«Πέμπτη Φάλαγγα»…

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Μερικές απλές παρατηρήσεις, για κάποιες χονδροειδείς ανοησίες που έχουν ακουστεί στο δημόσιο διάλογο πάνω σε «φλέγοντα» εθνικά ζητήματα:

Θα τα γράψω όσο πιο «ευγενικά» γίνεται.

• Πρώτον, όποιος θέτει το εξής «ρητορικό ερώτημα»:

—Δηλαδή τι θέλετε να κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία;

Είναι είτε εντελώς αφελής (άλλο ήθελα να γράψω, αλλά «συγκρατήθηκα»…), είτε εξυπηρετεί (συνειδητά ή ασυνείδητα) την Τουρκική επιθετικότητα.

Και υπονομεύει άμεσα την «ελληνική Αποτροπή»!

Δηλαδή το μόνο ρεαλιστικό τρόπο να αποφευχθεί ενδεχόμενη σύγκρουση.

Πράγματι, η Τουρκική επιθετικότητα είναι πιθανό να «συγκρατηθεί», μόνον αν γνωρίζει, ότι οι Έλληνες θα αντιδράσουν αμέσως και πλήρως σε δική τους έμπρακτη πρόκληση πάνω στον «πυρήνα» της εθνικής τους κυριαρχίας.

Μέχρι τώρα η Τουρκία αντιμετώπιζε παραστρατιωτικές ομάδες (σε βόρειο Ιράκ, Συρία και Λιβύη). Στην περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης, όμως, θα αντιμετωπίσει σύγχρονο νατοϊκό στρατό – τον Ελληνικό – ο οποίος παρά τις ελλείψεις (λόγω δεκαετούς κρίσης), έχει πολύ υψηλότερες επιχειρησιακές δυνατότητες, απ’ ό,τι έχει αντιμετωπίσει σε όλα τα «μέτωπα» όπου ενεπλάκη.

Η Ελλάδα διαθέτει σύγχρονα υποβρύχια που μπορούν σε λίγη ώρα να βουλιάξουν ό,τι τουρκικό πολεμικό πλέει, έχει σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη που μπορούν μέσα σε λεπτά να βομβαρδίσουν κρίσιμες δικές της εγκαταστάσεις –λιμάνια, αεροδρόμια, ναυστάθμους, στρατιωτικούς σχηματισμούς στην ξηρά και τη θάλασσα – καθώς και να της καταρρίψουν μεγάλο αριθμό πολεμικών αεροσκαφών.

Ποτέ στο παρελθόν των τελευταίων εκατό ετών η Τουρκία δεν αντιμετώπισε τέτοιο αντίπαλο με τέτοιες – σύγχρονες – επιχειρησιακές δυνατότητες.

Κι όλα αυτά μπορεί να γίνουν σε λίγα λεπτά, σε λίγες ώρες.

Κι ύστερα να υπάρξει ξένη επέμβαση αμερικανικών δυνάμεων για να λήξουν οι συγκρούσεις.

Πράγμα που σημαίνει ότι η Τουρκία, αν κλιμακώσει τις προκλήσεις, μπορεί μέσα σε λίγη ώρα (ώρες) να χάσει πολλά, πριν προλάβει να ανασυνταχθεί για να (προσπαθήσει να) χρησιμοποιήσει το «αριθμητικό της πλεονέκτημα».

Γι’ αυτό επιμένουμε ότι το μέγιστο που μπορεί να συμβεί είναι ένα «θερμό επεισόδιο», που μπορεί να έχει οποιαδήποτε έκβαση, ακριβώς επειδή όλα θα κριθούν μέσα σε ελάχιστη ώρα.

Και η Τουρκία ΔΕΝ μπορεί να είναι σίγουρη για το αν πάει για μαλλί και βρεθεί εντελώς … “κουρεμένη”, εκτός κι αν…

Εκτός κι αν οι Έλληνες απέναντι ΔΕΝ αντιδράσουν στις προκλήσεις της, φοβούμενοι τον «πόλεμο» – που ΔΕΝ πρόκειται να γίνει.

Εκτός κι αν οι Έλληνες κωλώσουν και αποφύγουν να κάνουν αυτό που μπορούν: να τιμωρήσουν την Τουρκία, με ένα θερμό επεισόδιο, στο οποίο θα της προκαλέσουν τη μέγιστη ζημία, πριν επέμβουν «τρίτοι» και σταματήσουν την περαιτέρω κλιμάκωση εκατέρωθεν.

Για να προχωρήσουν τις προκλήσεις τους οι Τούρκοι θέλουν να είναι «σίγουροι» ότι οι Έλληνες ΔΕΝ θα αντιδράσουν! Ότι οι Έλληνες θα συνθηκολογήσουν αμαχητί.

Και γι’ αυτό μόνο την επιθετικότητα της Τουρκίας ευνοεί η καλλιέργεια φόβου και ηττοπάθειας στην Ελλάδα.

Μόνο τους Τούρκους εξυπηρετεί να συζητάνε οι Έλληνες (και να διχάζονται δημόσια), ΑΝ πρέπει να εμπλακούν σε «πόλεμο» με την Τουρκία.

—Κάνει άριστα ο νέος αρχηγός ΓΕΕΘΑ που τονίζει ότι, αν χρειαστεί, θα αντιδράσουμε με ό,τι έχουμε και δεν έχουμε.

—Κάνει άριστα ο υπουργός Άμυνας και επαναλαμβάνει ότι δεν επιδιώκουμε τη σύγκρουση, αλλά δεν θα διστάσουμε να απαντήσουμε όπως πρέπει…

—Κάνει άριστα και ο Πρωθυπουργός που είπε αυτό ακριβώς και δημόσια και κατ’ ιδίαν στον Αμερικανό Πρόεδρο (για να φτάσει το μήνυμα στην Άγκυρα και από άλλα «επίσημα» και «εμπιστευτικά» κανάλια).

Και κάνουν άθλια όσοι υπονομεύουν δημόσια αυτό το ελληνικό μήνυμα Αποτροπής. Της μόνης που μπορεί να σταματήσει την τουρκική κλιμάκωση.

• Δεύτερον, όσοι λένε – δημόσια ή ιδιωτικά – ότι:

— Θα δώσουμε την ΑΟΖ ενός δικού μας νησιού για να κρατήσουμε την ΑΟΖ άλλων δικών μας νησιών,

είναι επικίνδυνοι και ανεύθυνοι – και εντελώς άσχετοι με εξωτερική πολιτική.

Είναι εντελώς άσχετοι γιατί ακόμα κι αν το πίστευαν, δεν θα έπρεπε να το λένε δημόσια!

Απέναντι σε επιθετικό γείτονα με διακηρυγμένο «αναθεωρητισμό» – επεκτατισμό, ποτέ δεν διακηρύσσεις την «έσχατη γραμμή» της δικής σου υποχώρησης. Διότι ο αντίπαλος σου θα τη θεωρήσει ως «δεδομένη» από την πλευρά σου – και από αυτήν θα αρχίσει ζητώντας πολύ περισσότερα.

Είναι άσχετοι και επικίνδυνοι και για ένα λόγο ακόμα: Το Καστελόριζο που κάποιοι δείχνουν πρόθυμοι να «θυσιάσουν» για να κρατήσουμε την υφαλοκρηπίδα της Ρόδου, δεν είναι μόνο του.

Είναι ενιαίο το σύμπλεγμα Ρόδου-Κάσου-Καστελόριζου. Είναι όλα κατοικημένα νησιά από αρχαιοτάτων χρόνων, που όλα τους μπορούν να συντηρήσουν οικονομική ζωή και βρίσκονται σε ανοιχτή θάλασσα. Άρα έχουν πλήρη επήρεια ΑΟΖ κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

[Σε αντίθεση με την περίπτωση της Νήσου των Όφεων στην (κλειστή) Μαύρη Θάλασσα, μεταξύ Ουκρανίας και Ρουμανίας, που ως πρόσφατα ήταν ουσιαστικά ακατοίκητα, και που συντηρούν ένα καταυλισμό συνοριακών φρουρών (μετά το 2005) κι ένα φάρο.

Σε κάθε άλλη περίπτωση κατοικημένων νησιών που εξετάστηκε από Διεθνές Δικαστήριο, η απόφαση ήταν πολύ κοντά στις ελληνικές θέσεις και πολύ μακριά από τις τουρκικές επιδιώξεις.]

Είναι το κοινό σύμπλεγμα Δωδεκανήσων, Ρόδου, Κάσου, Καστελόριζου και η υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ που δικαιούται, σε συνδυασμό με την υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ της Κρήτης που εξασφαλίζουν την «συνέχεια» μεταξύ Ελληνικών και Κυπριακών θαλασσίων ζωνών (από δυσμάς προς ανατολάς στην Μεσόγειο) «διακόπτοντας» και περιορίζοντας τις τουρκικές διεκδικήσεις (από βορράν προς νότον) στην ίδια περιοχή.

Είναι παρανοϊκό η Αίγυπτος και το Ισραήλ να το παραδέχονται αυτό εμμέσως, και ελληνικά χείλη να το αμφισβητούν ευθέως.

Να τελειώνουμε πια με αυτή την εσωτερική υπονόμευση των ελληνικών θέσεων απέναντι στην Τουρκική επιθετικότητα.

• Τρίτον, υπάρχουν και κάποιοι που λένε το πιο επικίνδυνο απ’ όλα:

—Δείτε το χάρτη! Μπορεί η Τουρκία να αποδεχθεί ότι το σύμπλεγμα των μικρών ελληνικών νησιών Καστελόριζο, Κάσσος κλπ. στα νότιά της μπορεί να την αποκόψει από την επέκταση της θαλάσσιας ζώνης της στην Ανατολική Μεσόγειο;

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι η Τουρκία έχει μεγάλο ηπειρωτικό μέγεθος και γι’ αυτό μπορεί να σαρώνει τα δικαιώματα των μικρότερων γειτόνων της.

Ξέρετε τι θυμίζει αυτό; Την λογική του «ζωτικού χώρου» που διεκδικούσε η Ναζιστική Γερμανία στην Κεντρική Ευρώπη («Μεσευρώπη»), επικαλούμενη ακριβώς το ίδιο: το μεγάλο της μέγεθος και τη «ζωτικότητα» της οικονομίας της!

Ίδια λογική! Ίδιο επιχείρημα…

Που όμως, έχει τεθεί «εκτός νόμου», τυπικά τουλάχιστον, μετά την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας.

Τώρα τέτοια επιχειρήματα – που θυμίζουν τις διεκδικήσεις των Ναζί – μπορούν να απορριφθούν.

Κι όχι μόνο για «ιστορικούς λόγους».

Ούτε μόνο με «νομικά επιχειρήματα».

Αλλά με γεωπολιτική λογική:

Γιατί στην ουσία οδηγούν σε αναθεωρητισμό-επεκτατισμό χωρίς όρια.

Αν είμαι «μεγάλος» και μπορώ να διεκδικήσω περισσότερα από σένα που είσαι «μικρότερος», τότε, εφ’ όσον γίνει δεκτό το αίτημά μου, γίνομαι ακόμα «μεγαλύτερος» – και μπορώ να διεκδικήσω ακόμα περισσότερα από εσένα ή από κάποιον άλλο «μικρότερο» γείτονά μου.

Το περίεργο είναι ότι αυτά μας τα λένε συνήθως κάποιοι που παλαιότερα μας είχαν… φλομώσει με την επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, για πάσαν νόσον κλπ. κλπ.

Τώρα ξαφνικά, λοιπόν, μας λένε ότι υπάρχει μόνο ένα Δίκαιο, το «Δίκαιου του μεγαλυτέρου» (κι όχι, αναγκαστικά, του «ισχυροτέρου»).

Ξεχνάνε βέβαια ότι οι «μικρότεροι» που περιβάλλουν τον επεκτατιστή «μεγάλο» γείτονά τους, μπορούν κάποια στιγμή να συνασπιστούν και να του «κόψουν το βήχα».

Τελικά να τι συμβαίνει: Τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί, πράγματι, μια «πρωτοφανής» αντί-τουρκική συμμαχία προς νότον της Τουρκίας: με Ισραήλ, Αίγυπτο, τις περισσότερες αραβικές χώρες, τώρα και το μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης, αλλά και την Τυνησία.

Σιγά-σιγά και οι δυτικοί αρχίζουν να μετακινούνται: Οι ΗΠΑ θεωρούν «προκλητικές και αποσταθεροποιητικές» τις πρωτοβουλίες Ερντογάν σε Λιβύη και Ανατολική Μεσόγειο, το Γερμανικό Κοινοβούλιο θεωρεί «παράνομη» τη συμφωνία Ερντογάν-Τριπόλεως, ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών θεωρεί την ίδια συμφωνία «παράνομη και άκυρη», ο Χαφτάρ κερδίζει έδαφος στης Λιβύη σε βάρος του υποστηριζόμενου από τον Ερντογάν Σαρατζ, και σήμερα ο Μητσοτάκης κερδίζει την κρίσιμη στήριξη της Γαλλίας την ώρα που ο γαλλικός στόλος βρίσκεται στη Μεσόγειο, νότια της Κύπρου.

Η Ελλάδα αρχίζει να έχει πολιτική, συμμάχους και ερείσματα στην περιοχή.

Ο Ερντογάν αρχίζει να διαπιστώνει πως δεν του βγαίνουν όλα όπως τα υπολογίζει.

Και την κρίσιμη αυτή στιγμή, κάποιοι στην Ελλάδα παίζουν ανοικτά το ρόλο της «Πέμπτης Φάλαγγας» του Ερντογάν στην Ελλάδα:

• Να κάμψουν το ελληνικό φρόνημα αντίστασης,
• να ακυρώσουν την αξιοπιστία της ελληνικής Αποτροπής,
• να αποθαρρύνουν συμμάχους της χώρας, την ώρα που, για πρώτη φορά, αρχίζει να βρίσκει αληθινούς «συμμάχους» (έναντι της Τουρκίας),
• να πείσουν τους Τούρκους πως είμαστε «πτώματα» και έχουμε συνθηκολογήσει ήδη από τώρα…

Δεν ξέρω αν συνειδητά παίζουν αυτό το ρόλο της «Πέμπτης Φάλαγγας» – δεν θέλω να το πιστέψω.

Αλλά έτσι ακριβώς λειτουργούν – ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουν:

Ως «Πέμπτη Φάλαγγα»…