Οι Έλληνες «μετανάστες» θα επιστρέψουν καλύτεροι. Είναι οι σύγχρονοι «Φιλικοί»

Γράφει ο
Γιώργος Παντάκης

Όπου σταθείς και όπου βρεθείς, ό,τι συζήτηση και αν γίνεται στο τέλος, αν όχι από την αρχή,  η κουβέντα στρέφεται στα γεγονότα των τελευταίων επτά χρόνων. Στις δυσκολίες που βιώνουμε, πώς τις αντιμετωπίζουμε και πόσο έχει αλλάξει η ζωή μας τα τελευταία χρόνια.
Καθημερινά συζητάμε πόσο δύσκολα βγαίνει ο μήνας, πως εμείς οι ίδιοι έχουμε αλλάξει σαν άνθρωποι και μέσα σε όλα αυτά φυσικά και το πως «χάσαμε» από την Ελλάδα τα νέα παιδιά, τα «σπουδαία» μυαλά που ξενιτεύτηκαν μακριά από τα σπίτια τους. Τα ίδια πράγματα ακούμε συνέχεια και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έφυγε, λένε, το «μέλλον» της χώρας μας, «χιλιάδες
παιδιά εγκατέλειψαν την Ελλάδα και ξενιτεύτηκαν».
Βέβαια δεν μπορώ να καταλάβω ένα πράγμα. Που θα δούλευαν όλα αυτά τα παιδιά, αν έμεναν στην Ελλάδα; Πού;
Υπάρχουν μήπως δουλειές, εταιρίες, ήρθαν ξένες πολυεθνικές και δεν το ξέρω; Και αν υπάρχουν, γιατί τότε ο περισσότερος κόσμος που ζει στην Ελλάδα ψάχνει απελπισμένα για μια δουλειά και δεν βρίσκει;
Πού θα δουλέψουν τόσα παιδιά, τόσος κόσμος χωρίς να υπάρχουν δουλείες; ή μήπως θα πρέπει να μείνουν στην Ελλάδα, να μην δουλεύουν και αυτοί όπως εκατομμύρια κόσμος, ενώ μπορούν στο εξωτερικό να έχουν μια εργασία και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα εξαιρετική;
Τι να κάνουν τόσα παιδιά σε μια χώρα που η κυβέρνηση της μισή την ελεύθερη εργασία, μισή την ιδιωτική πρωτοβουλία, μισή τις επενδύσεις; Να κάθονται στις καφετέριες περιμένοντας να φύγουν οι κρατιστές για να αρχίσει στο μακρινό ορίζοντα να φαίνονται κάποιες επενδύσεις; Και στο κάτω κάτω, γιατί να έρθουν ξένες επενδύσεις σε μια χώρα που τις μισή;
Για να πληρώνουν αβάσταχτους φόρους στο κράτος που έχει χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και μια κυβέρνηση που συνεχόμενα πρόσθετη και άλλους;;
Σε ένα κράτος που συντηρεί έναν απίθανο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων σε μια  κρατική τηλεόραση και ένα κανάλι της Βουλής που και τα δυο μαζί δεν ξεπερνούν στην καλύτερη των περιπτώσεων το 1,5% της τηλεθέασης;
Να πληρώνουν αυτοί τους επαγγελματίες τεμπέληδες συνδικαλιστές που δεν αφήνουν τίποτα να λειτουργήσει, αν δεν έχουν ίδιον και μόνο όφελος; ή τους κορμοράνους της Κουνδούρου όποτε αυτοί τους οραματίζονται; ή μήπως θα πρέπει να έρθουν ξένες εταιρίες σε μια χώρα που κάποιοι κατευθυνόμενοι αλήτες θα καίνε και θα εισβάλουν στους χώρους τους με το έτσι θέλω χωρίς να τους ενοχλεί κανένα κράτος;
Είναι αυτή χώρα για να έρθουν οι ξένες εταιρείες να επενδύσουν τα κεφάλαια τους; Που λοιπόν θα δουλέψουν αυτά τα «μεγάλα» ή ακόμα και τα «μεσαία μυαλά»; Πουθενά.
Αυτή είναι η αληθινή απάντηση και όλοι την γνωρίζουμε. Αλλά επειδή είμαστε υποκριτικός λαός, μας αρέσει να παραμυθιαζόμαστε.
Και εδώ μπαίνει το δίλημμα; “Μένω κι αγωνίζομαι μέσα σε ένα αρνητικό σε όλα περιβάλλον χωρίς ελπίδα, ή φεύγω να φτιάξω το μέλλον μου;”
Η δική μου απάντηση είναι, «φεύγεις να φτιάξεις το μέλλον σου και επιστρέφεις δυνατότερος και καλύτερος, να φτιάξης την Ελλάδα «.
Τα παιδιά που φεύγουν για να εργαστούν στο εξωτερικό θα πρέπει να αισθάνονται τυχερά.
Ένα από τα πράγματα που κρατάνε πολλούς ανθρώπους στο εξωτερικό ΠΙΣΩ και δεν τους αφήνουν να προχωρήσουν ήρεμα και καλά με τον εαυτό τους και τις επιλογές τους είναι ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ. Η ελληνική λογική της «ιδιοκτησίας» που υπάρχει στα ακίνητα, υπάρχει και για τα παιδιά μας.
Ένα από τα καλά που έχεις κάνει, είναι που το παιδί σου στάθηκε στα πόδια του και πήγε στα εξωτερικά για να δουλέψει/ ζήσει/ δημιουργήσει – πράγμα που δεν του επιτρέπεται στην Ελλάδα.
Εκεί που δεν είναι το συνηθέστερο να περνάς την ουρά και να παίρνεις την θέση του άλλου διότι απλά τον σέβεσαι, εκεί που το ψέμα είναι κάτι πραγματικά κακό και όχι συνηθισμένο.
Το παιδί σου ζει και εργάζεται εκεί που δεν περνάνε τα STOP ή το κόκκινο με καμάρι και μαγκιά. Εκεί που όλοι οι νόμοι έχουν μεγάλη αξία και τους σέβονται.
Να χαίρεσαι, που το παιδί σου συναναστρέφεται με ανθρώπους από διαφορετικές χώρες, ανταλλάσσοντας γνώσεις, κουλτούρα και πολιτισμό.
Το παιδί σας είναι από τα τυχερά. Ζει τη δική του ζωή και επιτέλους άνοιξε τα φτερά του και μπράβο του. Να έχεις μεγάλη χαρά και να αισθανόσαστε υπερήφανοι που το παιδί σας κυνηγάει τα όνειρα του, που παλεύει, που γίνεται  καλύτερος.
Να είσαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι γονείς που τα παιδιά σας έχουν την τύχη να ζουν σε ένα καλύτερο και ανθρώπινο περιβάλλον, μέσα στον πραγματικό πολιτισμό, σε αναπτυγμένες χώρες.
Να είσαι περήφανη που γίνεται καλύτερος.  Όλα αυτά τα παιδιά που ζουν και εργάζονται εκτός Ελλάδος είναι η ελπίδα αυτής της χώρας. Να ξέρεις ότι αυτοί θα την «ξανά στήσουν» την χώρα και αυτοί θα την προχωρήσουν μόλις ξεπεραστούν τα προβλήματα.
Θα γυρίσουν καλύτεροι. Με παιδεία, με πολιτισμό, με τάξη, πειθαρχεία, σεβασμό και προπάντων με γνώσεις που θα είναι χρήσιμες για την ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Να είσαι περήφανη που έστειλες το παιδί σου μακριά από την μιζέρια τον χωριατισμό και την κουτοπονηριά για να γίνει καλύτερος και χρήσιμος. Πρώτα για  τον εαυτό του και μετά για την χώρα που τον έδιωξε.
Τα καλά μυαλά δεν τα έχασε η Ελλάδα. Απλά έφυγαν για να γίνουν καλύτερα.
Εγώ αυτά τα παιδιά τα βλέπω σαν τους «σύγχρονους Φιλικούς» και ελπίζω σε αυτά.

http://lastpoint.gr/ellines-metanastes-oi-sygchronoi-filikoi/