Στο «κατηγορώ» μου
του 1992, αναδιπλώνοντας το πάνθεον της ελληνικής αθλιότητας, άρχιζα
έτσι: «Ήρθε η ώρα να φωνάξουμε: ΟΧΙ. Η ιδεολογία δεν είναι εμπόρευμα και η
πολιτική δεν είναι επάγγελμα προσοδοφόρο:
Κατηγορώ τον ελληνικό
λαό, γιατί με τον κομματικό του φανατισμό, την πολιτική ακαμψία και την
ιδεολογική του υστεροβουλία, συντηρεί και αναπαράγει ένα πολιτικό σύστημα, που
είναι φανερό πια ότι οδηγεί και τον ίδιο και την Ελλάδα στην εθνική
καταστροφή» (βλ. «Πολιτικά
Θέματα» της 2 και 9 Οκτωβρίου 1992 και αναδημοσίευσή του στο έργο μου: «Ο
Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo». Αθήνα 2002, σελ.
82-94).
Άκρα του τάφου σιωπή.
Κομματοκρατία – βουλευτοκρατία – δημοσιογραφία – ακαδημαϊκή αλητεία,
αρλουμποειδής κοινωνία, και κοπριτοκρατεία, χόρευαν το χορό των κολασμένων στο
πτώμα της Ελλάδος διαμοιράζοντες τα ιμάτιά της!!! Τώρα, ο δρόμος του ολέθρου
είναι μονόδρομος και αναπότρεπτος.
Εκτός κι’ αν
επαναστατήσουμε και στήσουμε Ικριώματα για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου