H γελοιότητα των διαγραφών

Σάκης Μουμτζής

Τα τρία κόμματα βρίσκονται σε κατάσταση παροξυσμού. Μόλις κυκλοφορήσει στην πιάτσα κάποιο από τα 213 ονόματα ψάχνουν στους καταλόγους τους να δουν αν είναι γραμμένος, και αν ναι, τον διαγράφουν. Δεν περιμένουν να δουν την εξέλιξη της υπόθεσης, πόσο είναι αναμεμειγμένο το στέλεχος που διέγραψαν και βέβαια το τεκμήριο της αθωότητας πήγε περίπατο. Είναι ένοχος μέχρι να αθωωθεί.

Αυτή η τραγελαφική κατάσταση ξεκίνησε όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν πως μπορεί να πολιτικοποιήσουν την υπόθεση Μίχου και να πλήξουν τη Νέα Δημοκρατία. Το είχαν επιχειρήσει και στο παρελθόν με την υπόθεση Λιγνάδη, αλλά η προσπάθεια απέτυχε. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται πως οι πολιτικοί δεν μπορούν να γνωρίζουν την απόκρυφη ζωή πολιτικών τους φίλων ούτε είναι υπεύθυνοι για το ποιόν αυτών με τους οποίους φωτογραφίζονται ή ανταλλάσσουν χειραψία.

Οι Συριζαίοι δεν πήραν το μάθημά τους και επανήλθαν με την υπόθεση της 12χρονης. Προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκτέθηκαν με τη συμπεριφορά τους και για τα όσα είπαν σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας και γιατί βιάστηκαν να βγάλουν συμπεράσματα για την ηθική ολόκληρης της παράταξης. Να μην αναφέρω τα ονόματά τους γιατί πλέον θα έχουν μετανιώσει γι΄αυτά που είπαν. Τώρα που προέκυψε πως και ο δικός τους πολιτικός χώρος έχει λερωμένη τη φωλιά του στην υπόθεση της 12χρονης.

Δεν γνώριζαν πως σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου; Και ως γνωστόν η άβυσσος δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο. Η απάντηση που δίνω στο ερώτημα είναι πως πίστεψαν ότι το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς δεν έχει μόνο πολιτική διάσταση, αλλά περικλείει όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Πίστευαν πως ο αριστερός είναι ανώτερος άνθρωπος, καθώς αντιπροσωπεύει τον επίγειο σοσιαλιστικό παράδεισο και είναι φορέας της απόλυτης αλήθειας. Συνεπώς θα ήταν αδιανόητο να εμπλέκεται σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις.

Η όλη κατάσταση παραπέμπει στην αντίληψη που επικρατούσε στην εποχή του Στάλιν πως στη σοσιαλιστική κοινωνία δεν μπορεί να υπάρχουν κατά συρροή δολοφόνοι. (Σας προτείνω να δείτε την ταινία child 44).

Eπειδή ακριβώς πίστευαν -και μπορεί ακόμα να εξακολουθούν να πιστεύουν- πως με τέτοιες ακατονόμαστες πράξεις βαρύνονται μόνον οι ταξικοί και πολιτικοί τους αντίπαλοι, έπεσαν από τα σύννεφα όταν διαπίστωσαν πως μεταξύ των 213 υπήρχε και ένας τουλάχιστον δικός τους. Η προσγείωση ήταν απότομη, αν κρίνω από τη σιωπή που επικρατεί στο Διαδίκτυο.

Είναι καιρός να αντιληφθούν πως αν αρχίσουν να πολιτικοποιούν όλα τα κόμματα τις ειδεχθείς δολοφονίες, δηλαδή αν ψάχνουν να δουν όχι μόνο τα πολιτικά φρονήματα του δολοφόνου, αλλά και όλης της οικογένειας του και των προγόνων του, τότε θα βιώσουμε την πλήρη παρακμή της πολιτικής, με ό,τι σημαίνει αυτό για τη δημοκρατία μας. Ας το καταλάβουν μια και καλή οι αριστεροί πως το έγκλημα δεν έχει πρόσημο, διαπερνά οριζόντια την κοινωνία και κυρίως να αποβάλουν την βλακώδη αντίληψη πως αυτοί είναι φτιαγμένοι από άλλη πάστα.

liberal.gr