Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

Βαθύτερο το ζήτημα...



Γράφει ο
Γιάννης Μεταξάς
Όσα ειπώθηκαν για τη Συνθήκη της Λωζάννης και για δημοψήφισμα στη Θράκη μάς καταθορύβησαν. Έφθασαν όμως στη δημόσια σφαίρα μέσα από προβληματικά κείμενα, για τα οποία προφανώς υπάρχουν ευθύνες.
Μεγαλύτερη όμως σημασία έχει - και αυτό είναι το μείζον - να διερωτηθούμε πώς παράγονται τέτοια επαγγελματικά λάθη. Ηθελημένα; Όχι ακριβώς. Κάτι άλλο φοβάμαι ότι έδρασε στη σύνταξη της είδησης. Πρόκειται για αυτό που θα αποκαλούσα αδέσποτο σύνδρομο δραματοποίησης των γεγονότων, ώστε κάθε φορά ασυναίσθητα να τονίζεται εκείνο που θα προκαλούσε θόρυβο, ταραχή, «τσίμπημα».
Αυτή η στάση όμως ως attitude εξαρτάται, νομίζω, από κάτι άλλο ακόμα σοβαρότερο. Και πιο επικίνδυνο: μήπως οφείλεται στην
ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας που από το είδος της κυρίαρχης ψυχοσύνθεσής της να απολαμβάνει το συνταρακτικό, το συγκλονιστικό, το απίστευτο μετατρέπεται έτσι σε θετικό αποδέκτη της υπερβολής; Μήπως είναι δηλαδή αυτή που οδηγεί την ανήμερη γραφίδα του συντάκτη σε ανάλογες, σύμμορφες διατυπώσεις, με εκείνες που ψυχοδυναμικά την υποστασιοποιούν; Μήπως;
Η επαλήθευση βρίσκεται στις διορθωτικές - προς Ημάς - δηλώσεις του Ερντογάν αλλά και άλλων που ακολούθησαν και σύμφωνα με τις οποίες «άλλα είναι τα φυσικά μας σύνορα που τα σεβόμαστε και άλλα είναι εκείνα της καρδιάς μας». Τσιμπώντας εμείς στα πρώτα δολώματα του Ηγεμόνα περί αναθεωρήσεων του δώσαμε τη δυνατότητα να πει αυτό που πραγματικά ήθελε: να αμφισβητήσει όχι τις συνθήκες αλλά την εθνική «δικαιότητά» (!) τους. Γιατί μας είπε πως ενώ το μυαλό δεν μπορεί να λειτουργεί με βάση τη νομιμότητα (πονηρός ο «Ευρωπαίος»), η καρδιά υποκαθορίζεται από τη legitimatas. Όχι από τη legalitas.
Έτσι ο Ερντογάν διέρρευσε αυτό που αγαπάει αλλά δεν μπορεί να κάνει. Μπόρεσε όμως να το αγγίξει μόλις εμείς δείξαμε ότι τον φοβηθήκαμε. Και τις αμέσως επόμενες μέρες, ακόμα και χθες, το συνέχισε. Αξιοποιεί κάτι στο οποίο έπρεπε με άλλον τρόπο να είχαμε απαντήσει. Τόσο τα μέσα μαζικής επικοινωνίας όσο και όποιος άλλος έχει την ευθύνη για όσα συμβαίνουν έχουν ταυτόχρονα την υποχρέωση άλλων χειρισμών.

-Ο κ. Γιάννης Μεταξάς, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι τακτικό μέλος της Académie Européenne Interdisciplinaire des Sciences.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=838573&wordsinarticle=%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%91%CE%A3

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου