Τάσος Παπαδόπουλος
Συχνά πυκνά ο Ταγίπ Ερντογάν μιλάει με υπερηφάνεια στο ένδοξο μογγολικό παρελθόν του, αναφερόμενος στα κατορθώματα του Αλπ Αρσλάν, που το 1071 στο Ματζικέρτ νίκησε τον Βυζαντινό στρατό, με αποτέλεσμα ολόκληροι πληθυσμοί να μετακινηθούν από τα βάθη της Ασίας προς δυσμάς.
Επικαλείται επίσης ο σουλτάνος της Άγκυρας τη νίκη του Σαλαντίν επί των σταυροφόρων της δύσης και επαίρεται για τον Μωάμεθ τον Πορθητή, που με τις ορδές σου σκαρφάλωσε στα τείχη της Κωνσταντινούπολης και κατέλαβε την Βασιλεύουσα.
Όλα αυτά τα κατορθώματα των προγόνων του, που συνεχώς αναφέρει στις ομιλίες του ο Ερντογάν, πολλοί αναλυτές τα ερμηνεύουν σαν μια προσπάθεια του νεο – Οθωμανού χιτλερίσκου της Άγκυρας να μετακινήσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης του, από τα καθημερινά πιεστικά οικονομικά προβλήματα σε μια μεγάλη έξαρση του Τουρκικού εθνικισμού.
Όμως ο Ερντογάν απευθυνόμενος στο κοινό της χώρας του, με την
πληθυσμιακή έκρηξη που παρουσιάζει, μια και με δική του παρότρυνσή ωθεί τις γυναίκες να γεννούν περισσότερα από τρία παιδιά, σε συνδυασμό με τις επιθετικές του ενέργειες προς τις όμορες περιοχές, δείχνει να επιδιώκει να φανατίσει το κοινό του, υποσχόμενος πλούτο και ευημερία, που θα επιτευχθεί πέρα από τα σημερινά σύνορα της Τουρκίας.Με απλά λόγια διαμορφώνει ένα αφήγημα νέων κατακτήσεων με τις αναφορές του στις επεκτατικές επιτυχίες των προγόνων του. Γι αυτό και δεν παραλείπει να τονίζει, ότι η Τουρκία βρίσκεται ήδη στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας στην Ευρώπη και στην Αφρική. Δεν ακούσαμε ακόμη τα σχέδια του για την Αμερική και την Αυστραλία.
Η διείσδυση στα Βαλκάνια είναι δεδομένη, μια και μέσω των τζαμιών και της οικονομικής στήριξης, που παρέχει η Τουρκία, σε Σκόπια, Τίρανα, Σεράγεβο, ελέγχει τις κυβερνήσεις, που υποκλίνονται στον παντοδύναμο Ασιάτη. Ξεχνούν ότι χάρη στους απελευθερωτικούς αγώνες που είχαν αφετηρία της Ελλάδα, κέρδισαν κι εκείνοι την εθνική τους ανεξαρτησία.
Δυστυχώς καιροσκοπικές κυβερνήσεις των Βαλκανίων, που δεν βλέπουν πέρα από την μύτη τους, υποκλίνονται και πάλι στον σουλτάνο, ξεχνώντας την ιστορία τους και τους αγώνες των προγόνων τους.
Αλλά και στην Ευρώπη επιχειρεί να διεισδύσει ο Ερντογάν, μέσω των τζαμιών που στήνει, αλλά και των μουφτήδων που στέλνει, με αποτέλεσμα οι χώροι λατρείας να μετατρέπονται σε κέντρα προπαγάνδας για λογαριασμό της Τουρκίας. Στη Γαλλία μόνο έχουν χτίσει τα τελευταία χρόνια 1.500 τζαμιά και έχουν σταλεί από την Τουρκία εκατοντάδες ιμάμηδες.
Κάτι ανάλογο γίνεται και στην Γερμανία. Σε μια μικρή πόλη Γερμανική, το Κελ, που βρίσκεται στις όχθες του Ρήνου, απέναντι από το Στρασβούργο, θα συναντήσει κανείς μπαίνοντας από την Γαλλία ένα τεράστιο τζαμί με βοηθητικούς χώρους διδασκαλίας και τραπεζαρίες δυσανάλογα μεγάλο για τον πληθυσμό της πόλης.
Η μουσουλμανική διείσδυση στην Ευρώπη είναι το μεγαλεπήβολο σχέδιο του Ερντογάν. Ήδη το 20% των κατοίκων της γηραιάς Ηπείρου είναι μουσουλμάνοι πρώτης και δεύτερης γενιάς.
Τα επεκτατικά αυτά σχέδια του Ερντογάν άρχισαν επιτέλους να ενοχλούν Ευρωπαίους και Αμερικανούς. Η Ρωσία από την μια θέλει να αποσπάσει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ, κι από την άλλη συγκρούεται μαζί της, στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ αλλά και πρόσφατα στην Ουκρανία.
Ο Ερντογάν ενοχλείται από την ελληνική διπλωματική και στρατιωτική κινητικότητα και προστρέχει με την ουρά στα σκέλια να κάνει τα παράπονά του σε Μπάιντεν και Μακρόν.
Νυχθημερόν απειλεί την Αθήνα άλλοτε με αναμέτρηση στο πεδίο, που σημαίνει θερμό επεισόδιο και άλλοτε με την μαζική προώθηση μεταναστών προς την Ελλάδα που θα κατακλύσουν και πάλι νησιά του Α. Αιγαίου, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας δεν βρίσκουν δυστυχώς αντίθετους ούτε τους κεμαλιστές, που ενίοτε πλειοδοτούν επικροτώντας τα παραληρήματα του Ερντογάν, ούτε άλλες πολιτικές δυνάμεις, που σιωπούν μια και κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν πράκτορες της Ελλάδας.
Ακόμη και την Διάσκεψη στο Παρίσι για την ομαλή πορεία της Λιβύης προς τις εκλογές της 24ης Δεκεμβρίου, επιχείρησε να τορπιλίσει με τα καμώματα του, με αποδέκτη τον Ε. Μακρόν τον οποία απείλησε με άρνηση να πάρει μέρος σε αυτήν, αν συμμετείχαν, η Ελλάδα και η Κύπρος.
Με αυτά τα δεδομένα η Ελλάδα ορθώς επιδιώκει μια μεγάλη επέκταση των συμμαχιών της και παράλληλα προχωράει σε μια σειρά εξοπλιστικών προγραμμάτων, που την θωρακίζουν απέναντι στον υπέρμετρα επιθετικό γείτονά της.
Τα αδύνατα σημεία της ελληνικής πλευράς είναι από την μια η πληθυσμιακή συρρίκνωση της χώρας και από την άλλη η έλλειψη συνοχής που παρατηρείται στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Θα έλεγε κανείς ότι αυτή είναι η Αχίλλειος Πτέρνα του ελληνισμού.
Παρατηρώντας τα 200 χρόνια της πορείας του ελεύθερου βίου του Ελληνικού Έθνους από τον τουρκικό ζυγό, διαπιστώνει ότι το σαράκι του διχασμού τον κατατρώει και δεν τον αφήνει να βρεθεί στα ανώτερα επίπεδα που του αξίζει.
Κι αυτό το γεγονός δημιουργεί σε κάθε σκεπτόμενο Έλληνα πολίτη υπέρμετρη θλίψη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου