Τίποτε δεν είναι τυχαίο στην πολιτική, ούτε, βεβαίως, η τρομακτική παθογένεια του ΣΥΡΙΖΑ να αντιπολιτεύεται το τελευταίο εικοσαήμερο την κυβέρνηση με μια σειρά fake news με τα οποία γελάνε και τα πλακάκια στην Κουμουνδούρου.
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Ο αντιπολιτευτικός οίστρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «για ό,τι κινείται» έχει προκαλέσει σεισμούς γέλιου στα social media, δεν ξέφυγε από την εικόνα ούτε η κυρία Μενδώνη, σοβαρή, κατά
τεκμήριο, γυναίκα και υπουργός, που βρήκε την ευκαιρία να τρολλάρει τον Τσίπρα με δημόσια πρόσκληση να του κάνει μάθημα για τον διάδρομο της Ακρόπολης ο Μανώλης Κορρές και κόντεψε να πέσει το αναβατόριο στον ιερό βράχο από τις δονήσεις!!!Τελευταία δημόσια παρέμβαση της παρέας του κ. Τσίπρα στη λογική «ό,τι θυμάται χαίρεται» η εκδρομική διαμαρτυρία δεκαοχτώ (μετρημένοι) χαβαλέδων κι ενός εννιάχρονου έξω από την ΠΥΡΚΑΛ που βρέθηκαν απέναντι στον σχεδιασμό Μητσοτάκη για τη δημιουργία του κυβερνητικού πάρκου «Ανδρέας Λεντάκης» και ικανού χώρου πρασίνου σε ένα τόπο ρημαγμένο και ερειπωμένο εδώ και δεκαετίες.
Οι εν λόγω λεβέντες άρπαξαν ένα πανό, έγραψαν επάνω κάτι περί «υψηλού πρασίνου», χωρίς να διευκρινίζουν αν πρέπει να είναι υψηλότερο από τον μαϊντανό και χαμηλότερο από τη λεύκα και στάθηκαν στην εξώπορτα της ΠΥΡΚΑΛ να διαμαρτύρονται για τα πρωθυπουργικά σχέδια από μια αστεία αντιπολιτευτική υποχρέωση.
Η εικόνα είναι κωμική, έχει αφήσει πίσω της την τραγική της διάσταση, δεν δείχνει όμως να απασχολεί κανένα.
Το μέγα θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, βεβαίως, όλο αυτό το πανηγύρι με τα fake news με τα οποία γελάει κάθε πικραμένος, η εικόνα αυτή θα μπορούσε να ήταν μια απλή σύμπτωση. Στον σημερινό (και ως φαίνεται και στο μέλλοντα) ΣΥΡΙΖΑ αυτός ο αντιπολιτευτικός χαμός έχει την εξήγηση του στις εσωκομματικές εξελίξεις και στις ισορροπίες που η ηγετική, περί τον κ. Τσίπρα, ομάδα επέλεξε να υπερασπιστεί και να προωθήσει σε πρώτο πλάνο.
Οι εξελίξεις αυτές δεν περιλαμβάνουν με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο την εσωκομματική αντιπολίτευση. Ο κανονικός και πλήρης αποκλεισμός των «53+» του Ευκλείδη Τσακαλώτου και των συμμάχων του παλαιών ηγετικών στελεχών του κόμματος από όλα τα κέντρα λήψης των αποφάσεων και από την καθημερινή άσκηση αντιπολίτευσης έχει φέρει στο προσκήνιο τις χειρότερες εκδοχές του αριστερού λαϊκισμού, που ασυγκράτητος και κυρίαρχος, εκδηλώνεται με κάθε τρόπο και σε κάθε χώρο προσφέροντας στιγμές ξενοιασιάς στην κοινωνία των πολιτών με όσα γραφικά θεωρεί ότι συνιστούν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παραδοθεί στον λαϊκισμό των απανταχού Πολλάκηδων, υπηρετεί πλήρως τις προτεραιότητες των Παππάδων, αποκαθιστά κομματικά τις Ζανέτ αυτού του κόσμου και φαντασιώνεται συγκρούσεις και σκληρές αντιπαραθέσεις σε ζητήματα πέμπτης και έκτης προτεραιότητας, ανίκανος να διατυπώσει την παραμικρή σοβαρή πρόταση για τα κεφαλαιώδη θέματα της χώρας.
Η εξέλιξη είναι φυσιολογική, απηχεί τις οριστικές σχέσεις εξουσίας που έχουν διαμορφωθεί στο κόμμα, αποτελεί βασική επιλογή του ίδιου του Τσίπρα που δείχνει να αισθάνεται πολύ καλύτερα και περισσότερο άνετα με τον γνήσιο αριστερόστροφο λαϊκισμό των βαξεβάνηδων και περιγράφει την πλήρη περιθωριοποίηση του Τσακαλώτου και των συνεργατών του, οι οποίοι πιέζονται και αισθητικά πλέον να εγκαταλείψουν την Κουμουνδούρου και να αναζητήσουν αλλού την πολιτική τους τύχη.
Ότι σήμερα κατατίθεται από τον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ, ως λόγος αντιπολιτευτικός και ξεπερνιέται από την κοινωνία των πολιτών με χαμόγελο, στην καλύτερη για τον Τσίπρα, περίπτωση, είναι η εικόνα του μελλοντικού ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα χρειάζεται να απολογείται κομματικά σε κάθε Σκουρλέτη ή να δικαιολογεί την εξαφάνιση κάθε Τσακαλώτου.
Οι «53+» και όλοι οι συνεργαζόμενοι μαζί τους ( του Παπαδημούλη περιλαμβανομένου μαζί με τα διαμερίσματα του) αντιμετωπίζονται ήδη ως ξένο σώμα για το κόμμα κι αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο με την εικόνα του γενικευμένου χαβαλέ που εκπέμπει η αξιωματική αντιπολίτευση στο δημόσιο λόγο της.
Η εικόνα μιας Ραλλίας Χρηστίδου να εξετάζει, ως εκπρόσωπος του κόμματος, τις αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις του Μανώλη Κορρέ στην Ακρόπολη, και να αποφαίνεται σχετικώς με κομματική παρρησία και απόλυτη επιθεωρησιακή κωμικότητα είναι ενδεικτική του χάους που κυριαρχεί στο μυαλό του Τσίπρα και των συνεργατών του.
Οι μέρες στον ΣΥΡΙΖΑ είναι έγκυοι και κανένας δεν ξέρει πότε θα γεννήσουν τη μεγάλη, την καθοριστική σύγκρουση.
Η πλευρά Τσακαλώτου βολεύεται με αυτό τον αντιπολιτευτικό χαβαλέ. Αισθάνεται πως επιβεβαιώνεται, ακόμη και δια της σιωπής, η πολιτική και ιδεολογική υπεροχή της απέναντι στον Πολλακισμό και στον βαξεβανισμό, έχει επιλέξει την αυτοαπομόνωση ως την καλύτερη απάντηση στην αντιπολίτευση των fake news και εργάζεται, ήδη, για την επόμενη μέρα που είναι βέβαιο ότι δεν θα την βρει στην Κουμουνδούρου.
Τα στελέχη της αναθυμούνται ήδη τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 2015 και ετοιμάζονται για τη μέρα που θα γίνουν οι νέοι Λαφαζάνηδες στη θέση τω παλαιών που εξοβελίστηκαν για να πάρει τη θέση τους ο Καμένος κι η Κουντουρά.
Έως τότε γεμίζουν καθημερινά τον φάκελο της κομματικής τους θητείας με όλα αυτά τα απίθανα που ο προεδρικός ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει καθημερινά στον δημόσιο διάλογο ως αντιπολιτευτική τακτική και γελάνε κάτω από τα μουστάκια τους για τις μέρες που έρχονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου