Παζαρεύει την συναίνεση με την αμνηστία των συνωμοτών της Novartis

Σάκης  Μουμτζής

Ο Α. Τσίπρας ήταν κυνικός και μέσα στον κυνισμό του έγινε χυδαίος. Για να προσφέρει συναίνεση για την κρίση με την Τουρκία απαίτησε να σταματήσει η δίωξη των συνεργατών του για την σκευωρία Novartis. Δεν γνωρίζω αν αντιλήφθηκε πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο κραυγαλέα ομολογία ενοχής. Ένας που είναι βέβαιος για την αθωότητα των συνεργατών του δεν ζητά την παύση της δίωξης τους έναντι ανταλλαγμάτων.

Αφήνει την Δικαιοσύνη να αποφασίσει.

Κι όμως ο Τσίπρας δεν δίστασε να «παζαρέψει» την υποστήριξη του πάνω σε ένα εθνικό θέμα, με την παύση της ποινικής δίωξης κατά Παπαγγελόπουλου και των λοιπών συνωμοτών.

Για μια ακόμα φορά στάθηκε ελάχιστος μπροστά στην κρισιμότητα των στιγμών. Δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε πως στην κρίση στον Έβρο, τον χειμώνα, σχεδόν όλα τα στελέχη του πήραν το μέρος των εισβολέων—μεταναστών και έγιναν διακινητές των fake news των Τούρκων.

Προφανώς έχουν μειωμένο το αίσθημα της εθνικής ευθύνης. Δεν αντιλαμβάνονται, λόγω των ιδεολογικών τους παρωπίδων, πως η στήριξη στα εθνικά θέματα δίνεται άνευ όρων και προϋποθέσεων.

Είναι αδιαπραγμάτευτη, καθώς αφορά την υπόσταση του Έθνους μας. Όταν ένας πολιτικός αρχηγός συνδέει ένα εθνικό θέμα με μια ποινική δίωξη, ευτελίζει το εθνικό θέμα. Βάζει στην ίδια ζυγαριά το κομματικό συμφέρον με το εθνικό συμφέρον.

Επιλέγει την κομματική συσπείρωση από την εθνική συσπείρωση.

Η πατρίδα μας περνά κρίσιμες ώρες και είναι ευνόητο πως απαιτείται εθνική ομοψυχία. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται καταρράκωση των θεσμικών διαδικασιών. Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει έκπτωση των αρχών που ρυθμίζουν το πολίτευμα μας.

Η εθνική ομοψυχία αλίμονο αν εξαρτιόταν από το κομματικό αλισβερίσι. Είναι υποχρέωση όλων των κομμάτων απέναντι στο Έθνος.

Και οι κομμουνιστές το 1940 αρχικά ζήτησαν να πολεμήσουν στο πλευρό του Ι. Μεταξά κατά των Ιταλών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Έτσι ερμήνευσαν το εθνικό συμφέρον.

Σήμερα, ο Α. Τσίπρας θέτει πάνω απ΄όλα την προστασία του Παπαγγελόπουλου. Και οι ελάχιστες αμφιβολίες να υπήρχαν πως αυτός δεν γνώριζε τις ραδιουργίες του συνεργάτη του, τώρα διαλύθηκαν.

Ο Παπαγγελόπουλος έκανε χθες στην βουλή αυτό που έκαναν και όλοι αυτοί οι πολιτικοί που είχαν κατηγορηθεί στο παρελθόν για διάφορα αδικήματα. Όλοι τους είχαν δηλώσει πως ο στόχος δεν ήταν οι ίδιοι, αλλά ο πρωθυπουργός τους. Έτσι πίστευαν πως μετέτρεπαν μια ποινική δίωξη σε πολιτική δίωξη της οποίας ήταν και αυτοί θύματα.

Και ο Παπαγγελόπουλος δήλωσε πως ο στόχος δεν ήταν αυτός, αλλά ο Α.Τσίπρας. Καμία πρωτοτυπία στην απολογία του.

Χθες ο τέως έχασε μια μοναδική, διπλή ευκαιρία. Και να διαχωρίσει την θέση του από τον παλιό συνεργάτη του και να αποδείξει τον πατριωτισμό του. Έχασε την ευκαιρία και να αποκαθάρει το κόμμα του από τις αμαρτίες του παρελθόντος και να φανεί πως ξεπερνά τις ιδεοληψίες της ριζοσπαστικής Αριστεράς για την πατρίδα, τα σύνορα, την σημαία.

Προσπαθώντας να εξαρτήσει την υποστήριξη του στο εθνικό θέμα των ημερών από την αμνήστευση του συνεργάτη του, έδειξε πόσο είναι κατώτερος των στιγμών.

Δυστυχώς με αυτήν την συμπεριφορά του εκφράζει τις χειρότερες στιγμές της Αριστεράς.

liberal.gr