Με οργή, θλίψη και ανησυχία, παρατηρεί ο σκεπτόμενος Έλλην πολίτης την προσπάθεια της Κυβέρνησης αυτής ν’ αλλάξει τις αρχές και αξίες της μέχρι σήμερα, έστω με τα όποια προβλήματα είχε αυτή, Ελληνικής Παιδείας. Με τα μέτρα που λαμβάνει, με ανησυχία μας θυμίζουν, τα μέσα και τους τρόπους της Οκτωβριανής Κομμουνιστικής Επανάστασης, που βέβαια όλοι σήμερα γνωρίζουμε ποιο ήτο το τέλος της.

            Τα μέτρα που προσπαθεί να εφαρμόσει η Κυβέρνηση αυτή, είναι μέτρα αντίθετα προς την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία, που δεν μπόρεσαν να εφαρμοσθούν, ούτε στον Τσαρικο-Ρωσσικό λαό, που τότε δεν είχε τίποτε να συγκρίνει καλύτερο. Επίσης μέσα στην προσπάθεια της Κυβέρνησης αυτής διαφαίνεται μια πολύ επικίνδυνη και υστερόβουλη σκέψη, δηλ. να δημιουργήσει δύο κοινωνικές ομάδες ανθρώπων, αφ’ ενός στην μάζα των ανθρώπων που θα είναι κρατικοδίαιτοι και θα εξαρτώνται απολύτως από την εξουσία και στους πλουσίους της Κρατικής εξουσίας, που θα ελέγχουν τα πάντα. Ώστε! το ερμαφρόδιτο αυτό καθεστώς,  να ελέγχει εσαεί την εξουσία.

            Μέσα από τα απαράδεκτα μέτρα που δρομολογεί η Κυβέρνηση αυτή και ιδίως στην Παιδεία, στο παρόν κείμενο στοιχειωδώς θ’ ασχοληθούμε, με το αναφερόμενο στην κατάργηση από τα Σχολεία της «Αριστείας». Όλοι γνωρίζουμε, ασφαλώς και οι Κομματικοί Ινστρούκτορες της Κυβέρνησης αυτής περισσότερο, την βασική ρήση του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ: «Αυτοί που μελέτησαν προσεχτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των Ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των Εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων» ασφαλώς και για το καλό και για το καλό ενός Έθνους.

  

          - «Αιεν Αριστεύειν», σύμφωνα με το επικίνδυνο σημερινό Υπουργείο Παιδείας, ένα από τα αχαρακτήριστα, αλόγιστα και απαράδεκτα μέτρα που καθιερώνει είναι, η κατάργηση της «Αριστείας». Εδώ φαίνεται πόσο έχουμε απομακρυνθεί και λησμονήσει, τα ιερά και ιδεώδη της ανεξάντλητης πηγής μας, του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

            - Η Ομηρική αυτή φράση είναι από την Ιλιάδα (Ζ,208), όπου ο Ιππόλοχος στέλνει τον υιό του στην Τροία και του παραγγέλλει, «…Αίεν Αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχύνεμεν…», σε ελεύθερη μετάφραση «Πάντα ν’ αριστεύεις, να ξεπερνάς τους άλλους, να τιμάς το πατρικό γένος που ανήκεις». Με την αθάνατη αυτή ομηρική ρήση που καθιερώθηκε παγκοσμίως, καθοδήγησε και καθοδηγεί την ανθρωπότητα, αλλά και γενεές Ελλήνων σε έργα θαυμαστά και αξιοπρόσεκτα, μέχρι και σήμερα, όσο! και αν η δήθεν προλεταριακή ισότητα, της αριστερής διανόησης, αναπόδεικτη και αυθαίρετη, επιδιώκει την μετριότητα, για την επίτευξη των σκοπών της, με την άλογη εξισορρόπηση, προσώπων, πραγμάτων και ιδεών.

            Το μεγάλο λάθος που γίνεται με την έννοια της αριστείας είναι, ενώ αποτελεί αντικείμενο υιοθέτησης από την αριστερά ιδεοληψία, αλλά όπως πάντα κατά τον συνήθη τρόπο, όπως κάμει και με άλλες έννοιες, την διαστρεβλώνει και την καταστρέφει. Υπ’ όψιν λοιπόν, η αριστεία δεν είναι μιας κατηγορίας Ανθρώπων, αφορά τον γόνο πλουσιοτάτης, όσο και τον γόνο φτωχοτάτης οικογένειας. Αφορά όλους τους ανθρώπους, όσους θέλουν να πάρουν την απόφαση ν’ αναπτύξουν τα ταλέντα τους στον δικό τους τομέα. Όπως! πολύ σωστά, αναφέρει σε κείμενό του, ο Αξιότιμος δρ. Φιλοσοφίας κ. Βασίλειος Μακρυπούλιας.

            Η Αριστεία είναι ό,τι χρειάζεται σήμερα ειδικά ο κόσμος, προκειμένου όλοι οι άνθρωποι να αυτοαναπτυχθούν σε υψηλό βαθμό, ώστε ο πλανήτης ν’ ανήκει στους άξιους και όχι στους κανακάρηδες, πλουσίων ανέργων, οι οποίοι λόγω και μόνο της καταγωγής των, καθορίζουν την μοίρα της πατρίδος μας και όχι μόνο.

            Μια από τις αποστολές της Εθνικής μας Παιδείας είναι να εμφυσήσει τα ιδανικά της Πατρίδος, από την μικρή ηλικία και μαζί με τα ιδανικά, να καθοδηγούνται στην ευγενή άμιλλα. Προχωρώντας δε στην πανεπιστημιακή παιδεία στον σεβασμό αρχών και Αξιών. Το πόσο ολίγιστο και επικίνδυνο είναι το Υπουργείο Παιδείας, χωρίς βέβαια να δίδεται άφεση αμαρτιών και σε πολλούς ολίγιστους πρώην Υπουργούς, αναδεικνύει ότι τελεί σε πλήρη σύγχυση ως προς την έννοια της «Αριστείας». Αντί να ομιλεί για άμιλλα, μας λέγει ότι «οι αντιπαλότητες στις μικρές ηλικίες θα δημιουργήσουν τραύματα στα παιδιά». Το δε άλλο εξ ίσου σοβαρό, που δεν τολμούν ούτε να το συζητήσουν, είναι η παντελής έλλειψη σεβασμού στα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Κατά πρώτον δεν υπάρχει σεβασμός προς τον χώρο των Πανεπιστημίων, που συνήθως είναι ρυπαρός και γεμάτος από αφίσες και κακόγουστα γκράφιτι. Η εικόνα που αντιμετωπίζει κάποιος επισκέπτης σ’ αυτά ουδόλως τον προδιαθέτει ότι εισέρχεται σε χώρο όπου διακονούνται οι επιστήμες. Και! πολλά άλλα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, μαρτυρούν την έλλειψη σεβασμού προς τους πνευματικούς λειτουργούς του χώρου (ξυλοδαρμοί και προπηλακίσεις καθηγητών, ανεξέλεγκτη είσοδος και παραμονή εντός αυτών κ.λπ.).

            Η κατάργηση της «Αριστείας», από έναν Υπουργός Παιδείας και όχι μόνο, ο οποίος τυγχάνει να είναι και Έλλην Καθηγητής Πανεπιστημίου, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί σε καμία περίπτωση με την λογική των Σκεπτόμενων Ελλήνων.

            Δυστυχώς είναι πολύ απαισιόδοξο, ο τομέας της Παιδείας, από τον οποίο αναμένουμε την ανόρθωση και την ανάπτυξη της Πατρίδος μας, να δοκιμάζεται, όχι μόνο σήμερα, αλλά επί δεκαετίες από διάφορες ιδεοληψίες κομματικές και συνδικαλιστικές αθλιότητες, όταν μάλιστα υπάρχουν τα πρότυπα και οι λύσεις.

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Αντγος ε.α.

Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.