Τα αίτια και τα αποτελέσματα της τρομοκρατίας

Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί στις μέρες μας. Κάποιοι άνθρωποι ζωσμένοι με εκρηκτικά και ένα καλάσνικοφ να εισβάλουν σε ένα χώρο ψυχαγωγίας ή πολιτισμού και να σκορπίζουν το θάνατο. Όλα αυτά συνέβησαν το βράδυ της Παρασκευής, 13 Νοεμβρίου, στην Πόλη του Φωτός, το Παρίσι.

Και δυστυχώς κάθε δύναμη αποτροπής, είναι σε πλήρη αδυναμία να προλάβει το κακό, όταν το τρομοκράτης είναι αποφασισμένος να στερήσει με τη βία τη ζωή  όσο  περισσότερων ανθρώπων μπορεί, πυροδοτώντας στο τέλος και την βόμβα με την οποία έχει ζωστεί.

Στο εύλογο ερώτημα ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, που προβαίνουν σε αυτές τις ακραίες βίαιες πράξεις, υπάρχουν πολλές και ποικίλες απαντήσεις.

Βεβαίως αυτό το εγκληματικό μόρφωμα, που το αποκαλούν κράτος
των Ισλαμιστών, οργανώνει, εκπαιδεύει και κατευθύνει τη δράση των ομάδων αυτών, όμως πέρα από την επιφανειακή προσέγγιση καλό είναι να δει κανείς τα αίτια που την προκαλούν.

Όλα ξεκινούν από τη Μέση Ανατολή, όπου η ειρήνη δεν λέει να φανεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Μετά την ίδρυση του Ισραηλινού κράτους, στην περιοχή της Παλαιστίνης το 1949, και την ταυτόχρονη αδυναμία δημιουργίας δίπλα σε αυτό ενός αραβικού, τα πράγματα πήραν μια αρνητική τροχιά στην υπόθεση που λέγεται ειρήνη σε αυτή την περιοχή.

Στους διαδοχικούς πολέμους που ακολούθησαν, το κράτος του Ισραήλ επεκτάθηκε σε εδάφη, που η αρχική απόφαση του ΟΗΕ τα προόριζε για το παλαιστινιακό κράτος.

Το Ισραήλ στηρίχθηκε και στηρίζεται δυναμικά από τις  ΗΠΑ. Έτσι για τους φανατικούς Άραβες δημιουργήθηκε το δίδυμο των μεγάλων εχθρών, ΗΠΑ και Ισραήλ. Το παλαιστινιακό έγινε η σημαία για την Αλ Κάιντα χθες, και τους διαδόχους τους σήμερα, που επεξέτειναν το εχθρικό στρατόπεδο σε όλη τη Δύση.

Με τη θρησκεία να χρησιμοποιείται ως αιχμή του δόρατος, οι τζιχαντιστές  ξέχασαν το Ισραήλ και τους Παλαιστινίους και επεξέτειναν τον στόχο τους, στον τρόπο ζωής και τον πολιτισμό της Δύσης.

Γι’ αυτό και το κτύπημα τους στο κέντρο του Παρισιού, είχε στόχο μέσα από τις άγριες δολοφονίες ανθρώπων, να πλήξει ταυτόχρονα, την ψυχαγωγία, την διασκέδαση και τον πολιτισμό των ανθρώπων της Δύσης.

Η επίθεση έγινε σε γήπεδο ποδοσφαίρου, σε θέατρο, σε πολυχώρο διασκέδασης, σε εστιατόριο και σε μπαρ.
Η εκατόμβη αυτή των θυμάτων είναι πάντως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ενωθούν όλες οι μεγάλες δυνάμεις ΗΠΑ, Ρωσία, Ευρώπη, Κίνα, μαζί με τις αραβικές χώρες, προκειμένου από κοινού να αντιμετωπίσουν τον ISIS.

Όμως πέρα από αυτή τη δράση, οι πολίτες που ζουν σε μεγαλουπόλεις, που θεωρούνται επόμενοι στόχοι, αλλά και όσοι ταξιδεύουν με πρόσφατο παράδειγμα την τρομοκρατική ενέργεια σε ρωσικό αεροσκάφος, θα ζουν με το φόβο. Στόχο που έχουν καταφέρει να επιτύχουν οι φανατικοί ισλαμιστές.

Παράλληλα η ανασφάλεια, οδηγεί σε ακροδεξιές επιλογές και σε κινδύνους για την ίδια την δημοκρατία των ευρωπαϊκών χωρών.

Ταυτόχρονα αποδεικνύεται το πόσο επιπόλαιες ήταν οι πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και όσων τους ακολούθησαν  στο Ιράκ, που άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου, μια και με ψέματα περί των χημικών και των πυρηνικών που υποτίθεται ότι διέθετε ο Σαντάμ Χουσεΐν, ενήργησαν παραπλανώντας  την διεθνή κοινή γνώμη.

Όπως επίσης με τη δήθεν προοπτική μιας Αραβικής Άνοιξης Γάλλοι, Άγγλοι, Αμερικανοί και κάποιοι άλλοι, κινήθηκαν εναντίον του Καντάφι στη Λιβύη, αλλά και του νεώτερου Άσαντ στη Συρία.
Αυτές οι επιθετικές ενέργειες δημιούργησαν στρατιές φανατικών ορκισμένων για εκδίκηση τους οποίους εκμεταλλεύτηκαν και στρατολόγησαν οι τζιχαντιστές.

Βεβαίως και το Ισραήλ, μολονότι δηλώνει υποκριτικά δια του Β. Νετανιάχου στο Μ. Ομπάμα, ότι επιδιώκει μέσω των συνομιλιών στη δημιουργία ενός Παλαιστινιακού κράτος, στην πράξη άλλα πράττει, μια και συνεχίζει τους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη, υποδαυλίζοντας ταυτόχρονα το μίσος ανάμεσα στις δύο πλευρές, με τις ανιστόρητες δηλώσεις του Πρωθυπουργού της χώρας, περί δήθεν υπόδειξης στον Χίτλερ από Παλαιστίνιο Ιμάμη να εξοντώσει τους εβραίους για να μην κατακλύσουν την Μ. Ανατολή.

Η διεθνής κοινότητα οφείλει να και να απαντά δυναμικά, όχι μόνο στις κάθε μορφής τρομοκρατικές πράξεις, αλλά και να στιγματίζει όσους από οπουδήποτε πλευρά υποδαυλίζουν το μίσος και προκαλούν τον  φανατισμό.

Ας ευχηθούμε ότι η πολιτισμένη διεθνής κοινότητα, θα δράσει αυτή τη φορά συντονισμένα, όχι για να αρπάξουν κάποιες πετρελαϊκές εταιρίες πολύτιμες περιοχές μαύρου χρυσού, αλλά για να αφαιρέσουν  το απόστημα, προκειμένου τα εκατομμύρια των βιαίως εκτοπισθέντων προσφύγων της Ευρώπης, να επιστρέψουν με ασφάλεια, στις πατρογονικές τους εστίες…