Μακράν … νυχτωμένοι;

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου  (Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Θλιβερά τα (επί των σκηνών) διαδραματιζόμενα, άθλια τα (εντός των παρασκηνίων ) τεκταινόμενα.

Τι τάχα συμβαίνει αγαπητοί μου συνέλληνες, στον εσωτερικό και στον εξωτερικό μας περίγυρο; Τι ακριβώς γυροφέρνουνε, ξένοι και δικοί μας, στον δικό μας αυλόγυρο; Έχουμε μπερδευτεί σε ένα κουβάρι που δεν λέει να ξεμπερδευτεί. Ποιοί άραγε είναι (αν βέβαια δεχθούμε πως υπάρχουν) οι πραγματικοί φίλοι και ποιοί οι φανατικοί (εκτός φυσικά των Τούρκων) μας εχθροί; Οι μεν συμμαχούν με τους δε και οι τελευταίοι με άλλους αλλόθρησκους, αλλόφυλους, Άγγλους , Τούρκους, Λίβυους, και Γάλλους. Ο κάθε πικραμένος, αλλοπαρμένος, φαντασιοκόπος κα βαρύτατα πάσχων από ιδέες νεοοθωμανικού μεγαλείου, παίρνει ένα χάρτη και αυτοσχεδιάζει. Χαράζει σύνορα, ενώνει -δια θαλάσσης! – χώρες, αντλεί πετρέλαιο και φυσικό αέριο, χωρίς κανένα να λογαριάζει !… Έφθασαν οι πρώην υπόδουλοι της πάλαι ποτέ κραταιής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να … ορέγονται την επανυποδούλωσή τους. Γεννημένοι δούλοι; Πιθανότατα. Αδιαμφισβήτητα δέσμιοι των ευτελών επιδιώξεών τους. Της Υ λ ο δ ο ύ λ ω σ ή ς τους. Έχουν οικονομικά συμφέροντα. Μεγάλη (80 εκατομμύρια) αγορά η τουρκική, άρα …
Το ότι πριονίζουν -μέσω της ανοχής και της αβανταδόρικης στάσης τους -το κλαδί που κάθονται, ποσώς τους απασχολεί. Είναι τα ποσά που εισπράττουν και ό, τι εφήμερα τους εξυπηρετεί.
Οι Δυτικοί νομίζουν πως μειονεκτούν οι Τούρκοι μεμέτηδες. Πως δεν τους … πολυκόβει το μυαλό. Κούνια που μας κούναγε. Αλλού τα κακαρίσματα. Εκεί οι μεμέτηδες, όμως εδώ οι μπουνταλάδες! Περαστικά μας.
Θα ήθελα να σταθώ σε κάτι παλαιότερο, αλλά επανερχόμενο /επαναφερόμενο από αρμόδιους φορείς (πολιτικούς, καθηγητές, θεωρητικούς, ειδήμονες) που ενοχλεί και ανησυχεί. Πρόκειται για το κλασσικό εκείνο αναμάσημα: “το Μακράν”.
Ασφαλώς και (σε κάθε χώρα συμβαίνει) υπάρχει κέντρο και περιοχές απομεμακρυσμένες που κείνται: μακράν αυτού. Αυτό όμως δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Το (κάθε) Κράτος/ Επικράτεια είναι ενιαίο.

Έχει την ίδια ισχύ και αξία και χρήζει προστασίας τόσο το εγγύς, όσο και το μακράν κείμενο τμήμα /περιοχή του.
Τι χρειάζονται οι ανούσιες ανοησίες υψηλόβαθμων Θ ω κ ο ύ χ ω ν (κατόχων θώκων εξουσίας) περί του αν η τάδε περιοχή, ή νησί “κείται … μακράν”, ή “ευρίσκεται σε απώτερο ή απώτατο σημείο”; Είναι (ανήκει) στην Ελλάδα ή όχι ; Αγνοούν οι γραμματιζούμενοι -ιστορικά και γεωγραφικά – ταγοί μας , την πραγματικότητα; Δεν αντιλαμβάνονται πως δεν εξυπηρετείται η ελληνοκεντρική πρακτικότητα /πραγματικότητα; Ή (κάτι που προσωπικά απορρίπτω) εξυπηρετούν άλλη σκοπιμότητα; Θα τους συνιστούσα να προσέξουν το εξής: “Μπορεί ένα π.χ νησί να κείται μακράν, και επί μακρόν. Όμως ο Ε λ λ η ν ι σ μ ό ς και ο Ε λ λ η ν ο κ ε ν τ ρ ι σ μ ό ς και η φ ι λ ο π α τ ρ ί α οφείλει να κείται ε γ γ ύ ς , ε γ γ ύ τ α τ α , μέσα μας εντός των ελληνικών πυλών και ψυχών”.
Προτροπή προς πολιτευόμενους:
Να αλλάξουν το (λαθεμένο κατ’ εμέ) αναμάσημα: “Η Ελλάς δεν διεκδικεί τίποτα και δεν παραχωρεί ούτε σπιθαμή εδάφους ή κυριαρχίας”. Πόσο ξεκάθαρο , αλλά και πόσο αφελές και ατελές!
Ιδού το ορθό: “Η Ελλάς δεν παραχωρεί τίποτα. Αλλά, σεβόμενη τις Διεθνείς Συνθήκες, δεν διεκδικεί τίποτα. Σε περίπτωση όμως επιβουλής και διεκδικήσεων εις βάρος της από άλλη χώρα, της κυριαρχίας της, τότε δεσμεύεται και θα διεκδικήσει ό, τι απώλεσε στο παρελθόν, με όποιο τρόπο /μέσον κρίνει πρόσφορο”.
Είναι επιεικώς γελοίο να συζητούμε (;) να μοιράσουμε με τους εισβολείς, κατακτητές Ασιάτες, τα … δικά μας μόνον! Τα τωρινά δικά τους – πρώην δικά μας – στην Μ. Ασία τίνος είναι; Ή είναι … μαξιμαλιστική θέση (γνωστού καθηγητή μας) η μη παραδοχή πως κάποια νησιά είναι μακρυά, άρα θα μπορούσαμε και να τα δώσουμε στους Τούρκους, προς καλύτερη φύλαξη; Ντροπή!.
ΥΓ Ο Ελληνισμός οφείλει να αντιδράσει δυναμικά. Ανεξάρτητα από τα ψοφοδεή πυγμαία αναστήματα, των Δυτικών Ηγετίσκων.
Δεν πρέπει να επιτρέψει σε “ιστορικά στερεά υπολείμματα” να επιπολάζουν , να ρυπαίνουν και να μολύνουν τον Πολιτισμό , τις Ηθικές Αξίες, το Δίκαιο, τη Δημοκρατία, την Εθνική της Ακεραιότητα /Κυριαρχία.
Μολών λαβέ !!!..