- Σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές θα πρέπει ο Ηγέτης, ν’ ασκείται στην ρητορική (κατά τον Θουκυδίδη). Και! τούτο για να κερδίζει την αναγνώριση και την παραδοχή των υφισταμένων του, δια της πνευματικής επιβολής επ’ αυτών προκειμένου να τον ακολουθούν σε κάθε απόφασή του .
- Να μην είναι άμοιρος και της Υποκριτικής. Πρέπει να διατηρεί πάντα την ψυχραιμία του, να φαίνεται ατάραχος και αισιόδοξος, παρά την βαθιά ανησυχία του που τον διακατέχει,
λόγω τυχόν ατυχών συγκυριών. Στις δύσκολες ή άτυχες στιγμές, ο πολίτης βλέπει στο πρόσωπο του Ηγέτη του, το πώς διαγράφεται η κατάσταση και αν υπάρχει ελπίς σωτηρίας. Διακρίνει επίσης στην φωνή του Ηγέτη του την φωνή της διεξόδου ή της Καταστροφής. Σε μια δύσκολη στιγμή είναι βέβαιο ότι η κατάσταση θα γίνει χειρότερη από ένα Ηγέτη τραγικό και πανικόβλητο. Αντίθετα! πολλά μπορούν να σωθούν, από ένα Ηγέτη ψύχραιμο, με αυτοπεποίθηση και αυτοκυριαρχία.
- Να καλλιεργεί και στους υφισταμένους του, το επιθετικό και αγωνιστικό πνεύμα ώστε να τους γίνει βίωμα. Να τον διακρίνει, το πνεύμα αυτό, ακόμη και στις αναγκαστικές εκείνες στιγμές, που πρέπει να δείχνεται υποχωρητικός. Η συμπεριφορά αυτή πάντα επηρεάζει θετικά το φρόνημα του λαού και αρνητικά τον αντίπαλο.
- Να μεταλαμπαδεύει στους υφισταμένους του (μικρά στελέχη) πάντα τα πρότυπα των Ηγετών στην Ιστορία. Η μελέτη του Θουκυδίδη μορφώνει και σμιλεύει τον άμορφο χαρακτήρα και το κέρδος είναι διπλό και γι’ αυτόν που μελετά και για την Πατρίδα. Πρέπει γι’ αυτό να δίδονται κίνητρα μελέτης από τα Σχολεία ηθικά και υλικά, εν αντιθέσει με την επικρατούσα σήμερα εκπαιδευτική νοοτροπία. Λέει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ: «Άθλα γαρ οις κείται αρετής μέγιστα, τοίσδε και άνδρες άριστα πολιτευούσι» δηλ. εκεί όπου ορίζονται μέγιστα βραβεία αρετής, εκεί κατοικούν και άριστοι πολίτες.
- Σήμερα ο Ηγέτης, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, πρέπει:
• Να είναι δυνατός, χωρίς να είναι απάνθρωπος.
• Να είναι ευγενικός, χωρίς να είναι αδύνατος.
• Να είναι ταπεινός, χωρίς να είναι δουλοπρεπής.
• Να έχει πεποιθήσεις, χωρίς μισαλλοδοξίες.
• Να έχει ενθουσιασμό, χωρίς φανατισμό, και
• Να ζει άγια ζωή, χωρίς φαρισαϊσμό.
Οι σημερινοί Έλληνες Ηγέτες[Πολιτικοί και Στρατιωτικοί] πρέπει να μελετούν τον Θουκυδίδη κι όχι μόνον αυτόν και να έχουν πρότυπα ηγετών από την μακραίωνη Ελληνική Ιστορία. Όταν αυτά τα Ελληνικά πρότυπα τα αποδέχθηκαν και τα μιμούνται οι ξένοι τότε είναι ασυγχώρητο, εμείς να εμμένουμε στην εγκληματική αδιαφορία και άγνοια. Η γνωριμία με τον Θουκυδίδη των Ηγετών γενικά και σήμερα ακόμη είναι επ’ αγαθώ της Πατρίδος και των ιδίων των στελεχών, φρονώ δε ότι, δεν πρέπει ν’ αφεθεί στην καλή διάθεση του καθενός, αλλά να επιβληθεί από την Πολιτεία, ως το κάλλιστο μάθημα ηγεσίας, ειδικότερα στα Στρατιωτικά Σχολεία. Διότι! ο Θουκυδίδης είναι πάντα σύγχρονος και επίκαιρος. Δεν είναι ένας απλός ιστορικός ή ένας χρονογράφος που αποτύπωσε, με θαυμαστή πιστότητα την εποχή του, κυρίως είναι ένας μεγάλος διαχρονικός δάσκαλος για όλες τις Ηγεσίες Στρατιωτικές και πολιτικές, ακόμη και για απλούς πολίτες.
Όταν ο Θουκυδίδης έλεγε: «Η φύση του Ανθρώπου παραμένει αιωνίως αναλλοίωτος» είχε γνώση του ανθρώπινου χαρακτήρα και όχι μόνο του Ελληνικού. Αρκεί! να διαβάσει κανείς την Ιστορία, για να διαπιστώσει πόσο δίκαιο είχε και πως μετά από δυόμιση χιλιάδες χρόνια περίπου, παραμένει απολύτως επίκαιρος, αφού οι ανθρώπινες συμπεριφορές, στην αντιμετώπιση παντός προβλήματος παραμένουν οι ίδιες. Μόνον! που τα μέσα και τα μεγέθη αλλάζουν. Στρατηγός ήταν ο Θουκυδίδης με την Στρατιωτική λιτότητα και αυστηρότητα στην γλώσσα, την ακρίβεια και αμεροληψία στην περιγραφή των γεγονότων, προσέδωσε στο Έργο του χαρακτήρα πολύτιμου και μοναδικού βοηθήματος-Οδηγού, για κάθε άνθρωπο ο οποίος έτυχε ή επεδίωξε ν’ άρχει άλλων.
Ο αείμνηστος Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος ήταν θαυμαστής και σοβαρός μελετητής του Θουκυδίδη, ο οποίος συνέγραψε μάλιστα και μια σπουδαία απόδοση του έργου του στην Νεοελληνική, έλεγε: «Μελετών τις τον Θουκυδίδην αποκτά άποψιν διεισδυτικήν επί παντός σύγχρονου γεγονότος και ευρίσκει αστέρα καθοδηγητήν, δια πάσαν πολιτικήν δραστηριότητα». Ίσως! η αναγνωρισμένη πολιτικο-διπλωματική του ικανότητα να έχει σχέση και με την μελέτη του Θουκυδίδη. Ο ένδοξος Αμερικανός Στρατηγός Πάττον είχε μαζί του την Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου (έργο του Θουκυδίδη), ακόμη και κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων. Βλέπουμε εδώ, μετά από 2.500 χρόνια, ένα διακεκριμένο Πολιτικό και έναν ένδοξο Στρατιωτικό, ν’ ανακαλύπτουν στον Θουκυδίδη, τον καθοδηγητή, τον σύμβουλο και τον οδηγό, στα σχέδια και στις ενέργειές των.
- ΗΓΕΤΗΣ: Το κυρίως προνόμιο του ηγέτη είναι: Να ζωντανεύει ελπίδα στις ψυχές των ανθρώπων. Μόνο από εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του, ν’ ανθίζει χαμόγελο, να βουρκώνουν μάτια, να γεννιέται στη θέα του στο πλήθος γιορτή.
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου