Ευκαιρία για εθνική αυτοκριτική και προβληματισμό

Γράφει ο
Γιάννης Κουλούρης

Τα τελευταία κρίσιμα 24ωρα για τη χώρα, που ευτυχώς μέχρι τώρα τουλάχιστον, είχαν ευνοϊκή κατάληξη , με την αποφυγή της εθνικής καταστροφής, κατέδειξαν γεγονότα που, εάν τα αξιοποιήσουμε ως χώρα, μπορούν να αντιστρέψουν την καταστροφική πορεία της προς τον όλεθρο σε πορεία ανάκαμψης. 
Το πρώτο θετικό γεγονός είναι ότι όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και για πρώτη φορά επέδειξαν ομόφωνη εθνική στάση, η οποία όπως αποδείχτηκε ήταν το κυριότερο όπλο του πρωθυπουργού ενάντια στην εύλογη αμφισβήτηση της αξιοπιστίας του εκ μέρους των εταίρων, το οποίο τελικά επέτρεψε την επίτευξη της συμφωνίας. 
Το δεύτερο θετικό γεγονός είναι η συμπαράσταση προς τη χώρα
μας την οποία επέδειξαν οι κυριότερες χώρες της Ευρωζώνης και η ειλικρινής επιθυμία τους να παραμείνει η Ελλάδα σε αυτήν.
Παράλληλα όμως αποδείχτηκε και συνειδητοποιήθηκε από όλους τους σκεπτόμενους Έλληνες, το γεγονός ότι ο κυριότερος λόγος που φθάσαμε στην κατάσταση αυτή, δεν ήταν τόσο τα ίδια τα μνημόνια, ή η στάση των εταίρων-δανειστών μας,  αλλά ο τρόπος που οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις εφάρμοσαν, ή μάλλον δεν εφάρμοσαν, τα μέτρα που αυτά συνεπάγονταν. Αυτό ισχύει για όλες τις κυβερνήσεις από το 2009 και μετά, και ιδιαίτερα βέβαια για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους μήνες. Το γεγονός αυτό, θλιβερό και αρνητικό από όλες τις απόψεις, εάν ισχύσει και για το νέο μνημόνιο που ελπίζουμε να υπογραφεί τελικά,  είναι βέβαιο ότι θα χειροτερέψει ακόμα περισσότερο την κατάσταση της χώρας και θα οδηγήσει σε δυσμενείς μη αναστρέψιμες καταστάσεις.
Τα παραπάνω γεγονότα μας οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι εάν θέλουμε να ανακάμψει η χώρα, πρέπει  να κάνουμε αυστηρή και αντικειμενική αυτοκριτική σε όλες τις μέχρι τώρα ενέργειές μας, να εξαγάγουμε τα αναγκαία συμπεράσματα, και με ειλικρινή και ομόφωνη διάθεση όλων να χαράξουμε την μελλοντική πορεία της χώρας. 

Κατ’ αρχήν είναι αναμφισβήτητο ότι τόσο κατά τη διατύπωση όσο και κατά την υλοποίηση των μνημονίων έγιναν σοβαρά λάθη και παραλείψεις εκ μέρους των κυβερνήσεων που ήσαν κατά καιρούς αρμόδιες γι’ αυτό. Οι μεν όροι των μνημονίων θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτεροι, η δε εφαρμογή τους να γίνει με μεγαλύτερη συνέπεια. Εάν είχαν γίνει αυτά είναι βέβαιο ότι και η χώρα μας θα μπορούσε μέχρι το τέλος του 2014 να έχει ουσιαστικά εξέλθει από τα μνημόνια, όπως έγινε με την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, ακόμα και με την Κύπρο. Στο τέλος του 2014 πάντως , πολλοί δείκτες της οικονομίας είχαν γυρίσει σε θετικό πρόσημο, και υπήρχε η αισιοδοξία και η διαβεβαίωση της προηγούμενης κυβέρνησης ότι μέχρι το τέλος της θητείας της η κατάσταση της οικονομίας θα είχε βελτιωθεί αρκετά ώστε η χώρα να εξέλθει από τη μνημονιακή κατάσταση. Το ατύχημα είναι ότι εξαιτίας μιας ηλίθιας πρόβλεψης του Συντάγματος, και της αδημονίας του ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει πρόωρα την εξουσία, 130 τότε βουλευτές δεν επέτρεψαν στην κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη θητεία της για να διαπιστωθεί εάν είχε δίκιο ή όχι, και οδηγήθηκε η χώρα στις καταστροφικές, όπως ήταν φανερό τότε αλλά και αποδείχτηκε με τραγικό τρόπο εκ των υστέρων, εκλογές με το γνωστό αποτέλεσμα. Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα μάλιστα διατυπώσει την άποψη ότι τα ονόματα των 130 αυτών βουλευτών πρέπει να αναρτηθούν σε στήλη εντός του κτιρίου του κοινοβουλίου, ώστε να είναι εκτεθειμένα σε αιώνιο ανάθεμα των μελλοντικών γενεών.                                                    

Ατυχώς οι κακοί χειρισμοί της τωρινής κυβέρνησης κατάφεραν μέσα σε πέντε μήνες να δημιουργήσουν τόσο κακό στη χώρα όσο δεν είχαν κάνει τα μνημόνια τα προηγούμενα πέντε χρόνια και έφεραν τη χώρα κυριολεκτικά με το ένα σκέλος στο γκρεμό. Ευτυχώς ο πρωθυπουργός της χώρας την τελευταία στιγμή συνήλθε εις εαυτόν, συνειδητοποίησε την ανάγκη συνεργασίας και συμπόρευσης με τα υπόλοιπα κόμματα, και με την ομόφωνη απόφαση των αρχηγών τους  και την εξουσιοδότηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των βουλευτών, κατάφερε τελικά να αποτρέψει την πτώση στον γκρεμό και στο χάος, και να δώσει στη χώρα μία ακόμα, πιθανά την τελευταία, ευκαιρία να διασωθεί, ακολουθώντας έστω έναν οδυνηρό και ανηφορικό δρόμο.

Εκείνο που έχει σημασία τώρα είναι να κάνει όλο το έθνος, από τον απλό πολίτη μέχρι τους αρχηγούς των κομμάτων,  μία ειλικρινή και αντικειμενική κριτική για τα αίτια που μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση, όχι για τον καταλογισμό των ευθυνών που ασφαλώς υπάρχουν, αλλά για την εξαγωγή των αναγκαίων συμπερασμάτων και τη  χάραξη της πορείας που πρέπει να ακολουθηθεί από εδώ και εμπρός. Η αυτοκριτική αυτή είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία, γιατί ακόμα και τώρα, υπάρχουν πολλοί που ρίχνουν όλες τις αιτιάσεις στους ξένους, ενώ οι κυρίως υπαίτιοι είμαστε εμείς.
Προσωπικά με επανειλημμένα άρθρα μου στην εφημερίδα αυτή έχω κάνει σκληρή κριτική στις προηγούμενες κυβερνήσεις και ακόμα σκληρότερη στην παρούσα κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία, γιατί όπως λέει και η παροιμία, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, και ήταν σε όλους φανερό ότι η μέρα που ξημέρωνε με το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δεν ήταν καθόλου καλή για τη χώρα.
Στην κριτική αυτή έχω επισημάνει συγκεκριμένα λάθη και παραλείψεις και δεν θεωρώ  αναγκαίο να την επαναλάβω και εδώ.
Σημασία έχει τώρα τι κάνουμε από εδώ και στο εξής. Και αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι είναι να προσπαθήσουμε , μέσα στα πλαίσια της συνθήκης που υπογράψαμε, να διορθώσουμε όλες τις παθογένειες της κοινωνίας μας, τόσο του πολιτικού συστήματος, όσο της δημόσιας διοίκησης, αλλά και της νοοτροπίας των μεμονωμένων πολιτών, ώστε να καταστήσουμε τη χώρα μας μία σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα προσαρμοσμένη στους κανόνες και τη νοοτροπία της ευρύτερης κοινότητας στην οποία συμμετέχουμε.
Είμαστε ο πλέον προικισμένος πνευματικά λαός της Ευρώπης, κατοικούμε στην ωραιότερη χώρα της, με πλούσιο φυσικό πλούτο, εναέριο, επίγειο και υπόγειο, τοποθετημένη στην  στρατηγικότερη θέση από γεωπολιτική άποψη, με την αρχαιότερη και σπουδαιότερη πολιτιστική κληρονομιά, και μιλάμε τη χαρισματικότερη γλώσσα του κόσμου.
Με όλα αυτά τα προσόντα και πολλά άλλα, θα έπρεπε να βρισκόμαστε όχι απλά στην καρδιά αλλά στην κορυφή της Ευρώπης. Το ότι δεν το έχουμε καταφέρει οφείλεται δυστυχώς σε ορισμένες παθογένειες της φυλής μας οι οποίες την κατατρέχουν από τα αρχαία χρόνια, αλλά έχουν επιδεινωθεί μετά την απελευθέρωση. Οι παθογένειες αυτές μπορούν να συνοψισθούν στη διαπίστωση ότι οι Έλληνες στη χώρα τους κοιτάνε  «ο ένας να βγάζει το μάτι του άλλου»,  και δεν ανέχονται την αξιοκρατία και την ευνομία, με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται και να επιπλέουν όχι οι αξιότεροι και οι ικανότεροι, αλλά οι φαύλοι, οι καιροσκόποι και οι λαοπλάνοι. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με τους Έλληνες της διασποράς οι οποίοι σέβονται τους κανόνες της χώρας στην οποία ζουν, και χάρις στα προσόντα τους αναδεικνύονται και προοδεύουν σε αυτές.
Ας φροντίσουμε λοιπόν, έστω και τώρα που βρισκόμαστε στη δραματική αυτή κατάσταση, να αλλάξουμε όλοι νοοτροπία, να παραμερίσουμε τις όποιες ιδεολογικές ή άλλες διαφορές μας και να συνενώσουμε τις δυνάμεις μας για να βγούμε όσο το δυνατόν ταχύτερα από την κρίση και να κερδίσουμε όχι απλά την εμπιστοσύνη αλλά το σεβασμό των εταίρων μας στην Ευρώπη και των φίλων μας σε όλο τον κόσμο. 
Γιατί δυστυχώς το μεγαλύτερο κακό που έκανε η Κυβέρνηση τους τελευταίους πέντε μήνες, δεν είναι τόσο η οικονομική υποβάθμιση της χώρας μας, όσο η πλήρης απώλεια της αξιοπιστίας της  έναντι όλων των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης. Το ότι βρεθήκαμε να είμαστε αντιμέτωποι μόνοι μας απέναντι στους υπόλοιπους 18, δεν οφείλεται προφανώς στην εκβιαστική διάθεση των άλλων, αλλά στη δική μας αλλοπρόσαλλη και αναξιόπιστη συμπεριφορά.