Η τραγωδία θα μας συνετίσει;

Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Η τραγωδία της Μάντρας και της Ν. Περάμου έδειξε για μια ακόμη φορά το αποκρουστικό πρόσωπο της εξουσίας. Μιας εξουσίας αδίστακτης, που τίποτε δεν την συγκινεί, αρκεί να καρπωθεί τα οφέλη, που δεν είναι παρά η εξουσία και το χρήμα.
Έτσι κάνουν τα στραβά μάτια σε οποιαδήποτε αυθαιρεσία. Δεν φτιάχνουν σχέδια πόλης, συναλλάσσονται με εξ ίσου αδίστακτους εργολάβους, με αποτέλεσμα κάποια χρόνια μετά, την τραγωδία.
Υπάρχει βεβαίως και η ευθύνη του πολίτη, που κτίζει σε κοίτες ποταμών, που μπαζώνει ρέματα, που στήνει σε μια νύχτα το αυθαίρετό του, περιμένοντας παλιότερα την προεκλογική περίοδο και σήμερα τις αλλεπάλληλες εισπρακτικές αποφάσεις,
προκειμενου να το νομιμοποιήσει.
Τι φταίει άραγε; Μόνο ο κακός μας ο καιρός; Τελικά φταίμε κι εμείς, φταίνε κι αυτοί, φταίνε κι άλλοι που λέει κι ο στοίχος γνωστού τραγουδιού. Στην περίπτωσή μας, ταιριάζει γάντι. Εμείς που κτίσαμε το αυθαίρετο, η εξουσία που έκανε τα στραβά μάτια και στην συνέχεια το νομιμοποίησε κι ο αδίστακτος εργολάβος, που κατασκεύασε το … φέρετρό μας.
Η δίψα για επανεκλογή κάνει τους ανθρώπους της εξουσίας αδηφάγους. Δεν υποχωρούν μπροστά σε κανένα εμπόδιο. Λένε ναι σε όλα. Αρκεί να κερδίσουν το έπαθλο της εξουσίας.
Το θέμα είναι μετά την τραγωδία, τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Θα συνεχίσουμε να ζούμε μες το βούρκο και τη λάσπη; Ή θα αλλάξουμε αφήνοντας πίσω το κακό μας παρελθόν, αλλά και εαυτό; Θα ανοίξουμε ένα νέο δρόμο για τα παιδιά μας; Το αύριο θα γίνει καλύτερο; Ή θα τους κληρονομήσουμε αυτό το άθλιο κράτος με προίκα τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη;
Μόνο αν απαλλαγούμε από το σημερινό τρισάθλιο πολιτικό σύστημα, που καταδυναστεύει τη ζωή μας υπάρχει ελπίδα. Ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα αποκλείει την δια βίου παρουσία στην πολιτική ζωή των ίδιων προσώπων, μπορεί να φέρει την πολυπόθητη Άνοιξη στη ζωή μας.
Τα πρόσωπα, που μέσω της ακατάσχετης ρουσφετολογίας επιβιώνουν στην πολιτική και με περισσό θράσος υποδεικνύουν γιούς και θυγατέρες για να τους διαδεχθούν πρέπει να εξέλθουν άμεσα της πολιτικής σκηνής.
Η κατάργηση της βασιλείας δεν επήλθε στην πραγματικότητα στη χώρα μας, μια και οι γόνοι διαδέχονται τους πατεράδες τους στην πολιτική.
Να πούμε απλά, όχι στην δια βίου παρουσία στην πολιτική σκηνή των ίδιων προσώπων με των περιορισμό των θητειών σε δύο, για όλα τα αιρετά αξιώματα. Από τον Δήμαρχο μέχρι τον Πρωθυπουργό.
Να καταργηθεί το άρθρο 86 του Συντάγματος, που παρέχει ασυλία σε υπουργούς και το αντίστοιχο σε βουλευτές ,που πλούτησαν παράνομα στη διάρκεια της θητείας τους.
Να παρακολουθείται το «πόθεν έσχες» από την πρώτη εκλογή τους, μέχρι την έξοδό τους από την πολιτική. Να καθιερωθεί το ασυμβίβαστο υπουργού-βουλευτή.
Να μειωθούν δραστικά οι βουλευτές, οι υπουργοί και να καταργηθούν οι κάθε λογής γραμματείς. Να αποδοθούν στους δημοσίους λειτουργούς με αυστηρό αξιοκρατικό σύστημα οι αρμοδιότητες, που σήμερα κατέχουν οι κομματικοί σύμβουλοι.
Να υπάρξει ένα εκλογικό σύστημα που δεν θα αλλάζει κάθε τρεις και λίγο, με μονοεδρικές περιφέρειες που θα έχουν υπόλογο τον βουλευτή στην τοπική κοινωνία και δεν θα είναι προϊόν που προωθούν τα πανίσχυρα Μέσα Ενημέρωσης.
Να καταργηθούν τα κάθε μορφής προνόμια των βουλευτών και να έχουν αποζημίωση, που δεν θα υπερβαίνει το μισθό ενός ανώτατου δικαστή και ενός ανώτατου αξιωματικού. Να γίνει άμεση εκκαθάριση της πολυνομίας και της κακονομίας.
Οι εκλογές πριν από τη λήξη της θητείας να γίνονται για το υπόλοιπο, προκειμένου να αποτραπεί η συνεχείς προσφυγή στις κάλπες. Να ενισχυθεί η δικαιοσύνη προκειμένου να απονέμεται σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Μόνο αν υπάρξουν βαθιές  θεσμικές αλλαγές μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα κράτος στην υπηρεσία του πολίτη και όχι των πολιτικών και κάποιων δημοσίων λειτουργών, που έχουν καταντήσει δυνάστες του φορολογούμενου πολίτη.
Διαφορετικά θα θρηνούμε στα ερείπια και στη συνέχεια θα συνεχίζουμε στην ίδια τακτική, που μόνο σε νέα αδιέξοδα οδηγεί…

Υ.Γ. Η έφοδος της αναρχικής οργάνωσης  Ρουβικώνας στο Πεντάγωνο και η πολιτική ασυλία που τους παρασχέθηκε για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές ενός κράτους υπό διάλυση και κατάρρευση…