Οι πρόεδροι των ΗΠΑ έρχονται τα προβλήματα όμως παραμένουν

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν επισκεφθεί επίσημα την Ελλάδα τέσσερεις Πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και ένας Αντιπρόεδρος. Οι πρόεδροι είναι οι  Ντουάϊτ Αιζεχάουερ το 1959 , ο Τζόρτζ Μπούς πρεσβύτερος το 1991 , ο Μπίλ Κλίντον το1999 και τώρα ο Μπαράκ Ομπάμα. Ο Αντιπρόεδρος ήταν ο Ελληνο-Αμερικανός Σπύρος Άγκνιου 1971.

Με όλους τους προέδρους των ΗΠΑ οι συζητήσεις και τα θέματα που εξέτασαν σχεδόν ήταν πάντα τα ίδια. Τρόπος οικονομικής βοήθειας , οι επεκτατικές προκλήσεις της Τουρκίας

και το Κυπριακό. Με την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού προστέθηκε το Σκοπιανό με τη διεκδίκηση  για το όνομα της Μακεδονίας και στις μέρες μας το προσφυγικό και των μη νόμιμων μεταναστών.

Στην πράξη , εκτός από την οικονομική και την πολιτική διείσδυση των ΗΠΑ κανένα από τα προβλήματα της χώρας δεν λύθηκε παρά τις διαβεβαιώσεις από τους ηγέτες της υπερδύναμης , ότι θα πίεζαν για την προώθηση μιας δίκαιης λύσης στα χρονίζοντα πια εθνικά μας δίκαια.

Ταυτόχρονα όμως σιωπηλά η Ελλάδα πιεζόταν να θυσιαστεί για το καλό της συμμαχίας μας με τον ελεύθερο δημοκρατικό κόσμο. Έτσι δεχθήκαμε την ονομασία της Νότιας περιοχής της Γιουγκοσλαβίας ως «Μακεδονία» , για να μην κακοκαρδίσουμε τον Τίτο , που δεν ήθελαν να εγκλωβιστεί στον θερμό εναγκαλισμό της Σοβιετικής Ένωσης.

Το Σκοπιανό είναι ένα πρόβλημα που αντί να μειώνεται συνεχίζει να υπάρχει και να μονιμοποιείται με τις ΗΠΑ να έχουν αναγνωρίσει το κρατίδιο που θέλει να σφετεριστεί την Ελληνική ιστορία και εθνική ταυτότητα μας , ως «Μακεδονία»

Για να υπάρχει η Τουρκία στο ΝΑΤΟ και να μην αποστασιοποιηθεί , τότε από τον κόσμο του ελεύθερου Δυτικού μπλόκ και σήμερα από τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας κατά του εξτρεμιστικού μουσουλμανισμού , η Ελλάδα πρέπει να κάνει τα στραβά μάτια στις τουρκικές προκλήσεις και η φίλη και σύμμαχος μας χώρα - οι ΗΠΑ , να το «παίζουν» ουδέτεροι και ότι δεν καταλαβαίνουν το ποιος έχει δίκαιο και απειλείται.

Το ίδιο θα γίνει και όταν οι καταστάσεις θα γίνουν εκρηκτικές με τα δραματικά αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Που παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις θα παραμείνουν στο νησί της Αφροδίτης και δεν θα υπάρχει καμιά αποκατάσταση. Ούτε εδαφική , ούτε στις κλεμμένες περιουσίες , ούτε ηθικές για τους δολοφονημένους Έλληνες , ούτε και για τους βιασμούς που έγιναν στα πλαίσια του «Τουρκικού πολιτισμού» !

Τουναντίον αποθρασύνθηκαν και μας απειλούν με πόλεμο εάν εξασκήσουμε τα νόμιμα μας δικαιώματα για 12 ναυτικά μίλια στα χωρικά μας ύδατα , ενώ συνεχίζουν τις παραβιάσεις και υπερπτήσεις πάνω από τα Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο.

Μέχρι σήμερα από την πλευρά της Τουρκίας υπάρχει μόνο επεκτατισμός και προδηλωμένη διάθεση για αρπαγή Ελληνικών εδαφών , των χωρικών υδάτων μας και των εθνικών μας πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Η Τουρκία εκβιάζει και παζαρεύει με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ αποδέχονται εκβιαστικές καταστάσεις  και παζαρεύουν , πιθανόν και εις βάρος της Ελλάδος.

Τώρα ο κύριος στόχος των Τούρκων , αλλά και των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης και των ΗΠΑ , είναι τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο του Αιγαίου και της Κύπρου. Για την αρπαγή της εκμετάλλευσης τους μας πιέζουν και δημιουργούν περίεργες μεθοδεύσεις.

Ίσως δεν είναι τυχαίο η πτώχευση και η αναγκαστική υπαγωγή σε μνημόνια που έγινε στην Ελλάδα και την Κύπρο. Μεγάλα τα συμφέροντα στην πατρώα μας γη και θάλασσα. Μέχρι τώρα ήταν μόνο τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Σήμερα προστέθηκε και η εκμετάλλευση του  φυσικού μας ορυκτού πλούτου.

Βέβαια πάντα παραμένει και ο γεωστρατηγικός ανταγωνισμός  μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας σε πολλαπλό επίπεδο στρατιωτικό και οικονομικό. Στον οικονομικό τομέα η Ελλάδα για μια ακόμη φορά θυσιάζεται με τον αποκλεισμό εμπορικών συναλλαγών , ενώ τις έχουμε ανάγκη. Θυσιαζόμαστε  ενώ περνούμε οικονομική κρίση , χωρίς να ζητούμε ανταλλάγματα όπως κάνει η Τουρκία.

Τί έχει να μας πει για όλα αυτά ο απερχόμενος από την προεδρία των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ;

Η  Αμερική που ιδρύθηκε για την προάσπιση των ελευθεριών , του δικαίου και την ύπαρξη δημοκρατικών διαδικασιών τι θα κάνει ;

Θα γίνει ο προασπιστής όλων αυτών όπως ήταν επί των ημερών της υπάρξεως των κομουνιστικών καθεστώτων ή θα γίνει ο αδυσώπητος και απάνθρωπος κυνηγός πλούτου και εκφραστής ενός οικονομικού ιμπεριαλισμού ;