσει, τότε (ενδεχομένως) κλείσιμο;.

-  Γιατί να μην μειωθεί το ΦΠΑ και μάλιστα ιδιαίτερα δραστικά – μέχρι μηδενισμού –  στα είδη πρώτης ανάγκης;.

-  Τι έγινε εδώ και πολλές δεκαετίες, με τους μεσάζοντες ;. Πως γίνεται ανεκτό το τάδε προϊόν να φεύγει με πχ 20 λεπτά από τον παραγωγό και  να φθάνει στα 2 ευρώ στον καταναλωτή;. Γιατί ποτέ καμία Κυβέρνηση δεν είχε τη βούληση και το σθένος να τα βάλει με τα παράσιτα των μεσαζόντων;. Τους άθλιους αυτούς νταβατζήδες των παραγωγών και εκμεταλλευτές των καταναλωτών;. Για πόσο θα συνεχίζεται η αηδιαστική αυτή κατάσταση με την ανοχή (κάποτε και με τις ευλογίες) των κρατικών υπευθυνοανεύθυνων λειτουργών /εξουσιαστών;.

-  Επαναφορά /επαναλειτουργία της Α γ ο ρ α ν ο μ ί α ς. Θα πουν κάποιοι: «Μα έχουμε Δημοκρατία και ελεύθερη αγορά που δρα ο ανταγωνισμός».

-   Θα τους πληροφορήσω ότι έχουν: «Δημοκρατία» , Καρτελοκρατία (τα καρτέλ συμφωνούν και ρυθμίζουν την αγορά, όχι ο ανταγωνισμός), Μεσαζοντοκρατία. Περιορίζομαι στα παραπάνω τέσσερα (4) μέτρα /αποφάσεις που θεωρώ ότι είναι βασικά /εκ των ων ουκ άνευ για να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια (έστω να περιοριστεί). Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως μικρή σημασία (μεγάλη μόνον για τους πολιτικάντηδες) έχει αν η ακρίβεια είναι εισαγόμενη /εξωγενής ή δική μας / ενδογενής.

Βέβαια η συνοδευτική της αισχροκέδρεια, είναι 100% ενδογενής  (!).                               Οι ανάλγητοι αισχροκεδρίζοντες συμπολίτες μας (ως λύκοι) στην αναμπουμπούλα χαίρονται και παχύνονται. Ο κόσμος υποφέρει διπλά: Αφ’ ενός –και κυρίως –από το υψηλό κόστος διαβίωσης, και αφ’ ετέρου από την προκλητικότητα του κομματικού (σ.σ πρώην πολιτικού) κατεστημένου, που θέλει γελοίες τ η λ ε π α ρ α θ υ ρ ο α ν τ ι θ έ σ ε ι ς /ξεκατινιάσματα στην τηλεόραση, καθώς και το αλληλοφάγωμα /σκυλοκαυγάδες στο Κ υ ν ο β ο ύ λ ι ο. Τους απασχολεί το ποιος φταίει περισσότερο –ώστε να μην επανεκλεγεί , και ποιος λιγότερο, ώστε να κερδίσει τις εκλογές (!).Το πως –ως καθ’ ύλην αρμόδιοι –θα ανακουφίσουν τον κόσμο δεν τους ενδιαφέρει , δεδομένου ότι αυτό θα  το φροντίσουν (όλοι τους) ωσάν πρώτο τους μέλημα,…. όταν έρθουν στην εξουσία. Άλλα λοιπόν λόγια ν’ αγαπιόμαστε, να μην ξεχνιόμαστε και να εφαρμόζεται η δοκιμασμένη συνταγή: «Παλιά μου τέχνη κόσκινο».  Σε κάθε περίπτωση η καλαθοπλεκτική είναι ένα από τα λησμονημένα επαγγέλματα (όπως μανταρίσματα, επιδιορθώσεις) που επανέρχονται.

Άλλωστε η πενία  τέχνας κατεργάζεται,

η πολιτικάντικη τεχνική κανονικά /συστηματικά (μας) εργάζεται,

αφού καθόλου για την ανέχεια μας δεν σκοτίζεται,

ίσως επειδή στη (δημοκρατική) ισοτιμία …. ορκίζεται (!).

Πιαστ’ αυγό λοιπόν απ’ το καλάθι,

και κούρευτο, ώστε να μάθει,

πώς να χορτάσει το κάθε στομάχι,

που αδειάζει στης επιβίωσης τη μάχη.

 ΥΓ  Άμποτε να γινόταν εθνικό μας επάγγελμα /σπόρ η καλαθοποιία /καλαθοπλεκτική ,

να καλαθιάζαμε με ό,τι περίσσευε απ’ την εξαθλίωση μας την καθολική,

να γεμίζαμε την κάθε καλαθιά με όνειρα, ελπίδες, απαντοχή,

και –κυρίως – να ρίχναμε στον κάλαθο των αχρήστων τον κομματισμό που (διαχρονικά) χρεωκοπεί.

  Μακάρι να ερχόταν η αφύπνιση: ατομική και κοινωνική,

να καταλάβουμε επιτέλους τι φταίει για ό,τι μας ταλαιπωρεί,

και οδηγεί σε … άδικη , ανισομερή φτωχοποίησή μας, αποκαρδιωτική.

Τότε πιθανώς να αντιληφθούμε το λάθος μας:  να συνεχίζουμε την τακτική (του ΚΔΠολιτεύματος) την εκθειαστική.

Ίσως ένα «κ α λ ά θ ι  α π ο κ α τ ά σ τ α σ η ς  α δ ι κ ι ώ ν» να ήταν η ενδεδειγμένη συνταγή!.