Η άσπρη μέρα που δεν θα δούμε

Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Ο Α. Τσίπρας φόρεσε γραβάτα, ο Π. Καμμένος αναφώνησε στο Ζάππειο είσαι ο καλύτερος πρωθυπουργός μετά την μεταπολίτευση, πως δεν είπε for ever, με τη φόρα που είχε πάρει, και η κατά τα άλλα σεμνή τελετή, στο περιστύλιο του ιστορικού αυτού κτιρίου, έληξε με παρατεταμένα χειροκροτήματα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βουλευτών, που επέτυχαν την ρύθμιση του χρέους και όχι βεβαίως την διαγραφή, που μας πουλούσαν όταν διεκδικούσαν την εξουσία.
Οι εντιμότατοι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος ήταν πανευτυχείς, που φόρτωσαν το χρέος των 340 και πλέον δις στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας και φυσικά  ούτε λόγος για τα υπεσχημένα του παρελθόντος.
Γιατί η συμφωνία, που επετεύχθη τελικά με έξι χρόνια καθυστέρηση,  μια και η αρχική υπόσχεση για ρύθμιση του χρέους
δόθηκε το 2012, ήταν η ίδια και κατά τι χειρότερη από αυτήν, που είχαν από τότε υποσχεθεί οι δανειστές μας.
Δηλαδή μια μεσοπρόθεσμη παράταση δέκα ετών ενός κομματιού του χρέους γύρω στα 40 δις, που έληγε το 2023.
Δόθηκε επίσης και μια δεκαετής παράταση χάριτος στην αποπληρωμή των επιτοκίων κι αυτό ήταν όλο κι όλο.
Και για να μην σπάσουμε τα μούτρα μας στις αγορές, που μας έχουν τώρα μια βαθμίδα πάνω από το καθεστώς χρεοκοπίας, οι ευρωπαίοι από το υπόλοιπο των 86 δις του τρίτου μνημονίου, που ήταν περί τα 27 δις μας έσκασαν 15 δις για «μαξιλάρι», προκειμένου να τα χρησιμοποιούμε όταν ξεμένουμε από μετρητά και δεν μπορούμε να ξεμυτίσουμε στις αγορές, προκειμένου να αποπληρώνουμε τις δόσεις.
Έτσι θα δημιουργηθεί από τον προσεχή Αύγουστο μια κάβα, μαζί με όσα έχουν μαζέψει από την αφαίμαξη των φορολογουμένων περί τα 20 δις, που καλύπτουν τις ανάγκες της χώρας μέχρι του 2022 και στη συνέχεια έχει ο Θεός που λένε, αν και κάτι τέτοιο δεν το καλοακούν οι Συριζαίοι.
Στο πακέτο έχουμε υποχρεώσεις για πλεονάσματα 3,5% έως το 2013 και στη συνέχεια 2,2% έως το 2060. Για την ώρα ελλείψει ανάπτυξης τα πλεονάσματα προκύπτουν από την υπερφορολόγηση.
Η επίτευξη αυτών των στόχων προμηνύουν νέα λιτότητα και περαιτέρω αφαίμαξη. Όσο για την ανάπτυξη μένει να δούμε πως θα υλοποιηθεί η έκθεση ιδεών, που παρουσιάστηκε στους δανειστές για να μας προβιβάσουν, με ένα επιεικέστατο πενταράκι.
Κατά τα άλλα θα υπάρχει τρίμηνη σκληρή εποπτεία και οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα μας επιστρέφουν τους τόκους, μόνο αν παίρνουμε προβιβάσιμο βαθμό.
Αυτά για το Δημόσιο. Οι πολίτες δεν πρόκειται για την ώρα να δουν φως στο τούνελ. Οι συντάξεις θα περικοπούν κατά 18% στο τέλος του 2018 και το αφορολόγητο θα μειωθεί στο τέλος του 2019 με αποτέλεσμα τη νέα μείωση των συντάξεων, αλλά και των μισθών όλων γενικώς των εργαζομένων.
Πολύ απλά όλα θα αλλάξουν προς το χειρότερο. Από την άλλη πλευρά μπορεί οι ιδιώτες να πληρώνουν τα σπασμένα ενός χρεοκοπημένου κράτους, στο Δημόσιο όμως απολαμβάνουν την ασφάλεια και αρνούνται ακόμη και μια υποτυπώδη αξιολόγηση, που θα καταγράψει την απόδοση  ενός εκάστου.
Κι ας προέκυψε η χρεοκοπία από τις τον υπερπληθυσμό του δημοσίου, τις υπερβολικές αυξήσεις, τα κάθε λογής προνόμια, τις αλόγιστες δαπάνες και βεβαίως από τις αρπαχτές και τις ρεμούλες σε όλα τα επίπεδα.
Παρ’ όλα όσα συνέβησαν, δεν έγινε κανένας εκσυγχρονισμός του Δημόσιου τομέα. Αντί να μειωθεί περαιτέρω διογκώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με την δημιουργία εκατοντάδων νέων Οργανισμών και Υπηρεσιών παραπλεύρως του στενού Δημόσιου τομέα. Έτσι διογκώνουν την γραφειοκρατία, προσλαμβάνουν χιλιάδες από το παράθυρο και επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τον ήδη βαριά φορολογούμενο πολίτη.
Βεβαίως η γραφειοκρατία και το σπάταλο κράτος ξεκινάει από την κορυφή, όταν μια χώρα δέκα εκατομμυρίων έχει 48 υπουργούς, αναπληρωτές και υφυπουργούς. Η Ιταλία των 65 και η Ισπανία των 45 εκατομμυρίων έχουν μόλις 18 υπουργούς. Κι από κάτω ων ουκ έστι τα πολιτικά πρόσωπα. Περίπου 150 Γραμματείς κάθε λογής και άπειρος αριθμός ειδικών συμβούλων.
Όλοι αυτοί διαθέτουν αυτοκίνητα, οδηγούς, δ/ντες γραφείων, γραμματείς, προσωπικό, κλητήρες, αστυνομικους και πάει λέγοντας. Αλλά και το κοινοβούλιο των τριακοσίων είναι πολύ μεγάλο, σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας. Η Ολλανδία των 15 εκατομμυρίων έχει 180 βουλευτές και η Ισπανία των 45  μόλις 350.
Μοναδικό επίσης φαινόμενο στην Ευρώπη το βουλευτικό αυτοκίνητο.
Στην Ισπανία ο Ραχόι εγκαταλείποντας την πολιτική μετά από 10 χρόνια θητείας στο πρωθυπουργικό αξίωμα, επέστρεψε στην πρότερα εργασία του, που ήταν σε ένα υποθηκοφυλακείο μιας μικρής επαρχιακής πόλης. 
Στην Ελλάδα οι πρώην Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι της Βουλής διαθέτουν γραφείο, στελεχωμένο με προσωπικό στη Βουλή, αυτοκίνητο, αλλά και αστυνομικούς να τους φυλάνε επί εικοσιτετραώρου βάσεως.
Έλληνας υπουργός Υγείας επισκέφθηκε πριν από χρόνια τον ομόλογό του στην Σουηδία. Τον ρώτησε για τον αριθμό των εργαζομένων στο υπουργείο του. Η απάντηση τον άφησε άφωνο μια και εκεί το σύνολο των εργαζομένων δεν ξεπερνούσε τους 300.Τι να πει ο Έλληνας υπουργός, όταν στη χώρα μας ο αντίστοιχος αριθμός φτάνει τις 2.500!!!
Και να ήταν μόνο αυτό. Στα ασφαλιστικά Ταμεία της Σουηδίας 1.000 άνθρωποι διεκπεραιώνουν σε ένα μήνα τις συντάξεις ενός αντιστοίχου πληθυσμού με την Ελλάδα. Στη χώρα μας 10.000 εργαζόμενοι για να βγάλουν τις συντάξεις, χρειάζονται δύο και πλέον χρόνια.
Για να μην πούμε για τις μαϊμού συντάξεις, που το διάτρητο σύστημα και οι επίορκοι, εξακολουθούν να παρέχουν.
Σε αυτή τη χώρα που την εγκατέλειψαν λόγω της κρίσης 500.000 πολίτες κι από αυτούς το 36% δηλώνει ότι δεν θα επιστρέψει και το 46%, ότι θα το ξανασκεφθεί μετά από τρία χρόνια και το χειρότερο το 44% δηλώνει ότι η έλλειψη αξιοκρατίας είναι αυτή που θεωρεί το μείζον πρόβλημα, είναι απίθανο να περιμένει κανείς να δούμε άσπρη μέρα…