Ποιες εκλογές; Ποιος διχασμός; Και τι έγινε που σχεδόν το ένα τρίτο της κυβέρνησης αντιδρά; Αυτά που συμβαίνουν με την –Πρώτη Φορά Αριστερά– κυβέρνηση, δεν έχουν προηγούμενο στην πολιτική ζωή του τόπου. Έχουν γραπωθεί από την καρέκλα και δεν την αφήνουν με τίποτε...
Βέβαια, εδώ που τα λέμε δεν υπάρχει και κανείς να την διεκδικήσει και να τους την πάρει... Ωστόσο αρχίζει κανείς να παραξενεύεται. Ακούει έναν πρωθυπουργό να δηλώνει ότι οικειοθελώς δεν πρόκειται να αφήσει την πρωθυπουργία, βλέπει τον Βαρουφάκη να απαξιώνει μέσω δηλώσεων σε όλα τα ΜΜΕ της υφηλίου τον κ. Τσίπρα και τη συμφωνία και μετά να υπερψηφίζει νομοσχέδια για να δώσει... χρόνο στην κυβέρνηση.
Η Αριστερή Πτέρυγα καταψηφίζει τα νομοσχέδια, αλλά δεν προτίθεται, λένε, να διασπάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, ποια άλλη δράση είναι αυτή που στηρίζουν παραμένοντας στην κυβερνητική πλειοψηφία; Αν διαφωνείς με τη συμφωνία διαφωνείς με το σύνολο της πολιτικής που θα κληθεί να εφαρμόσει ο κ. Τσίπρας. Και αν διαφωνείς φεύγεις. Αλλά φαίνεται πως η καρέκλα του βουλευτή είναι και αυτή πολύ γλυκιά. Όσο για τους ΑΝΕΛ; Τα ίδια και χειρότερα... Αυτοί κοντεύουν να υπουργοποιηθούν όλοι για να σταματήσουν οι γκρίνιες...
Ειλικρινά, μπορεί να με απατά η μνήμη μου, αλλά δεν θυμάμαι άλλη περίοδο, τα τελευταία 40 χρόνια, αντίστοιχη με εκείνη που βιώνουμε σήμερα. Με τον πρωθυπουργό να κυβερνά μαζί με 35-40 "αντάρτες" οι οποίοι καταψηφίζουν όλες τις βασικές του εισηγήσεις. Αλλά δεν ρίχνουν την κυβέρνηση, δίνοντάς της τη δυνατότητα να περνά τα μέτρα που εκείνοι καταψηφίζουν... Ανεξάρτητα αν μεταξύ τους φαίνεται να υπάρχει πλέον ιδεολογικό και πολιτικό χάσμα. Και τον πρωθυπουργό να μην τον απασχολεί καν αυτό, από τη στιγμή που καταφέρνει και περνά νομοσχέδια με την αρωγή της αντιπολίτευσης.
Τέτοιο καθεστώς συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης και αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης, δε νομίζω ότι έχει ξαναϋπάρξει. Γι' αυτό αναρωτιέμαι... έχουμε φτάσει άραγε σε τέτοιο σημείο πολιτικού πολιτισμού; Και δεν αναφέρομαι στην αντιπολίτευση, που στηρίζει αναγκαστικά για να μην καταστραφεί η χώρα. Για την συμπολίτευση ομιλώ. Πνέει μένεα ο κ. Λαφαζάνης και οι πιο αριστερές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ κατά του κ. Τσίπρα και της ηγετικής του ομάδας, αλλά επί της ουσίας κάνουν το κορόιδο. Τι και αν καταψηφίζουν; Τι και αν φωνάζουν; Εκ του ασφαλούς γίνεται αυτό, από τη στιγμή που στηρίζει τα νομοσχέδια η αντιπολίτευση. Και τα ίδια ισχύουν και για την Ζωή. Όλο τηγανίτα και από μέλι τίποτα, που λέει και ο λαός. Το ένα σόου μετά το άλλο, αλλά επί της ουσίας... προέχει η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ...
Γι' αυτό αρχίζω και αναρωτιέμαι. Μωρέ μήπως μας δουλεύουν όλους ψιλό γαζί οι ΣΥΡΙΖΑίοι; Μήπως έχουν τον δικό τους κώδικα για να αποθερμαίνεται η ένταση και να λειτουργεί η "βαλβίδα εκτόνωσης"; Και όλα τα μέτρα περνούν και η αντίδραση εκδηλώνεται και ζημιά δεν γίνεται και η καρέκλα... καρέκλα.
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου