Ο ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στον Στρατό, ως εθελοντής το 1904 όπου και εισήλθε στη Σχολή Υπαξιωματικών το 1911, από την οποία και εξήλθε τον Σεπτέμβριο του 1912 ως ανθυπασπιστής του πυροβολικού.
Ανθυπολοχαγός (1913), υπολοχαγός (1914), λοχαγός (1915), ταγματάρχης (1920), αντισυνταγματάρχης (1923), συνταγματάρχης (1930), υποστράτηγος (1937), αντιστράτηγος (1947).
Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912–1913), στην Ήπειρο και στο "Μακεδονικό Μέτωπο" κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1918).
Το 1920 (Νοέμβριο) έγινε ταγματάρχης με τον βαθμό τον οποίο και συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία (1921–1922), σε όλη τη διάρκεια αυτής, μέχρι τις 13 Αυγούστουτου 1922 όπου και τραυματίσθηκε στη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ.
Την περίοδο 1924-1925 φοίτησε στη Σχολή Πολέμου όπου έλαβε πτυχίο επιτελικού αξιωματικού.
Τον Ιανουάριο του 1937 προήχθη στον βαθμό του υποστρατήγου και το 1938 ανέλαβε διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο.
Κατά τη διετία 1939–1940 ολοκλήρωσε και εφάρμοσε μεθοδικά τις γραμμές άμυνας του Ελληνικού Στρατού στην Ήπειρο όπως είχαν εκπονηθεί αυτές από το στρατηγείο, ενόψει μιας ενδεχόμενης επίθεσης του Ιταλικού Στρατού, που κατείχε ήδη την Αλβανία.
Πολύ πριν ξεσπάσει ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, ο αντιστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος είχε φροντίσει να οργανώσει τις γραμμές άμυνας του Ελληνικού Στρατού σε ολόκληρη την Ήπειρο, σε συνεννόηση με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Επιθεωρούσε τακτικά όλα τα αναχώματα, έδινε εντολές για την ενίσχυση των σημείων που έβλεπε ότι ήταν σαθρά, σχεδίαζε στον χάρτη τακτικές και φρόντιζε να διατηρεί το στράτευμα, το εθνικό φρόνημα ψηλά.
Τον Οκτώβριο του 1940 είναι πλέον διοικητής της 8ης Μεραρχίας και περιμένει τον εχθρό στα σύνορα με την Αλβανία. Από το αρχηγείο του έχουν διαμηνύσει πως όταν φανούν οι Ιταλοί θα πρέπει να προβάλει μεν αντίσταση, αλλά γνωρίζοντας το Επιτελείο ότι ο αγώνας είναι άνισος έναντι ενός κατά πολύ υπέρτερου εχθρού, τον συμβουλεύει παράλληλα, με την πρώτη ευκαιρία να συμπτύξει τις γραμμές του και να οπισθοχωρήσει ώστε να αμυνθεί βαθύτερα και περισσότερο αποτελεσματικά εντός του ελληνικού εδάφους.
Ο Κατσιμήτρος έκανε πως δεν άκουσε καν αυτό το τελευταίο.
Στην ημερήσια διάταξη που εξέδωσε όταν άρχισαν να ξεπροβάλλουν στο βάθος οι Ιταλοί, κάλεσε τους άνδρες της 8ης Μεραρχίας του, ίσως του ηρωικότερου στρατιωτικού σχηματισμού της σύγχρονης ιστορίας μας, να αμυνθούν μέχρις εσχάτων, υπογραμμίζοντας ότι οποιαδήποτε υποχώρηση θα ήταν αδιανόητη. Όπως σημείωνε χαρακτηριστικά «τα σύνορα είναι και η τελευταία μας γραμμή άμυνας».
Έξι ημέρες ο Κατσιμήτρος κρατάει τις γραμμές του στο Καλπάκι εκπλήσσοντας τους Ιταλούς, τους Γερμανούς, τους σύμμαχους Άγγλους, ακόμα και την ίδια την Αθήνα.
Και ξαφνικά, στις 8 Νοεμβρίου 1940, ολόκληρη η υφήλιος μένει άναυδη. Οι Ιταλοί μετά από αλλεπάλληλες αποτυχημένες επιθέσεις στην Ήπειρο αναγκάζονται να ανασυνταχθούν και για πρώτη φορά λαμβάνουν θέση άμυνας.
Αυτό που έχει κάνει ο διοικητής και οι άνδρες του φαντάζει ακατόρθωτο. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν απλώς αναχαιτίσει τον εχθρό, αλλά είναι και έτοιμες να αντεπιτεθούν κι ας είναι μια «χούφτα» άνδρες! Η ηρωική αντίσταση του Κατσιμήτρου συντέλεσε τα μέγιστα στη νίκη έναντι του ιταλικού στρατού.
Η μετέπειτα πτώση της Ελλάδας στους Γερμανούς το 1941, τον βρίσκει στα Ιωάννινα. Θεωρεί σκόπιμο να συμμετάσχει στην πρώτη κατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου, αναλαμβάνοντας το «Υπουργείο Εργασίας» και για ένα μήνα το «Υπουργείο Γεωργίας» (16 Απριλίου – 16 Μαΐου 1941).
Δεν κάθεται όμως για πολύ. Μετά από έξι μήνες υποβάλει την παραίτησή του στις 21 Σεπτεμβρίου 1941, η οποία και γίνεται δεκτή. Το στίγμα αυτής της συνεργασίας όμως δεν τον εγκαταλείπει.
Σύλληψη από τον Ε.Λ.Α.Σ.
Ο Κατσιμήτρος συνελήφθη δύο φορές από άνδρες των συμμοριών του κομμουνιστικού Ε.Λ.Α.Σ. στις 12 και στις 28 Δεκεμβρίου 1944, την πρώτη φορά μαζί με τον γιο του Γεώργιο, τότε μαθητή Γυμνασίου και μετέπειτα αξιωματικό του στρατού, στο σπίτι της οικογένειας στο Παγκράτι.
Τους οδήγησαν στο Κατσιπόδι όπου ήταν η έδρα του «Καπετάν-Νέστορα», ψευδώνυμο του Σπύρου Κωτσάκη, διοικητού του Α' Σώματος του Ε.Λ.Α.Σ.
«..Πατέρα και γιο τους οδήγησαν σε έναν θάλαμο όπου στο βάθος ένας ανθυπολοχαγός με άλλους δύο-τρείς συζητούσαν για τις πρώτες ήμερες της κατοχής και ειδικότερα για τα μέτρα πού είχε πάρει υπέρ των στρατιωτών και των εργατών ο Κατσιμήτρος. Ο στρατηγός που άκουσε την συζήτηση πήρε θάρρος, πλησίασε και ρώτησε:
- Με αναγνωρίζετε ανθυπολοχαγέ, είμαι ο Κατσιμήτρος περί του οποίου ομιλείτε!...
Ο ανθυπολοχαγός Σταμάτης, υπάλληλος της Αγροτικής Τραπέζης, έσπευσε και χαιρέτησε τον στρατηγό, ο όποιος τον ρώτησε αν θα κοιμηθούν εν ειρήνη...
- «Βεβαίως στρατηγέ, και μάλιστα στο ίδιο δωμάτιο», απάντησε ο Σταμάτης.
Μετά από δύο ήμερες ο στρατηγός και ο γιος του αφέθηκαν ελεύθεροι.
Αλλά και στην δεύτερη σύλληψη του ο Κατσιμήτρος στάθηκε τυχερός. Μέσω Ηλιουπόλεως και Υμηττού τον μετέφεραν οι Ελασίτες στην Κηφισιά όπου τον αναγνώρισε παλιός στρατιώτης του στην 8η Μεραρχία.
Ο στρατιώτης είχε εκτιμήσει βαθύτατα την άδεια πού του είχε δώσει ό στρατηγός για να επισκεφθεί την επίτοκη σύζυγο του, την ώρα πού άλλοι αξιωματικοί, λόγω πολέμου του το είχαν αρνηθεί. Και σε ανταπόδοση της καλοσύνης εκείνης άφησε κρυφά ελεύθερο τον στρατηγό.
Αργότερα, όταν ο στρατιώτης αυτός είχε παραπεμφθεί σε δίκη, ο Κατσιμήτρος έσπευσε και κατέθεσε προς γενική κατάπληξη του δικαστηρίου ως μάρτυρας υπερασπίσεως, και τον αθώωσε..»
Με το τέλος του πολέμου, στις 31 Μαΐου του 1945, καταδικάζεται υπό του ειδικού συγκροτηθέντος δικαστηρίου, του λεγόμενου δικαστηρίου «δωσιλόγων», «εις ειρκτήν» (κάθειρξη) 5,5 ετών «δια διευκολύνσεις» που παρείχε στις δυνάμεις Κατοχής και αποπέμπεται από το στράτευμα.
Αρχές Οκτωβρίου του 1949 όμως, και αφού έχει λήξει και ο <<Εμφύλιος Πόλεμος>>, ο βασιλέας Παύλος με διάταγμα του απονέμει χάρη για το υπόλοιπο της ποινής και το 1953 αποκαθίσταται αναδρομικά.
Αποφασίζεται η επαναφορά του στον βαθμό του αντιστράτηγου εν αποστρατεία και όλων των παρασήμων του.
Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ήσυχα στην οικία του, κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα, στην Αθήνα.
Πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου 1962 και η κηδεία του έγινε από τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών δημοσία δαπάνη.
Παράσημα :
Ø Ελληνοτουρκικού πολέμου και Ελληνοβουλγαρικού πολέμου
Ø Αργυρός Σταυρός Σωτήρος. Χρυσός Σταυρός Γεωργίου Α’
Ø Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως. Μετάλλιο Στρατ. Αξίας Α’ Τάξεως
Ø Χρυσό Μετάλλιο Ανδρείας από Σερβία. Διασυμμαχικό Μετάλλιον Νίκης.
Ø Χρυσό Μετάλλιο Ανδρείας (3 φορές)
Ø Πολεμικός Σταυρός Β’ Τάξεως.
Ø Ταξιάρχης Φοίνικος Γεωργίου Α’
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου