Μολών Λαβέ Μεμέτια

Κώστα  Δημ. Χρονόπουλου

(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Η γειτόνισσα Τουρκία έχει τουλάχιστον συνέπεια λόγων και έργων τύπου Καραγκιόζη: "Και τα δικά μου δικά μου, αλλά και τα δικά σου δικά μου" όπως πχ με την κατοχή της Κύπρου προκειμένου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να ζουν ειρηνικά με ... μισά -μισά (;).

Παράλληλα ξεδιπλώνουν απλόχερα τον ... τραχανά των ανθρωπιστικών τους συναισθημάτων, καθώς και των αρπακτικών τους απαιτήσεων: Μιλούν για πλούτο /κοιτάσματα που ανήκουν στην ανθρωπότητα και, συνεπώς, όποιοι τα έχουν (δηλ.εμείς) θα πρέπει - βάσει ανθρωπισμού, παγκοσμιοποίησης, αλληλεγγύης, γειτονίας, παραδοσιακών δεσμών αλήστου μνήμης "φιλίας" εκατονταετιών - να τα μοιραστούν μαζί τους!...

Κουτοπονηριές, καραγκιοζιλίκια, μπουνταλοσύνη ή καλοστημένο παιχνιδάκι που ξέρουν εδώ και αιώνες να παίζουν με επιτυχία;

Το έχω ξαναγράψει (και επιχειρηματολογήσει με συγκεκριμένα στοιχεία) ότι η

Τουρκία είναι  ε χ θ ρ ι κ ή  μας  χ ώ ρ α.

Οι εκάστοτε, δυστυχώς και διαχρονικώς , ηγεσίες  της  δεν εννοούν να εκσυγχρονιστούν, να εκπολιτιστούν, να δημοκρατικοποιηθούν, να σεβαστούν τους κανόνες δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η πολυθρύλητη, περιλάλητη, πολυπροβεβλημένη ένωσή της με την Ε.Ε, εκτός από ασύμβατη, είναι και ανεπιθύμητη.Όχι μόνον για τις Ευρωπαϊκές  χώρες , αλλά κυρίως από την ίδια την Τουρκία.

Έχω κατ' επανάληψη τονίσει πως είναι επικίνδυνη αφέλεια, η επίκληση της μη υποδοχής /ένταξης της στην Ε.Ε , ως απειλής,  προκειμένου να την συνετίσουν.

Ούτε η ίδια θέλει και γνωρίζει ότι δεν το μπορεί.

Θα το θέσω και διαφορετικά: Θα το ήθελε υπό μία προϋπόθεση: Να επισυμβεί αυτό με τους ... δικούς της όρους. Να θέσει αυτή τους κανόνες του παιχνιδιού.

Οι αδιαφιλονίκητες ιδέες μεγαλείου - ιδίως του σύγχρονου Σουλτανίσκου / Προέδρου της - των ηγετών της δίνουν έναν αέρα υπεροχής, αυτοκρατορικό έναντι των Ευρωπαίων οι οποίοι είναι ... υποδεέστεροι και την έχουν ... ανάγκη!

Βέβαια η παράνοια την οποία εμφανίζουν οι απέναντι ιθύνοντες έχει και κάποια .... ερείσματα, τα οποία - διαχρονικά - τους προσφέρουν οι οσφυοκάμπτες δυτικοί συμφεροντολόγοι (μεγάλη αγορά γαρ) σε βαθμό εξευτελιστικό.

Οι Τούρκοι μονίμως συνδιαλέγονται απειλώντας, εκβιάζοντας, αρπάζοντας.

Παράλληλα - και παραδοσιακά - ο χαμαιλεοντισμός, ο ψευτολεονταρισμός  και βασικά, ο καιροσκοπισμός των "φίλων και συμμάχων " είναι δεδομένος, δοκιμασμένος, αναλλοίωτος.                                Τρόπος ζωής και συμπεριφοράς.

Για αυτό και ποτέ εμείς δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε συναισθηματικά, να εφησυχάζουμε.

ΥΓ Τα "καρτάσια"- θρασίμια δεν σέβονται τίποτα (εθνικές εορτές, κηδείες πεσόντων, επισκέψεις επίσημες, δικών τους ή δικών μας ) και συνεχίζουν τις παραβάσεις και παραβιάσεις προκλητικά και ανερυθρίαστα. Κάποιοι ημέτεροι νεφελοβάτες πιστεύουν (στην μονομερή;) οικοδόμηση Ελληνοτουρκικής  φιλίας (!).

      Η Ελλάδα οφείλει να είναι άκαμπτη, ανυποχώρητη, ισχυρή. Να τους αντιμετωπίζει πάντοτε με ένα: "Μολών λαβέ μεμέτια".