Η επόμενη μέρα

Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Οι δημόσιες αντεγκλήσεις γύρω από το δέον γενέσθαι στην υπόθεση της αδειοδότησης των καναλιών, ουδέν προσφέρουν στην επίλυση ενός σχετικά απλού ζητήματος, που με ευθύνη και των σημερινών και των χθεσινών έχει εξελιχθεί σε χρόνια και επιβλαβή εν πολλοίς ασθένεια. 
Κι αυτό γιατί κυβέρνηση και αντιπολίτευση αναλώνονται σε πολιτικές αψιμαχίες και δεν ασχολούνται με τα άλλα τα σοβαρά, που συμβαίνουν τόσο εντός όσο και εκτός  Ελλάδος. 
Γιατί η λύση του γόρδιου δεσμού των τηλεοπτικών αδειών, αν αφαιρέσει κανείς το πολιτικό show που παίζεται γύρω από την όλη υπόθεση, είναι σχετικά απλή. Αρκεί και οι μεν και οι δε να
κινηθούν σε ένα πλαίσιο συναίνεσης, που σκοπό θα έχει να τακτοποιήσει μια πολυετή εκκρεμότητα-παρανομία και ταυτόχρονα δεν θα υποκρύπτει κόλπα, που στοχεύουν να αποκλείσουν τους εχθρούς και να ευνοήσουν, κάποτε σκανδαλωδώς, τους φίλους. 
Πολύ απλά να υπάρξει συνεννόηση, τόσο για το νόμο γέφυρα, όσο και για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το νέο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο στο οποίο πρέπει και σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ να αποδοθεί και πάλι η αρμοδιότητα των αδειοδοτήσεων. Έτσι απλά θα λυθεί ο γόρδιος δεσμός και η χώρα θα πάει παρακάτω, για να δει τα μεγάλα και να προσπεράσει τα μικρά. 
Ποιο είναι το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση; Να πληρώσουν όσοι θα αδειοδοτηθούν ένα εύλογο τίμημα, που θα αποδώσει στο δημόσιο έσοδα για την χρήση των συχνοτήτων. 
Κι όλα αυτά όχι μια κι έξω όπως προέβλεπε το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο του υπουργού Επικρατείας, αλλά ένα ποσό αρχικά και ένα ετήσιο ενοίκιο, για την χρήση των συχνοτήτων στη διάρκεια της δεκαετίας, που θα διαρκεί η αδειοδότηση. 
Έτσι θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για βιώσιμες επιχειρήσεις στον χώρο των ΜΜΕ. Παράλληλα να προβλεφθεί ετήσιος έλεγχος για το αν τηρούνται οι αυστηρές προϋποθέσεις που θα έχουν τεθεί, από το νέο νομικό πλαίσιο. Κι αυτές πρέπει να είναι ο αριθμός προσωπικού, που να είναι στο σύνολό του ασφαλισμένο, το πρόγραμμα που θα πρέπει να έχει ένα μίνιμουμ ποσοστό ελληνικής παραγωγής, η φορολογική, ασφαλιστική και τραπεζική ενημερότητα. Και βεβαίως η πληρωμή των μισθών στην ώρα τους.
Μια τέτοιου τύπου συνεννόηση, γιατί είναι αδύνατη στη χώρα μας; Γιατί θα πρέπει να παρακολουθούμε τους πολιτικούς σκυλοκαβγάδες νυχθημερόν στα κανάλια, αντί να βλέπουμε σοβαρές προσεγγίσεις για τα καθημερινά προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι πολίτες; 
Αρκετά κράτησε αυτή η άγονη διαμάχη. Ενέπλεξε το ΣτΕ και κάποιοι καλοθελητές του κυβερνώντος κόμματος, αντί να ασχοληθούν με τα τεράστια προβλήματα, που είναι της αρμοδιότητας τους, όπως το εκρηκτικό τοπίο στις φυλακές της χώρας ,το παίζουν επιθεωρητές Πουαρώ απαξιώνοντας τον ρόλο τους , πλήττοντας ταυτόχρονα καίρια τους θεσμούς. 
Την ανωριμότητα του πολιτικού πεδίου και τις αυταπάτες είναι καιρός να τις αφήσουμε πίσω. Τα προβλήματα πέρα από τα οικονομικά είναι μεγάλα και χρειάζονται σοβαρούς και λεπτούς χειρισμούς. Η επίσκεψη Ομπάμα πέρα από τα όσα λέγονται, μπορεί να κρύβει και πιέσεις για συμφωνία στο κυπριακό στα μέτρα της Άγκυρας. 
Η παρουσία του ρωσικού αεροπλανοφόρου στη Μεσόγειο δεν προμηνύει  έναρξη ειρηνευτικών διαδικασιών στη φλεγόμενη περιοχή μέσα και έξω από την Συρία. Η «καρδιά» του Σουλτάνου Ερντογάν, που κτυπάει στα Βαλκάνια και στην Κεντρική Ασία προμηνύει αρνητικές εξελίξεις στο άμεσο μέλλον. 
Ωραία η παρέλαση, καλά και συναινετικά σχόλια των πολιτικών, αλλά οι ένοπλες δυνάμεις χρειάζονται ανταλλακτικά, για να έχουν όλα τα μέσα ετοιμοπόλεμα, καύσιμα για να μπορούν να αντέχουν στο χρόνο δράσης  και οβίδες για να μπορούν να είναι αξιόμαχα. 
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να εγκαταλείψουν την στείρα αντιπαράθεση και να ξαναδούν το ρόλο τους, που για τους μεν είναι δράση για να οδηγηθεί η χώρα σε ασφαλές λιμάνι και για τους δε, προτάσεις σε συνδυασμό με την εποικοδομητική κριτική. 
Αν συνεχίσουν με το ψέμα και τα επικοινωνιακά παιχνίδια, θα οδηγήσουν την πατρίδα μας σε νέες μεγαλύτερες περιπέτειες…