Μας κυβερνούν οι άθεοι και οι απάτριδες. Η χώρα απειλείται εκ των έσω

Γράφει ο
Γιάννης Κουλούρης

Μέχρι τώρα είναι γεγονός ότι είχα επιδείξει κάποια ανοχή στην Κυβέρνηση Τσίπρα , ελπίζοντας ότι ο ίδιος με την πάροδο του χρόνου θα συνειδητοποιούσε το κακό που είχε κάνει στην οικονομία της χώρας η περίοδος Βαρουφάκη και αυτό που κάνει στα εθνικά θέματα η πολιτική Φίλη, Μουζάλα και Παππά και θα τα διορθώσει.
Και ως προς μεν το πρώτο πράγματι φαίνεται ότι έβαλε, (ή του έβαλαν), μυαλό, και μέχρι τώρα τουλάχιστον, κατά την άποψή μου, ακολουθεί καλύτερη οικονομική πολιτική από αυτήν των προηγουμένων κυβερνήσεων. Αυτό φαίνεται κυρίως στο ασφαλιστικό, όπου με τον επανυπολογισμό όλων των συντάξεων με ενιαία κριτήρια αναπλήρωσης για όλους, βάσει
εισφορών και χρόνου ασφάλισης, το κόψιμο του σκανδαλώδους ΕΚΑΣ και τον περιορισμό των προκλητικών επικουρικών συντάξεων, αν γίνουν σωστά, (που μάλλον δεν γίνονται),  θα επέλθει τουλάχιστον δικαιοσύνη στο θέμα αυτό, όπου οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με την καρατόμηση μόνο των μεσαίων και «υψηλών» συντάξεων, διέπραξαν ολέθριο λάθος, αφού, εκτός του ότι φτώχυναν ανθρώπους που μια ζωή πλήρωναν υπέρογκες εισφορές, στέρεψαν τελείως από ρευστό  την αγορά, που κινούταν  κυρίως από αυτούς, με αποτέλεσμα να διαλυθεί κυριολεκτικά η τάξη των επαγγελματιών και ιδίως των εμπόρων και να μείνουν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, υπάλληλοι και επαγγελματίες, Ελπίζω να προχωρήσουν και στον εξορθολογισμό των ειδικών μισθολογίων και τον περιορισμό της κυριαρχίας των συνδικαλιστών στα εργασιακά θέματα, και ιδίως τις απεργίες, κάτι που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να κάνουν. Εάν μάλιστα επεκτείνουν και τον έλεγχο της φοροδιαφυγής και σε όσους μέχρι τώρα άφηναν  στο απυρόβλητο οι προηγούμενες κυβερνήσεις, πιθανώς η οικονομία της χώρας να πάει προς το καλύτερο, αφού ακόμα και στις ιδιωτικοποιήσεις τα καταφέρνουν καλύτερα από τους προηγούμενους.
Στα εθνικά όμως θέματα η κατάσταση είναι εντελώς κρίσιμη και δραματική.
Ο ίδιος ο Τσίπρας υποτάχθηκε τελείως στο κόμμα, αφού στην ουσία είπε ότι το κόμμα έχει μεγαλύτερη σημασία από την Κυβέρνηση, και άρα αυτό έχει το πάνω χέρι στη διακυβέρνηση της χώρας, και η θέση του αυτή επικροτήθηκε από το αδιανόητο για δυτική χώρα ποσοστό με το οποίο επανεκλέχτηκε αρχηγός.
Δεν γνωρίζω με ποια κριτήρια και πως εκλέχτηκαν ή επιλέχτηκαν οι 2700 σύνεδροι, φάνηκε όμως από την ψηφοφορία ότι η συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελείται από τους αμετανόητους άθεους, απάτριδες και ουτοπικούς αριστερούς ιδεοληψίες που υπήρχαν στο ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Είναι εκείνοι που δεν μπορούν να χωνέψουν τις ήττες τους στον εμφύλιο και όλες τις έκτοτε εκλογικές αναμετρήσεις, και τώρα που, χάρις στις εγκληματικές ενέργειες των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, τον απαράδεκτο εκλογικό νόμο και τον καιροσκόπο Καμμένο, ήρθαν στην εξουσία, θεωρούν ότι είναι ευκαιρία, εκτός από το βόλεμα των δικών τους παιδιών, να υλοποιήσουν όλα τα απωθημένα των ιδίων και των προγόνων τους, και να μας μετατρέψουν σε αριστεροκρατούμενη τριτοκοσμική χώρα τύπου Βενεζουέλας ή Βόρειας Κορέας.
Η πανηγυρική εκλογή Φίλη αποδεικνύει ότι η πολιτική του δεν είναι θέμα προσώπου αλλά του συνόλου του ΣΥΡΙΖΑ,  ο οποίος αποτελείται από άθεους και αντίχριστους, που έχουν στόχο την αποσύνδεση των Ελλήνων από την Ορθοδοξία,  την ιστορία, τη γλώσσα και τις παραδόσεις  τους.
Η επανεκλογή Χριστοδουλοπούλου και η μη απομάκρυνση ακόμα του απαράδεκτου κυρίου Μουζάλα, αποδεικνύουν ότι η πολιτική τού «περάστε κόσμε» για τους λαθρομετανάστες εξακολουθεί να είναι σημαία του ΣΥΡΙΖΑ.
Πέραν τούτων ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε πως αισθάνεται υπερήφανος όταν πηγαίνει στο εξωτερικό και τον επαινούν για την πολιτική της χώρας μας στο μεταναστευτικό!!! Φαίνεται ότι έτσι εκλαμβάνει την ικανοποίηση των ξένων, που στο πρόσωπό του βρήκαν το κορόιδο για να του φορτώσουν όλους τους μετανάστες.
Γενικά η  ρατσιστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος των Ελλήνων και υπέρ των μεταναστών, αποδεικνύει ότι στερείται κάθε έννοιας πατριωτισμού, και θέλει να μετατρέψει τη χώρα σε ένα πολυπολιτισμικό – πολυεθνικό κράτος, ανοιχτό σε όλους, πιλοτικό ίσως πρότυπο για την παγκοσμιοποίηση.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τη διεθνή συγκυρία στην περιοχή μας και τη δυνατότητα της Τουρκίας να μας πλημμυρίσει, όποτε θέλει, με εκατομμύρια εξαθλιωμένων και απελπισμένων μεταναστών, συνιστούν άμεσο κίνδυνο για την ίδια την υπόσταση της χώρας και του έθνους μας, μπροστά στο οποίο η οικονομική κρίση είναι πολύ κατώτερο θέμα.
Οικονομικές κρίσεις έχουμε περάσει πολλές τόσο εμείς όσο και άλλα κράτη, και κανένα κράτος δεν κινδύνεψε να εξαφανιστεί από αυτές.
Κυβέρνηση όμως που να αντιμάχεται τα εθνικά και πατριωτικά συμφέροντα των πολιτών του κράτους που κυβερνά δεν νομίζω να είχε ποτέ ούτε η Ελλάδα ούτε κανένα άλλο κράτος. Ακόμα και τα χειρότερα καθεστώτα ποτέ δεν στράφηκαν εναντίον της ίδιας της χώρας τους.
Φαίνεται ότι έτσι εννοεί η τωρινή κυβέρνηση το  «πρώτη φορά αριστερά», μόνο που δεν το είχε καταλάβει το 31% αυτών που την ψήφισαν ( το υπόλοιπο 4% ήταν προφανώς οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ).
Κατόπιν όλων αυτών είναι άμεση ανάγκη να αφυπνιστούν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, (πλην ίσως του ΚΚΕ το οποίο πιθανώς να έχει την ίδια άποψη με την Κυβέρνηση, αν και προσωπικά γνωρίζω αρκετούς κομμουνιστές πατριώτες), και να αντιδράσουν άμεσα στον κίνδυνο που διαγράφεται.
Ιδίως η αξιωματική αντιπολίτευση και ο αρχηγός της, πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τα οικονομικά θέματα, για τα οποία είναι κυρίως υπεύθυνοι, και τα αιτήματα για εκλογές βασισμένες σε αυτά, τις οποίες άλλωστε δεν έχουν τρόπο να εκβιάσουν, και να ασχοληθούν με τον εθνικό κίνδυνο που διαγράφεται και έγινε πλέον αντιληπτός σε όλους με το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Και επειδή έχω ως κανόνα να μην σχολιάζω ποτέ τίποτε χωρίς να κάνω συγκεκριμένες προτάσεις, στην προκειμένη περίπτωση η λύση μπορεί να δοθεί μόνο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Στο Σύνταγμά μας ( άρθρο 44) προβλέπεται η δυνατότητα προκήρυξης δημοψηφίσματος εκ μέρους του «για κρίσιμα εθνικά θέματα», και προφανώς  κρίσιμα εθνικά θέματα είναι αυτά που ανέφερα ανωτέρω. Βέβαια το Σύνταγμα αναφέρει στη συνέχεια ότι αυτό γίνεται «ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου».
Προφανώς το σημερινό Υπουργικό Συμβούλιο δεν πρόκειται από δική του πρωτοβουλία να κάνει τέτοια πρόταση, όμως, χωρίς να είμαι συνταγματολόγος, θεωρώ ότι η τελευταία αυτή φράση του Συντάγματος είναι τελείως  τυπική, και η ουσία είναι η λήψη απόφασης της απόλυτης πλειοψηφίας της Βουλής και όχι ποιος θα κάνει τη σχετική πρόταση.
Επομένως θεωρώ ότι με κατάλληλες ερμηνείες του Συντάγματος μπορεί να ζητηθεί και από την αντιπολίτευση ή λήψη απόφασης της απόλυτης πλειοψηφίας της Βουλής για τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Είναι αδιανόητο να μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο  για σοβαρά κοινωνικά θέματα αν το ζητήσουν τα 2/5 των βουλευτών, ( όπως προβλέπει το Σύνταγμα στο ίδιο άρθρο),  που προφανώς θα ανήκουν στην αντιπολίτευση, και να μην μπορεί να γίνει για σοβαρά εθνικά θέματα. Το Σύνταγμα άλλωστε έχει γίνει στην κυριολεξία κουρελόχαρτο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις που έχουν προβεί σε καταφανείς αντισυνταγματικές ενέργειες. Προσωπικά θυμάμαι την περίπτωση όπου στο παρελθόν θεωρήθηκαν ως ομοιόμορφα και σύμφωνα με το Σύνταγμα ψηφοδέλτια με διαφορετικό χρώμα!!!
Επομένως ως κυρίαρχη ενέργεια των κομμάτων της αντιπολίτευσης, και ιδίως του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης,  πρέπει να είναι η επιδίωξη διενέργειας δημοψηφίσματος για τα εθνικά θέματα (θρησκευτικό, γλωσσικό, ιστορικό, και μεταναστευτικό).
Για το σκοπό αυτό πρέπει να ασκηθεί πίεση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που προέρχεται άλλωστε από το κόμμα του.
Μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μην έχει τις αναγκαίες τυπικές εξουσιοδοτήσεις και αρμοδιότητες για να το πράξη μόνος του, έχει όμως ορκιστεί μεταξύ άλλων « να υπερασπίζει την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας…..και να υπηρετεί το γενικό συμφέρον….του Ελληνικού Λαού» ( άρθρ. 33 παρ.2 του Συντάγματος). Και εν προκειμένω κινδυνεύουν άμεσα τόσο η ανεξαρτησία όσο και η ακεραιότητα της χώρας και το γενικό συμφέρον του Ελληνικού Λαού.
Και εάν νοιώθει ότι πράγματι κινδυνεύουν αυτά και θέλει να μείνει πιστός στον όρκο του, έχει ένα ακαταμάχητο όπλο, που,  (κακώς μεν, αλλά εν προκειμένω ουδέν κακόν αμιγές καλού), του παρέχεται εμμέσως από το Σύνταγμα:
Να παραιτηθεί,  ώστε να προκληθούν εκλογές, πράγμα που είναι βέβαιο με τη σημερινή σύνθεση της Βουλής.
Έχοντας στα χέρια του το όπλο αυτό. μπορεί να απευθυνθεί ευθέως στον Πρωθυπουργό της χώρας και να του ζητήσει να φέρει στη Βουλή και να υποστηρίξει πρόταση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για τα ανωτέρω θέματα, τονίζοντάς του ότι σε αντίθετη περίπτωση είναι υποχρεωμένος εκ του όρκου του να παραιτηθεί, διότι θεωρεί ότι με την πολιτική της κυβέρνησης στα εθνικά θέματα κινδυνεύει άμεσα η πατρίδα και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να την υπερασπιστεί.
Θεωρώ ότι με τη σημερινή συγκυρία και συσχετισμό δυνάμεων η «απειλή» αυτή θα έχει άμεσο θετικό αποτέλεσμα, γιατί οι σημερινοί κυβερνώντες το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι η διατήρηση της εξουσίας, την οποία σίγουρα θα χάσουν εάν γίνουν τώρα εκλογές.
Βέβαια εάν παραιτηθεί, αφενός μεν θα χάσει τα προνόμια της θέσης του για τα υπολειπόμενα χρόνια της θητείας του και αφετέρου δεν θα μπορεί να είναι υποψήφιος στην αμέσως επόμενη εκλογή Προέδρου που θα γίνει λόγω της παραίτησής του.
Όμως το κέρδος για τη χώρα θα είναι ανυπολόγιστο, ενώ ο ίδιος θα αναδειχθεί σε ηρωική μορφή του Ελληνισμού που θα σώσει την Πατρίδα. Και ως γνωστόν για εμάς τους Έλληνες «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον…».
Τέλος σχετικά με τα ερωτήματα του δημοψηφίσματος, για μεν τα θέματα θρησκείας, γλώσσας και ιστορίας είναι προφανή, ενώ για το θέμα του μεταναστευτικού απαιτείται διεξοδικότερη` ανάλυση την οποία λόγω χώρου δεν θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω εδώ. Στο βιβλίο μου «αξιοκρατική πολιτεία» ( εκδόσεις ΡΗΣΟΣ τηλ.2103628976), το οποίο έχω παραδώσει στους αρχηγούς των κομμάτων,  γίνεται λεπτομερής ανάλυση του θέματος με συγκεκριμένες προτάσεις.