Η λογική του κατήφορου δεν έχει πάτο

Δημήτρης Δανίκας

Εξ όσων γνωρίζω τέτοιο πράγμα σε κανένα μικρομεσαίο η μεγαλομεσαίο κόμμα έχει συμβεί

Όχι μόνο εν Ελλάδι αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οπου όλοι μαζί με γκασμάδες, βαριοπούλες, σφυριά και μπουλντόζες όρμησαν να κατεδαφίσουν το «σπίτι» τους. Απίστευτο. Τόσο απίστευτο όσο η δυσδιάκριτη απόσταση ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο πιο κακοφτιαγμένο και κακοσκηνοθετημένο νούμερο επιθεώρησης Δελφιναρίου!

Δύο τα συμπεράσματα απ αυτήν την καραφαρσάρα που ονομάστηκε «συνέδριο». Το πρώτο μια διάχυτη κατάσταση από το ένα ως το τελευταίο «θεωρείο» οπαδών και ψηφοφόρων του κόμματος. Οι οποίοι εντελώς αποσβολωμένοι απ αυτό το απροκάλυπτο στριπτίζ, τραμπαλίζονται ανάμεσα στην έξοδο με κατεύθυνση το ΠΑΣΟΚ η προς την αποχή. Με απλά λόγια ο Ανδρουλάκης πρέπει να τρίβει τα χέρια του. Ούτε το κοκκαλάκι της νυχτερίδας να έχει.

Το δεύτερο, ακόμα χειρότερο, η επωδός, σε όλα τα στέκια «μα αυτοί γκρεμίζουν το κόμμα τους και από πάνω έχουν το θράσος να ζητούν τη ψήφο μας να κυβερνήσουν την χώρα; Ούτε μία στο εκατομμυριο» Με απλά λόγια ο Κυριάκος η μοναδική επιλογή.

Οι κομμουνιστές που γνωρίζουν παρόμοιες καταστάσεις, σε πιο σοβαρές «θεατρικές» κομματικές παραστάσεις, το ονομάζουν «αγώνας για την εξουσία χωρίς αρχές και χωρίς κανένα ηθικό φραγμό».

Που σημαίνει καθένας για την πάρτη του. Εγώ να είμαι καλά και άσε τους άλλους να πεθάνουν. Οπου οι συμμαχίες προσωρινές, εφήμερες και εντελώς με κριτήρια οπορτουνισμού και ιδιοτέλειας. Και όπου η μανία αμφισβήτησης και αποκαθήλωσης είναι ασυγκράτητη και εντελώς καταστροφική.

Αν λάβουμε σοβαρά, και πρέπει, όλα όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της φαρσοκωμωδίας, επιπέδου «σούργελου», τότε πρέπει να κάνουμε τον σταυρό μας που η χώρα δεν υποβιβάστηκε στο επίπεδο καραφαρσάρας. Αν θυμάστε καλά όλα αυτά τα πρωτοκλασάτα στελέχη, οι πρωταγωνιστές, οι δευτεραγωνιστές και κάποιοι κομπάρσοι αυτού του κομματικού σούργελου υπήρξαν επί πέντε χρόνια, κυβερνητικοί πιλότοι της Σωρρακώσταινας!

Πάμε παρακάτω, στις «λεπτομέρειες». Εδώ λοιπόν διαφωνώ με προλαλήσαντες σχολιαστές που καταλήγουν στο εύκολο συμπέρασμα περί ήττας της συμπαθεστάτης Ολγας Γεροβασίλη. Και διαφωνώ επειδή από την αρχή ήταν χαμένη. Φαντάζεστε το ποσοστό που θα είχε λάβει σε εκείνη την εφιαλτική, για την ίδια, αναμέτρηση με τον Στέφανο Κασσελάκη; Η μεγάλη ανατριχίλα.

Και είναι απορίας άξιο, μόνο η ψυχιατρική μπορεί να το εξηγήσει, πως ένα τέτοιο ιστορικό στέλεχος αποφάσισε να βάλει το κεφάλι του στο ντορβά. Αγαπητή Ολγα μπας και οι Φαμελοτσιπραίοι με πέτσινες υποσχέσεις σας έπεισαν; Μα δεν έπρεπε εσείς μια τόσο έμπειρη πολιτικός, να ρωτούσατε τον σύντροφο Σωκράτη Φάμελλο γιατί ο ίδιος με τα γαλόνια του εντός της Βουλής προσωρινού και λαλίστατου αρχηγού αρνείται να αναμετρηθεί με τον Κασσελάκη; Μπας και αποφασίσατε να παίξετε τον ρόλο της Ιφιγένειας;

Διαφωνώ επίσης με την εύκολη και ρηχή εκτίμηση περί ήττας του Αλέξη Τσίπρα. Για μπείτε στον κόπο διπλής αναγνώσεως. Της πρόσφατης παρέμβασης του Τσίπρα. Υποτίθεται υπέρ της συνοχής του κόμματος. Εκ πρώτης όψεως εναντίον Κασσελάκη.

Όμως από τη στιγμή που αντίπαλος γιοκ, τότε με μια δεύτερη ανάγνωση είναι σαν ο Τσίπρας να του κλείνει το μάτι. Δηλαδή να τον προτρέπει σε δεύτερη αναμέτρηση έτσι ώστε με έναν δεύτερο θρίαμβο να εκτοπίσει από το κόμμα κάθε αμφισβήτηση, κάθε υποψήφιο αρχηγό και ταυτόχρονα με λευκή επιταγή ο Stef να πορευτεί ως αρχηγός για μια ολόκληρη τριετία.

Και τέλος η λεπτομέρεια με την ονομασία «Στέφανος Κασσελάκης». Γιατί είναι βέβαιο πως η αμφισβήτηση θα συνεχιστεί. Είναι βέβαιο η υπονόμευση θα κορυφωθεί. Και είναι βέβαιο πως όλοι οι αντίπαλοί του θα κάνουν ό, τι περνάει από το χέρι τους να βυθίσουν το κόμμα στον πάτο των ευρωεκλογών. Και με την τρίτη θέση δεν θα είναι ευχαριστημένοι. Πιο χαμηλά, ακόμα πιο χαμηλά. Η λογική του κατήφορου δεν έχει πάτο.

Εσείς το βυθίσατε, εσείς το κακοφορμίσατε, εσείς το ευτελίσατε! Ο Κασσελάκης τώρα σας φταίει;