Ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει την λαϊκή οργή

Του Σάκη Μουμτζή

Υπάρχει μια σοβαρή εκδοχή ο Α. Τσίπρας να «πάγωσε» την συμφωνία με τον Ζάεφ, λόγω των επικείμενων συλλαλητηρίων. (Τετάρτη 6 Ιουνίου). Είναι προφανές, πως η επισημοποίηση της συμφωνίας, τώρα, θα φούντωνε την φλόγα των αντιδράσεων, κάτι που θέλει να το αποφύγει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι γνωστό πως οι δύο, απροσδόκητα, μεγάλες συγκεντρώσεις για το Σκοπιανό, ανέτρεψαν όλον τον σχεδιασμό του πρωθυπουργού. Για να αλλάξουν άμεσα την ατζέντα ανέδειξαν πρόωρα την υπόθεση της Novartis, μια υπόθεση που είχαν προγραμματίσει να την εμφανίσουν στην προεκλογική περίοδο. Τώρα, αυτή η υπόθεση ξέφτισε και ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε άδοξα ένα

όπλο από το οπλοστάσιο του.

Ετσι, αν οι επικείμενες συγκεντρώσεις για το Σκοπιανό έχουν μιαν ανάλογη επιτυχία με τις προηγούμενες, ο Α. Τσίπρας και η παρέα του θα βρεθούν χωρίς δυνατότητα νέου αντιπερισπασμού. Με μια καινούργια σκευωρία θα γίνουν ακόμα πιο γελοίοι.

Φρονίμως ποιούντες, περιμένουν να δούν το μέγεθος των συλλαλητηρίων και θα πράξουν αναλόγως. Πιθανόν, αμέσως μετά, να αναθερμάνουν την σχετική διαδικασία επίλυσης του προβλήματος.

Αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται τόσο πολύ τις λαϊκές αντιδράσεις;

Πρώτον: γιατί έχει αντιληφθεί πως στα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό συμπυκνώνεται η οργή των πολιτών για την συνολική πολιτική του. Οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας βρήκαν την ευκαιρία, με το εθνικό θέμα, να εκφράσουν την αντίθεση τους στα πεπραγμένα της κυβέρνησης.

Δεύτερον: γιατί σε αυτές τις συγκεντρώσεις προσέρχονται κανονικοί άνθρωποι. Δεν είναι κομματικοί παράγοντες ούτε συνδικαλιστικά στελέχη σε διατεταγμένη υπηρεσία. Είναι απλοί, καθημερινοί πολίτες που υφίστανται τις συνέπειες της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ, με την υπερφορολόγηση και τις περικοπές.

Τρίτον: γιατί ανατρέπεται ένα καθεστώς δεκαετιών, που ήθελε τις πλατείες και τους δρόμους να ανήκουν αποκλειστικά στην Αριστερά. Τώρα αυτό το σκηνικό αλλάζει. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες διαδηλώνουν ενάντια στην Αριστερά και αμφισβητούν τα προτάγματα της και την πολιτική της. Και αυτό χτυπά την πιο ευαίσθητη χορδή της Αριστεράς. Την σχέση της με το λαό, που νόμιζε πως την μονοπωλούσε.

Τέταρτον: γιατί αντιλαμβάνεται η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πως όλος αυτός ο κόσμος μάλλον θα στραφεί στην Νέα Δημοκρατία, αν η τελευταία δεν εκτεθεί σε λάθος θέσεις. Και αυτό είναι ένα στοίχημα και για τον Κ. Μητσοτάκη. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των πολιτών είναι το, εν δυνάμει, ακροατήριο του.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι λογικό ο Α. Τσίπρας να αφήσει να περάσει αυτή η εβδομάδα, δίνοντας μάλιστα την εντύπωση πως διαπραγματεύεται μέχρι την τελευταία στιγμή. Βέβαια, το αποτέλεσμα αυτής της διαπραγμάτευσης, υπαρκτής η ανύπαρκτης, θα φανεί στο τέλος. Προς το παρόν θέλει να ζυγίσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Το πολιτικό σκηνικό θα γίνει ακόμα ζοφερότερο για τον πρωθυπουργό, αν στο Σκοπιανό πρόβλημα προστεθεί και η ακύρωση της προοπτικής της «καθαρής εξόδου.» Την συσσώρευση τόσο σημαντικών προβλημάτων δεν την αντέχουν οι ώμοι μιας κυβέρνησης που υπολείπεται, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, σημαντικά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορέσει να επανακαθορίσει και να ιεραρχήσει τις προτεραιότητες του, απειλείται με κατάρρευση.