Άνθρακες ο θησαυρός;

Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

       Η συμφωνία για το ελληνικό χρέος που επιτεύχθηκε στο Eurogroup της 21^ης Ιουνίου, έχει θετικά και αρνητικά σημεία, όπως το αποτέλεσμα κάθε διαπραγμάτευσης και σύμφωνα με το Reuters «εξυπηρετεί» τόσο τους ευρωπαίους πιστωτές, όσο και τον Έλληνα πρωθυπουργό κ. Τσίπρα.
       Είναι ένα πακέτο διευθέτησης του χρέους για μεσοπρόθεσμο διάστημα, που διευκολύνει την εξόφληση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας έως το 2032, δίχως ωστόσο να εγγυάται οριστική λύση στο πρόβλημα.
       Ωστόσο, οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης αφορούν, στην ουσία, την αναβολή αποπληρωμής του χρέους που η ίδια δημιούργησε.
    
   Όμως ο πρωθυπουργός επιλέγει να ξεχνά τί υποστήριζε για το χρέος και τί ανέφερε το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος που το χαρακτήριζε «παράνομο, απεχθές, επονείδιστο και μη βιώσιμο», το οποίο ο ίδιος αποδέχθηκε και επικύρωσε.
       Βέβαια το πόρισμα αυτό ουδέποτε αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, αντίθετα μπορεί να πει κανείς ότι κατέληξε στον κάλαθο των αχρήστων της κυβέρνησης, καθώς υπέγραψε το τρίτο και αχρείαστο  μνημόνιο αυξάνοντας το δημόσιο χρέος της χώρας.
       Σήμερα ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει ότι πρόκειται για μια «ιστορική συμφωνία», που διαμορφώνει ένα πλαίσιο πολύ πάνω από τις προσδοκίες των αγορών, που ανταποκρίνεται στο «ηθικό χρέος των ευρωπαίων εταίρων έναντι των θυσιών της Ελλάδας» και που κρατά αρραγή την Ευρωζώνη, καθώς και το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
       Διαβεβαιώνει επίσης ότι η χώρα μας θα ανταποκριθεί πλήρως στις υποχρεώσεις της, τόσο σε ότι αφορά τα δημοσιονομικά, όσο και τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί.
       Όμως κάθε λογικός παρατηρητής διαπιστώνει ότι η συμφωνία είναι ατελής, καθυστερημένη και επιπλέον βλέπει:
       - ότι όλες οι παρεμβάσεις που αποφασίστηκαν, συνιστούν μικρή και μερική αποκατάσταση των βλαβών που προκάλεσε η περιβόητη διαπραγμάτευση του 2015.
       - την επ’ αόριστον υποταγή της χώρας σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας και σε διαρκές «μνημόνιο χρέους» με αυστηρούς όρους, από την εκπλήρωση των οποίων εξαρτάται η εφαρμογή των μέτρων.
       - ότι η οικονομική κηδεμονία και ο δημοσιονομικός περιορισμός της Ελλάδας, δεν θα σταματήσουν μετά το καλοκαίρι του 2018.
       - ότι για τις επόμενες δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να τρέξουν πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 2% του ΑΕΠ, ώστε να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του χρέους.
       - ότι η συμφωνία ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους διατηρεί  «σφιχτό το λουρί» στην ελληνική οικονομία, εξαλείφοντας κάθε πιθανότητα να υπάρξει δανειοδοτικό ξεφάντωμα στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
       -   ότι η συμφωνία δεν θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να ακολουθήσει τη δική της οικονομική πολιτική, γεγονός που θα επηρεάσει και τις επόμενες κυβερνήσεις της χώρας.
       Στην ουσία, η συμφωνία «σπρώχνει» το πρόβλημα του τεράστιου ελληνικού χρέους στο μέλλον.
       Και τούτο διότι η λειψή 10ετής επιμήκυνση των δανείων του EFSF και η 10ετής περίοδος χάριτος στην πληρωμή των σχετικών τόκων, θα πρέπει να συνυπολογιστούν με όλα τα στοιχεία και τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα, τουλάχιστον έως  το 2060.
       Σημειώνεται, ότι η αναστολή πληρωμής τόκων για 10 χρόνια, δεν σημαίνει ότι χαρίζονται. Απλώς κεφαλαιοποιούνται και μετά δέκα χρόνια το κεφάλαιο θα είναι μεγαλύτερο.
       Επιπλέον η χώρα αναγκάζεται να διαμορφώσει κεφαλαιακό μαξιλάρι, στερώντας πολύτιμα κεφάλαια από την πραγματική οικονομία.
       Το σίγουρο πάντως είναι, ότι η λύση που συμφωνήθηκε απέχει πολύ, ακόμη και από αυτές τις υποσχέσεις που είχε δώσει η Ευρωζώνη στην  Ελλάδα στο Eurogroup του Μαΐου του 2016 καθώς και τον Ιούνιο του 2017.
       Το σίγουρο είναι, ότι το χρέος θα επικρέμαται ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από κάθε επενδυτική προσπάθεια.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής μονάδας Δ.Ε.