«Απ’ τον πασοκισμό στον τρωγλοδυτισμό»

Γράφει ο
Δημήτρης Σιάχος

Οι στιγμές που ζούμε ως Έθνος και ως Κράτος μόνο μελαγχολία και απόγνωση μπορούν να προκαλέσουν ακόμη και στον πιο αισιόδοξο παρατηρητή...

Σύσσωμο το Πανελλήνιο παρακολουθεί αποσβολωμένο την καταπάτηση κάθε θεμελιώδους δικαιώματος και κάθε έννοιας αξιοπρέπειας από μία άρτι εκλεγείσα Κυβέρνηση, η οποία συνεχίζει το απόλυτα καταστροφικό της έργο, παγιδευμένη σε ιδεοληψίες και με πλήρη ανικανότητα να διοικήσει.

Διώχνει επενδύσεις, εκτοξεύει τη φορολογία σε δυσθεώρητα ύψη, πνίγει εντελώς κάθε υποψία ελεύθερης οικονομίας, ενώ ταυτόχρονα επιτίθεται σε μισθούς και συντάξεις.

Ταυτόχρονα αποκαρδιώνει ακόμα και τον πιο φανατικό της
υποστηρικτή με την φαιδρή και προσβλητική της εικόνα σε όλα τα επίπεδα, από το «Καλή Χρονιά» στο τέλος της Παρέλασης ως την ανάρμοστη στάση κατά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου, απόδειξη της έλλειψης έστω και στοιχειώδους καλλιέργειας από τα στελέχη της.

Η όποια αισιοδοξία δημιουργήθηκε τον Αύγουστο, μετά την επίτευξη της επώδυνης συμφωνίας με τους εταίρους σήμερα εξανεμίζεται, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν λόγο για καταστροφικά σενάρια στο άμεσα επόμενο διάστημα.

Απέναντι σε αυτές τις δραματικές εξελίξεις, οφείλουμε να παραμένουμε ετοιμοπόλεμοι. Ο ρόλος της Παράταξής μας το επόμενο διάστημα θα είναι πιο κρίσιμος από ποτέ.

Είμαι σίγουρος ότι η διαδικασία της εκλογής του Προέδρου μας, δεν θα αφήσει σημάδια στην Παράταξη, ενώ αντίθετα θα μας δυναμώσει και πολύ σύντομα θα είμαστε έτοιμοι όχι απλά να ασκήσουμε στιβαρή αντιπολίτευση αλλά και να Κυβερνήσουμε.  

Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας από εμάς οφείλει να αντιμετωπίζει τα πάντα με δημιουργική αλλά και κριτική σκέψη, κόντρα στις λογικές της "ενιαίας σκέψης" που μας έχουν επιβάλει εδώ και δεκαετίες...


Με αφορμή τη συζήτηση περί "ενιαίας σκέψης" σας κοινοποιώ ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου από την Καθημερινή, ο οποίος ξεκινά με αναφορά στον Μάνο Χατζηδάκη:

".....Αφήστε που έκανε και κακές παρέες. Ήταν φίλος του Καραμανλή.
Όταν τον γνώρισα, στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, ήταν περίπου εξήντα ετών και στη χώρα είχε επικρατήσει ο πασοκισμός. Η κυριαρχία του εκτεινόταν σε όλo τον δημόσιο βίο, από την πολιτική και την οικονομία έως τη γλώσσα, την ενδυμασία και τη συμπεριφορά. Ο πασοκισμός δεν ήταν πολιτική. Ηταν νοοτροπία, από την πιο εκχυδαϊσμένη της εκδοχή, την «Αυριανή», έως τις πιο εκλεπτυσμένες. Αυτές τις τελευταίες τις επεξεργαζόταν, υποτίθεται, η αριστερή διανόηση με ικανοποιητική δουλοπρέπεια απέναντι στην πολιτική εξουσία, επαιτώντας κοινό μέσω των προοδευτικών της ιδεών.
Τότε επεβλήθη η ενιαία σκέψη. Για να σε ακούσουν έπρεπε να είσαι εναντίον του πολέμου, υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης, εναντίον της πυρηνικής ενέργειας, υπέρ των πάσης φύσεως απεργών και των απεργιών τους, να πιστεύεις ότι ο αγρότης είναι ο καλύτερος φίλος της προόδου, έπρεπε να θεωρείς τη δεξιά ξενόδουλη, κι ακόμη κι αν δεν πίστευες στον χιλιαστικό κομμουνισμό, έπρεπε να δηλώνεις σοσιαλιστής. Προσοχή, όχι σοσιαλδημοκράτης. Έπρεπε επίσης να πιστεύεις πως τον Εμφύλιο τον έκαναν επίτηδες οι Άγγλοι, πως ο Βελουχιώτης ήταν ήρωας σαν τον Κολοκοτρώνη και να κλαις τη μοίρα σου που δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει το θεάρεστο έργο του. Ήσουν βέβαιος πως ο Καραμανλής κατέστρεψε την Αθήνα με την αντιπαροχή, έπρεπε να παίρνεις στα σοβαρά ιστορικούς όπως ο Κορδάτος και ακόμη κι αν δεν είχες διαβάσει τον Μακρυγιάννη, έπρεπε οπωσδήποτε να τον σέβεσαι γιατί ήταν αδικημένος σαν την ίδια την Ελλάδα. Ο καπιταλισμός ήταν κακό πράγμα. Ακόμη χειρότερο και από τον καπιταλισμό ήταν η Αμερική. Χειρότερο δεν υπήρχε γι’ αυτό και δεν το αναφέρω. Διά της πολιτικής εξουσίας η ενιαία σκέψη κατέλαβε την εκπαίδευση, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν γενιές που δεν έμαθαν ποτέ να σκέφτονται. Τους έφτανε να παπαγαλίζουν τις βεβαιότητες της προοδευτικής Ελλάδας..."

http://www.kathimerini.gr/836207/opinion/epikairothta/politikh/ap-ton-pasokismo-ston-trwglodytismo


 (Γραμματέας Μισθωτών και Επιστημονικών Φορέων, Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Ν.Δ.)