Τύπος και ουσία

Γράφει η
Νίκη Καλτσόγια

Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα με τη διακοπή της ροής του προγράμματος της ΕΡΤ1  για να ανακοινωθεί το Διάγγελμα   του Πρωθυπουργού, που αφορούσε την διανομή κοινωνικού μερίσματος, με μορφή έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης σε κοινωνικές κατηγορίες του λαού, που πλήττονται άμεσα από την οικονομική κρίση και αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης.

Ανεξάρτητα από το σχολιασμό της μεγάλης, αναμφισβήτητα, σημασίας της παροχής της οικονομικής αυτής βοήθειας προς τους οικονομικά ασθενέστερους, που  θα πρέπει να τύχει  θετικής  αποδοχής από το κοινωνικό σύνολο, υπάρχει ένα τυπικό, αλλά κατά την γνώμη μου βασικό θέμα, που θα πρέπει να προσεχθεί. Ασφαλώς είναι τυπικό, αλλά ο τύπος πολύ συχνά είναι και ουσία.

Και στο συγκεκριμένο θέμα, αυτό που ήθελα να επισημάνω είναι ο τύπος  που χρησιμοποιήθηκε για την αναγγελία αυτού του μέτρου: Γιατί  Δ ι ά γ γ ε λ μ α; Ο τύπος του διαγγέλματος  απαντάται μόνο στο άρθρο 44  παρ. 3 του ισχύοντος Συντάγματος, το οποίο παρέχει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως οι ίδιες οι διατάξεις αυτές προσδιορίζουν «σε εντελώς εξαιρετικές   περιστάσεις μπορεί να απευθύνει  προς το Λαό διαγγέλματα, μετά από σύμφωνη γνώμη του Προέδρου της Κυβέρνησης. Τα διαγγέλματα προσυπογράφονται από τον Πρωθυπουργό και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.» Η διάταξη αυτή υπήρχε και στο Σύνταγμα του 1975, χωρίς τη σύμπραξη του Πρωθυπουργού, αλλά με τον τύπο της δημοσίευσης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.  Βέβαια, ιστορικά, με τον τύπο του διαγγέλματος  έγιναν σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις αναγγελίες  εθνικών θεμάτων από ανώτατους αξιωματούχους της πολιτείας.
Χωρίς να υποτιμώ την αξία αυτής της κυβερνητικής απόφασης για ενίσχυση των ασθενεστέρων κοινωνικών τάξεων, έχω τη γνώμη, έχοντας υπόψη το γενικά πολωτικό περιβάλλον μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, το οποίο βιώνουμε ως κοινωνία, ότι η δημοσιοποίηση δια Διαγγέλματος της κυβερνητικής αυτής απόφασης «ρίχνει λάδι στη φωτιά», για να χρησιμοποιήσω μια λαϊκή έκφραση, που εδώ ταιριάζει απόλυτα.
Ο τύπος  συχνά  είναι και ουσία,  και εδώ ταιριάζει απόλυτα. Ας το  σκεφθούν οι πολιτικές ηγεσίες μας, οι οποίες κόπτονται για την ανάγκη κλίματος συναίνεσης,  αλλά υπηρετούν με κάθε τρόπο και μέσον την πόλωση.