Η
κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τους
συνεργάτες της, με την αντίθετη γνώμη της μείζονος αντιπολίτευσης, καθώς
και μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινής γνώμης και σίγουρα της
πλειοψηφίας των πολιτών της Β. Ελλάδας δημιουργεί πληθώρα εμπροσθοβαρών
προβλημάτων που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα στο εξής, για την επίλυσης και
διευθέτηση των οποίων, πολύ δύσκολα θα εξασφαλίσει πρόθυμους
συμμάχους. Καθώς η εικόνα πλέον ξεκαθαρίζει, ουδείς μπορεί να έχει
αμφιβολία ότι κινητήριος δύναμη για την fast track επίλυση του θέματος
των Σκοπίων...μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο ήταν και παραμένει η Ουάσινγκτον του κ Τραμπ. Η αμερικανική κυβέρνηση, από την πρώτη συνάντηση Τραμπ -Τσίπρα είχε ξεκαθαρίσει στην Αθήνα, ότι η αμερικανική αμυντική διπλωματία επείγεται για την άμεση λύση αυτού του διμερούς προβλήματος στα Βαλκάνια, ώστε τα Σκόπια να καταστούν ταχέως και εκ του ασφαλούς πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ. Και τούτο γιατί η Ουάσιγκτων δεν είχε ιδιαίτερες ευαισθησίες για την τύχη των κατοίκων της ΠΓΔΜ και «τον ρωσσικό κίνδυνο «που θα αντιμετώπιζαν, αλλά γιατί επειγόταν να εξασφαλίσει σταθερό, πρόσθετο νατοϊκό έδαφος, ώστε να μπορέσουν οι ΗΠΑ να προχωρήσουν άμεσα στην αναδιάταξη των στρατιωτικών αεροπορικών δυνάμεων τους στην Ευρώπη: Δηλαδή, να «ξηλωθεί» σταδιακώς η μεγάλη αεροπορική βάση του Ραμστάιν, σε γερμανικό έδαφος, (κατάλοιπο πλέον του ξεπερασμένου κατά την θεωρία Τραμπ σχεδιασμού «αμερικανικής προστασίας «της Ευρώπης από την τότε ΕΣΣΔ) και να μεταφερθεί στο «φρέσκο» νατοϊκό έδαφος των Σκοπίων ο μεγαλύτερος όγκος των αμερικανικών δυνάμεων με νατοϊκό καπέλο στην Ευρώπη- «ένα τσιγάρο δρόμος» από την θηριώδη αμερικανική βάση Bondsteel στο Κόσσοβο, που αυτή την στιγμή υπολειτουργεί. Η ΝΑΤΟποίηση των Σκοπίων ήταν απαραίτητο πρώτο βήμα, διότι διαφορετικά, μια σκέτη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στα Σκόπια, θα προκαλούσε ευλόγως την άμεση ρωσσική στρατιωτική παρουσία, κάπου στα Βαλκάνια. Η κυβέρνηση Τσίπρα αγκάλιασε μονομιάς την αμερικανική επιθυμία και ενεπλάκη , χωρίς καμμια προηγούμενη προετοιμασία στην fast track εκ των προτέρων «νικηφόρα» διαπραγμάτευση, υπό την αυστηρή και σκληρή εποπτεία του κ Νίμιτς. (σς υπενθυμίζεται ότι όταν κάποια στιγμή στη διαπραγμάτευση βγήκε προς τα έξω το θέμα της γλώσσας και του όρου identity ο κ Νίμιτς την έκοψε μαχαίρι και κανείς δεν ξαναμίλησε γι’ αυτά, παρα μόνο στο παραπέντε και αφού βεβαίως η Αθήνα έβαλε οριστικώς και αμετακλήτως τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον περασμένο Ιούλιο. Η κυβέρνηση Τσίπρα- ΑΝΕΛ εξετέλεσαν στο ακέραιο την «αποστολή» που τους είχε αναθέσει η Ουάσιγκτων, χωρίς προηγουμένως κανείς από ελληνικής πλευράς, ούτε από την συμπολίτευση ούτε και από την αντιπολίτευση (με εξαίρεση την πάγια και ολοκληρωτική αντίθεση του ΚΚΕ στο ΝΑΤΟ) να σκεφθούν, να διατυπώσουν και να διαπραγματευθούν προηγουμένως με τους Νατοϊκούς εταίρους, διάφορα οφέλη και δεσμεύσεις της Συμμαχίας -πλέον- απέναντι στην Αθήνα, αν αυτή επρόκειτο να κάνει ένα τόσο μεγάλο βήμα και να ανοίξει την πόρτα του ΝΑΤΟ στα Σκόπια χωρίς να έχει διασφαλίσει απολύτως τον όρο erga omnes. Την στιγμή μάλιστα, που υπάρχουν πολλά και σοβαρά ανοιχτά ζητήματα μεταξύ Ελλάδας και ΝΑΤΟ, λόγω της συγκεκριμένης εχθρικής πολιτικής της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα , την οποία ενστερνίζεται το ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα θα ήταν απολύτως συμβατό και με την ..νατοϊκή διπλωματική παράδοση, να απαιτήσει η Ελλάδα την κατάργηση της διαταγής του SACEUR από τον Αύγουστο του 2006, σύμφωνα την οποία το ΝΑΤΟ απαγορεύει σε όλα τα στρατιωτικά αεροσκάφη να προσεγγίζουν 19 ελληνικά νησιά του Αν. Αιγαίου εγγύτερα των 6νμ, στερώντας έτσι τυπικά ουσιαστικά και νομικά την ελληνική κυριαρχία στα νησιά αυτά, που φαίνονται πλέον ως... ξένο κράτος. (Στο κάτω κάτω της γραφής η Αθήνα δεν είχε παρά να ακολουθήσει ..το παράδειγμα της Τουρκίας το 2010, όταν συζητείτο η έγκριση του «Νέου Δόγματος του ΝΑΤΟ». Τότε, ο Τούρκος πρόεδρος Γκιουλ απείλησε την Συμμαχία να μπλοκάρει το «Νέο Δόγμα» αν το ΝΑΤΟ δεν έσβηνε το Ιράν από τον κατάλογο των χωρών που συνιστούν απειλή κατά της Δύσης. Η Τουρκία τότε πέτυχε τον σκοπό της..) Ουδείς όμως στην κυβέρνηση Τσίπρα ΑΝΕΛ διανοήθηκε μια τέτοια εθνική διαπραγμάτευση διότι ο στόχος – της πρώτης φορά αριστερής κυβέρνησης-ήταν και παραμένει η «καλή σχέση» με την Ουάσιγκτων, η οποία ακόμα και τώρα υπόσχεται «την βοήθεια της», αν έρθουν τα προεκλογικά «δύσκολα». Φυσικά ούτε πέρασε καν και από το μυαλό της μείζονος αντιπολίτευσης , που κατά τα άλλα δηλώνει «υπερατλαντική» βρέξει- χιονίσει.. Ουδείς ακόμα μπορεί να παραβλέπει και τις κινήσεις Ερντογάν απέναντι στο ελληνο-σκοπιανό πρόβλημα. Δεν ήταν καθόλου τυχαία η δήλωση Ερντoγάν, πέρσι μια ημέρα μετά το συλλαλητήριο της Αθήνας, ότι οι δεσμοί μεταξύ της Τουρκίας και της «Μακεδονίας» είναι αδελφικοί και ότι η Άγκυρα δεν πρόκειται να αφήσει ποτέ μόνα τους τα Σκόπια. Ούτε μπορεί να παραβλεφθεί τώρα η πρώτη επίσκεψη του Σκοπιανού ΥΠΕΞ στην Άγκυρα , μια μέρα μετα την λήξη της διαδικασίας συνταγματικής αλλαγής στα Σκόπια, με την Άγκυρα να υπενθυμίζει ότι αυτή ήταν η πρώτη που αναγνώρισε τη «Μακεδονία».. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει ότι η Άγκυρα σπεύδει από τώρα να εξασφαλίσει έναν ακόμα πιστό σύμμαχο της μέσα στο νατοϊκό περιβάλλον εναντίον της Ελλάδας. Καθιστώντας ακόμα δυσκολότερη – δηλαδή αδύνατη -την εξυπηρέτηση αμιγών ελληνικών εθνικών συμφερόντων στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Διότι στα θέματα που απαιτούν απόφαση δια πλειοψηφίας, η Ελλάδα θα είναι μονίμως χαμένη απέναντι στο τόξο Άγκυρας -Τιράνων- Σκοπίων , δηλαδή απέναντι σε εχθούς μεταμφιεσμένους σε συμμάχους, που όλοι έχουν βλέψεις σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας. Υποτίθεται ακόμα ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεσμεύει πάραυτα την κυβέρνηση των Σκοπίων να αιτηθεί επισήμως την αλλαγή του ονόματος και την επισημοποίηση της νέας ονομασίας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και διεθνή fora. Κινήσεις αυτές, που θα βραδύνουν στο μέλλον αφού δεν υπάρχει ουσιαστικά πλέον κανένα απολύτως εργαλείο πίεσης των Σκοπίων. Υλικό άλλωστε για τα νέα ανέκδοτα που θα δημιουργηθούν από «τις πιέσεις» της Αθήνας πάνω στη Βόρεια Μακεδονία να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, είναι, από τώρα και η υπόθεση του αεροδρομίου των Σκοπίων «Μέγας Αλέξανδρος». Στη συνάντηση τους το καλοκαίρι, ο ίδιος ο κ Ζάεφ είχε υποσχεθεί «στον αδελφό» Τσίπρα ότι θα αλλάξει αμέσως το όνομα του αεροδρομίου σε ένδειξη καλής θέλησης και εμπιστοσύνης. Ο άπειρος και άμαθος κ Τσίπρας αγκάλιασε ενθουσιωδώς αυτή την εξαγγελία , υποσχόμενος και αυτός πληθωρικά με τη σειρά του ότι θα ψηφίσει το ταχύτερο δυνατόν στην ελληνική Βουλή τη δεύτερη φάση προετοιμασίας των Σκοπίων για την ΕΕ. Χωρίς καν να περιμένει το επίσημο αίτημα των Σκοπίων στον ICAO για αλλαγή της ονομασίας του αεροδρομίου, χωρίς την οποία , η σκοπιανή δέσμευση είναι απλώς αέρας κοπανιστός. Και έχει παραμείνει μέχρι στιγμής αέρας κοπανιστός. Αυτό αποδεικνύεται κι εκ του γεγονότος ότι το1992 η κυβέρνηση ΝΔ δημιούργησε το Κέντρο Ελέγχου Εναέριας Κυκλοφορίας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ το οποίο λόγω αντίδρασης των Σκοπίων μέχρι σήμερα ο ICAO δεν το αναγνωρίζει και δεν το καταχωρεί στα σχετικά εγχειρίδια του… * Η Κύρα Αδάμ είναι πρώην διευθύντρια της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» και επικεφαλής του πολιτικού ρεπορτάζ στο pronews.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου