υπό Ιωάννου Θ. Μάζη*
Ομοτίμου Καθηγητού Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας, ΕΚΠΑ
Εισαγωγή
Δυστυχώς, στην περίπτωση της ευήθους Συμφωνίας των Πρεσπών, έχουμε την απόλυτον επαλήθευσιν της λαϊκής σοφίας η οποία μας τονίζει ότι «τ’ ανεμομαζέματα» έχουν τελικώς ως μοιραίον αποτέλεσμα τα «διαολοσκορπίσματα»! Αυτό συνέβη και με την αφελεστάτην, ατυχεστάτην, ανορθολογικοτάτην, απρεπεστάτην αλλά και βλαβεροτάτην προς τα ελληνικά εθνικά δίκαια και συμφέροντα, Συμφωνίαν των Πρεσπών.
Συμφωνίαν η οποία αποτελεί κλασικόν παράδειγμα μελέτης δια τους διεθνολόγους-λάτρεις των αντιλήψεων του Hobsbaum «περί
κρατογεννέσεων εις την βάσιν πλαστών και κατασκευασθέντων εθνικών ταυτοτήτων» των οποίων η ενασχόλησις με την περίπτωσιν της σκοπιανής κρατογενέσεως θα απετέλει μεγίστην απόλαυσιν και δικαίωσιν των θεωρητικών των αντιλήψεων, διότι υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις εις το διεθνές εθνικοκρατικόν φάσμα, ουδείς το αρνείται. Και όταν υπάρχει, αργά ή γρήγορα εκδηλούται δι’ αποσχίσεων αιματηρών (π.χ. πρώην Γιουγκοσλαυΐα) ή αναιμάκτων (π.χ Τσεχοσλοβακία) ή δια προσπαθειών αποσχίσεων (π.χ. Καταλωνία, Χώρα των Βάσκων, Αυτονομιστικό κορσικανικό κίνημα, κτλ). Και αυτά δια να περιορισθώμεν εις την τάλαινα και «πεπολιτισμένην» Ευρώπην.Ένα, δηλαδή εθνοτικόν μείγμα εξ Αλβανών, Βουλγάρων, Σέρβων, Ελλήνων βλαχικής καταγωγής, Ρομά και Τουρκογενών, ευρισκόμενον εντός βαλκανίου χύτρας όπου αναβράζει μετά – μάλλον ερεθιστικών – θρησκευτικών καρυκευμάτων (ισλάμ, χριστιανισμός, ισλαμοφανής και ισλαμογενής ταγματισμός, αθεϊσμός), επεξεργαζόμενον εις γερμανικά μαγειρεία, με ανόστους (κατά το πλείστον) αγγλοσαξωνικάς συνταγάς και επί της ρωσσοτουρκικής πυράς θερμαινόμενον, δεν είναι το πειθαρχικότερον εθνογενετικόν υλικόν ώστε δι’ αυτού να παρασκευασθεί ένα «νέον εθνικόν πιάτο» το οποίον να γίνει ευκόλως αποδεκτόν ως γευστικόν έδεσμα με την ονομασίαν «Βόρειος Μακεδονία». Θυμίζει μάλλον τοπία Κολάσεως του Ιερωνύμου Μπός.
Άρα δεν είναι εύκολον και να ευρεθούν και να πεισθούν ακόμη και «βαλκάνιοι» πελάτες οι οποίοι και θα το καταναλώσουν με ικανοποίησιν. Συγκαταλέγω και ημάς μετ’ αυτών, έστω και εάν ο ημέτερος εθνικός ουρανίσκος επαιδεύθη επί τεσσαρακονταπενταετίαν περίπου εις ευρωπαϊκά πολιτικο-πολιτισμικά πολυγευστικά εδέσματα.
Η ήδη άκυρη Συμφωνία: μερικοί μόνον λόγοι.
1. Η δημιουργία των Σκοπίων παραβιάζει το Πρωτόκολλον των Αθηνών, την Ελληνο-Σερβικήν Συμφωνία και το Οριοθετικόν Πρακτικόν Βενιζέλου – Πάσιτς του 1913.
2. Η ύπαρξις και δημιουργία κρατικής οντότητος των Σκοπίων κινείται εις απολύτως αντίθετον τροχιάν από τα οριζόμενα από την Συνθήκη Βουκουρεστίου 1913.
4. Αντιβαίνει προς τας συμβάσεις περί προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς (Χάγη 1954) τις κυρωθείσες δια νόμων 360/1976, 3028/2002, συμβάσεις της UNESCO για την πολιτιστική κληρονομιά ν. 3251/2006 και άλλες ενώ επιφέρει σύγχιση της πολιτιστικής ταυτότητος μεταξύ του πληθυσμού των Σκοπίων και του Ελληνικού Έθνους.
7. Παραχωρεί εις τα Σκόπια την ιδιότηταν του περικλείστου ηπειρωτικού κράτους, άνευ διαδικαστικού συνυπολογισμού των συνθηκών και προϋποθέσεων της UNCLOS III.
8. Δεν προεβλεύθη δημοψηφισματική δυνατότητα εγκρίσεως για τον Ελληνικό Λαό, όπως συνέβη δια τον πολυεθνοτικής συνθέσεως Λαό της FYROM.
9. Δεν υπεγράφη, όπως προβέπεται από την Σ.τ.Βιέννης 1969, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της FYROM κο Ιβανώφ, χωρίς να προστρέχει λόγος αποκλεισμού του αλλά η άρνησις του ιδίου και μόνον να το πράξει.
10. Ακυρότης του σκοπιανού δημοψηφίσματος λόγω ανεπαρκούς συμμετοχής, αποτελέσματός του με 36,91% (δεσμευτικός όρος της Συμφωνίας).
11. Μη εξετασθείσες από την Βουλή των Ελλήνων παραβάσεις των Άρθρων: α) 49 (Απάτη), β) 10 (Επιβεβαίωσις του κειμένου) και γ) 50 (Δωροδοκία αντιπροσώπων του κράτους) της Συμβάσεως της Βιέννης του 1969 «περί Δικαίου των Συνθηκών» και για τις περιπτώσεις Σκοπίων και Ελλάδος, και πλήθος άλλων διεθνών παραβάσεων για τις οποίες έχω λεπτομερώς αναφερθεί και εγώ και άλλοι συνάδελφοι και μελετητές (Γ. Κασιμάτης, B. Καρακωστάνογλου, Π. Νεάρχου, Σ. Θεοδωρόπουλος, Σ. Νικολάου, Γ. Ρωμανός, δικηγορικοί και διπλωματικοί σύλλογοι, ακαδημαϊκοί, κτλ)… (βλ. Ι. Μάζης, https://slpress.gr/ethnika/akyronetai-i-symfonia-ton-prespon-meta-tin-kyrosi-tis-3/, όπως επίσης: 1) Ι. Θ. Μάζης, Σκέψεις για τις Πρέσπες 2018-2019, εκδ. ΛΕΙΜΩΝ, Αθήναι 2019 και 2) Ι. Θ. Μάζης, Μεσογείου Παλίμψηστον, εκδ. ΛΕΙΜΩΝ, Αθήναι 2021)
Το σήμερα
Εάν τελικώς η παραίτησις του κου Ζ. Ζάεφ ολοκληρωθεί (άνευ των γνωστών «εξωτερικών παρεμβάσεων» και ποικιλοτρόπων «πιέσεων» από πλευράς Ουάσιγκτον, Λονδίνου και Βερολίνου, πράγμα… συζητήσιμον!), η επομένη κυβέρνησις θα είναι αυτή των υπερεθνικιστών του VMRO οι οποίοι, υπό τας ιδίας προϋποθέσεις, θα θελήσουν να παρακολουθήσουν την ιδικήν των, αρνητικήν ως προς την Συμφωνίαν των Πρεσπών, πολιτικήν γραμμήν. Η Αθήνα τότε θα πρέπει να αδράξει την ευκαιρίαν και βασιζομένη εις τας ήδη ανωτέρω εκτεθείσας παρανομίας και αντισυμβατικάς παρασπονδίας, αλλά και τας 150 περίπου παραβιάσεις -μέχρι σήμερον – της επικινδύνου και εθνοβλαβούς Συμφωνίας των Πρεσπών, να ζητήσει την επαναδιαπραγμάτευσίν της, εις βασικά αυτής σημεία όπως είναι η «Ονομασία» του βορείως ημών ευρισκομένου εθνοτικού μωσαϊκού. Εκεί, θα πρέπει να προωθηθεί η λύσις του ονόματος της «Κεντροβαλκανικής Δημοκρατίας» η οποία: 1) αποτελεί σύνθετη ονομασία 2) έχει γεωγραφικόν προσδιορισμόν άρα καλύπτει τις δύο προϋποθέσεις της ούτω κληθείσης «εθνικής γραμμής» και της ενδιαμέσου Συμφωνίας 3) ικανοποιεί όλες τις εθνικές αντιρρήσεις των γειτονικών χωρών όπως η Βουλγαρία, η Αλβανία και η Ελλάδα και 4) προσδίδει μεγαλύτερον σημειολογικόν κύρος εις το ΝΑΤΟ δηλώνοντας τον υπ’ αυτού έλεγχον των Κεντρικών Βαλκανίων 5) σέβεται τις επι μέρους ταυτοτικές (πολιτισμικές και θρησκευτικές οντότητες της FYROM, επιφέρουσα πραγματικήν γεωπολιτικήν σταθερότητα εις τα Κεντροδυτικά Βαλκάνια 6) δεν δημιουργεί συγχύσεις ως προς τις εθνότητες (nationality / citizenship) και τις γλώσσες («μακεδονικά» / βουλγαρική διάλεκτος) 7) απομακρύνει την τουρκικήν προβολήν ισχύος με αλυτρωτικές διαθέσεις εις βάρος της Ελλάδος, στα βόρεια σύνορα της Χώρας μας και 8) επιτρέπει την απαρακώλυτον ενεργειακήν συνεργασίαν της Ελλάδος με Βουλγαρίαν και Σκόπια αναβαθμίζουσα την επιθυμητή σταθερότητα που επιδιώκει η εγκατάστασις των αμερικανικών δυνάμεων και ενεργειακών υποδομών εις τον λιμένα της Αλεξανδρουπόλεως.
*Δια την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου